The Warmest Place (Paradise Series#4)

Kabanata 23

Wanna Know

"Anak?"

I stopped from walking when I heard my father's voice. I turned around and his face is screaming a confusion while Mama are looking at Harvey.
Who's hugging my knees. Mabilis akong umatras. Tumayo siya at dahan-dahang nilingon ang magulang ko.

Nanlaki ang mga mata ni Papa. "Sir Harvey?"

What? Sir Harvey?

Wait...

Siya yung Harvey na nagsabi kay Papa kung  nasaan ako?

"Good afternoon po," magalang na pagbati ni Harvey na tila hindi siya lumuhod at nagmakaawa sa akin kanina.

"P-Pa, Ma..." lumapit ako sa kanila at hinagkan sila.

"Kilala mo si Harvey?" nagtatakang tanong ni Mama kay Papa.

I avoid his eyes and turned my head somewhere.

"Ah, oo. Siya ang nagbigay ng trabaho sa akin para makapagipon ng pera."

"Kung ganon pala. Pumasok na tayo sa loob. Gusto ko na maupo," wika ni Mama.

Naunang maglakad sila Mama.

"Sumunod ka sa amin, Harvey. Dito ka na rin maghapunan," pagpapaalala ni Mama kay Harvey.

I rolled my eyes. Really? Does not Mama know what happened 6 months ago?

This guy cheated from her daughter. Even hindi naman naging kami but still it was called cheat because he already declared his feelings to me. Why she can still welcome him here? And.... really?

I was about to walk when he pulled me. Mabilis kong inalis ang braso sa pagkakahawak niya.

"What?"

Huminga siya ng malalim. "Let's talk."

"No," matigas kong sagot.

Tinalikuran ko siya at akmang hahawak na naman siya nang mabilis ko siyang nilingon.

"Don't touch me! Kung ayaw mong paalisin kita dito! Kung hindi ka lang inimbita ni Mama pumasok. I would not let you enter our house again... ever." malamig kong sambit saka siya iniwan doon.

Am I too much?

I'm not. He is.

Mahal niya ako. He said those words for so many times that makes me felt different kind of happiness. Pero naghanap pa rin.

Gaano ba kahirap makuntento at maghintay sa tamang oras?

Nagpaalam ako sa mga kaibigan ko nang makasalubong ko sila sa may hagdan. Aakyat muna ako sa kwarto at magpapalamig ng ulo.

Hindi pwedeng humarap ako sa kanila na nakalukot ang noo at masasamang tingin ang binabato.

Nang lumipas ang ilang minuto ay bumaba ako nang maramdaman kong medyo okay na ako.

Nilibot ko ang tingin sa paligid habang palapit ako sa sofa kung saan nandon ang mga kaibigan ko.

"Wala. Kasama ni Tito nasa labas. Mukhang may paguusapan," si Rea.

Napatigil ako at natawa. "What are you talking about?"

Mapanghusga nila ako tinapunan ng tingin. Naupo ako sa pagitan ni Janjan at Rea.

"You cannot fool us, Ririe. Anim na buwan ka lang nawala. Naging mas sosyal ka man. You are still the Ririe we always know," ani Nella habang may ngiti sa labi.

"Aren't you guys mad to him? Impossibleng hindi niyo nalaman mula kay Mama."

Nagkatinginan si Van at Dakki. Lumapit si Dakki sa akin at umusod si Janjan para makaupo ito.