Kana Bağımlı

Kana Bağımlı -5-

Sabah telefonun çalmasıyla uyandım arayan Ted'di

Açtığımda;

"Hazırlan hadi kapının önündeyim seni bekliyorum"

"Tamam hazırlanıp geliyorum" deyip telefonu kapattım. Dolabımdan seçtiğim kıyafetleri alıp üstüme giyindim. Dışarı çıktığımda Ted arabasına yaslanmış elleri cebinde bekliyordu yanına gittiğimde

"Nerde kaldın ya ağaç oldum"

"Geldim işte hadi gidelim"

"Tamam hadi"

Arabaya bindiğimizde Ted donuk bi tavırla "Dün James'la ne yaptın?"

"Hiç birşey" dediğimde Ted sesini dahada yükselterek "Bana yalan söyleme" dedi.

"Yalan falan söylemiyorum sakin ol dün evin önünde karşılaştık iddialaştı benimle çıkışta da bir tepeye gittik başka birşey yok"

"Bir daha o James denen piçle konuşmayacaksın!!Anladınmı?!" Ted bağırırken yüzüme bakıyordu. Bu beni telaşa düşürmüştü. Her kelimemde daha fazla gaza basıyordu.

"Ted yavaşla korkuyorum"

"Benimleyken değil onunlayken korkmalısın!" Ted'in bağırışları kulaklarımı tırmalıyordu. Gaza dahada yüklenip "Seviyor musun onu?" Dedi. Yüzüne anlamsızca bakarak "Ne?" Dedim.

"Duydun beni. Cevap ver?"

"Ted yavaşla!"

"Sana cevap ver dedim Kath!"

"Hayır sevmiyorum" dediğimde Ted yüzüme bakıyordu dişlerini sıkarak "İçinde geçeni söyle! Duymak istediğimi değil"

"Duymak mı istiyorsun? Peki

James'ı seviyorum" Bakışlarımı Ted'den kaçırmaya çalışıyordum.

Arabayı kullanmayı bırakmıştı ki gözlerini üzerimden çekip gaza daha fazla basıyordu.

"Ted lütfen"

Beni aldırış etmediği her halinden belliydi önümüzden ceylanın geçmesiyle Ted arabanın hakimiyetini kaybedip ormandaki ağaca bodozlama çarptık. Başımı öne çarptığımda Ted'i 1-2 saniye gördükten sonra gözlerim kendiliğinden kapanmıştı.

***

"Hastaya acil kan getirin" gözlerimi açtığımda başımda doktor ve hemşireler vardı. Bulanıklık hafifte olsa netleşmişti. Kalkmaya çalışırken doktor beni geri yatırıp
"Şuan kalkman mümkün değil!"
"Ted?"
"Arkadaşınımı soruyorsun?" Göz kapaklarımı birbirine güçlükle bastırdığımdan anlamış olacak ki
"Şimdi bunu düşünme"
Kötü birşey olduğunu seziyordum, hemşirelerin bağırışıyla bunu tescillendirdim.
"Hastayı kaybediyoruz."
Doktorun yüzüme acır vaziyette baktığında gözlerimi sıkıca kapatıp gözyaşımın akmasına izin verdim.
Doktor ve hemşirelerin çıkmasıyla kolumdaki serumu çıkartıp fırlattım. Güçlükle yürüyebiliyordum. Önümden sedyeyle üstü beyaz örtülü birini götürdüklerinde dünyam başıma yıkılmıştı hıçkırarak ağlıyordum. Arkamda bir ses "Hadi ama ciddi olamazsın" dedi. Arkamı döndüğümde Ted ellerini açmış bana bakıyordu. Elimin tersiyle göz yaşımı silip yanından geçip gittim. İçten içe yaşadığına seviniyordum. Odaya girdiğimde Ted arkamdan geliyordu. Ted'e dönerek
"Senden nefret ediyorum" dedim.
"Ahh Kath Nefret etsen ağlamazdın. İçten içe yaşadığıma seviniyorsun hatta"
Ted zihnimi okurcasına davranıyordu.
"Peki şimdi ne düşünüyorum?(Lanet olacısa pislik)"
Ted gülümseyerek "Beni sevdiğini söylüyorsun" dedi. Gözlerimi devirip yatağa oturdum.
"Nasıl olduda burnun bile kanamadan arabadan çıktın?"
Dediğimde Ted ciddi bir tavırla "Özel güçlerim sayesinde" deyip gülmeye başladı.
"Ha ha ha çok komiksin"
Doktor içeri girip
"Oo Kath hanım kendini baya toparlamışsın"
Ted ukalaca sırıtarak "Doktor o na birşey olmaz ya o hepimizi gömer"
Ted'i pataklamamak için kendimi zor tutuyorum.
Hastaneden çıkış yaptıktan sonra Ted'le arabaya binip eve gittik. Evin kapısının önüne geldiğimizde "Sen gelmiyormusun?" Dedim.
"Yok benim bir kaç işim var onları halledicem sen kendini fazla yorma uyu dinlen"
"Tamam o halde dikkat et" deyip eve girdim.

Ted'in Ağzından

James'a olan öfkem az daha Kath'i kaybetmeme sebep oluyordu. Kath'i eve bıraktıktan sonra okula gittim. Sınıfa girdiğimde James "Oo kimler gelmiş Kath yok mu?"
"Lan hâla Kath diyosun bir daha Kath'le konuşmayacaksın Anladın mı?" James kısa bir kahkaha atıp "Ne o Kath'in korumasımısın sen? Kath'le konuşmam seni değil onu ilgilendirir sen buna karışamazsın"
"Karışırmıyım karışmazmıyım görücez" deyip sınıftan çıktım. O James denen piçi öyle benzetmek istiyorum ki ama Kath için kendime hakim olama lazımdı. Ona başka türlü gününü gösterecektim.