"Ölmedin ama hayatta da değilsin."
&
Hikâyenin asıl adı "GÜN AĞARIRKEN BAŞLADI RÜYA"dır. Kısa süreliğine değiştirilmiştir bu isim.
Bu isim ve kurguyla yazılmış ilk ve tek hikâyedir, içerisindeki virgüllere kadar şahsıma aitti...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Düşlerinde ölenler, gömülmezdi.
Gömülenler, yalnızca yaşayanlardır.
Ruhu ölenleri, hangi mezarlık koynuna alırdı?
Ya benim gibi arafta kalanlar, onları kim bağrına basardı?
Akrep beni buraya çekmişti, kalkan beni hapsetmişti ve Ejder Kanı'yla kutsanarak mühürlenmişti bedenlerimiz.
Azrak salonun köşesindeki koltukta oturmuş, zihnindeki düğümleri çözmeye çalışırken; benimkine yeni düğümler ekleniyordu. Ara sıra arkasında kalan kütüphaneden bazı kitaplar alıyor içlerini karıştırıyor, sonra aradığı şeyi bulamamanın verdiği hayal kırıklığıyla elindeki kitabı aldığı yere koyup, yerine başka bir kitap alıyordu ve onu da eski yerine koyup tekrardan koltuğuna oturup düşünmeye devam ediyordu.
Eve giren bir hırsızın bütün çekmeceleri boşaltıp içindekileri etrafa gelişigüzel atması gibi, o da düşüncelerini sakladığı her bir çekmeceyi kurcalıyor ve içinden çıkan düşünceleri etrafa saçarak yerine yenilerini ekliyordu.
Aklı onu mantığıyla birlikte bir mengeneyle sıkıştırmıştı.
Bir döngünün esiri olmuş, aramızdaki sessizliğin artık bir alfabeye dönüştüğü vakitte, uzun süredir oturduğu koltukta kıpırdandı ve yerinden kalktı. "Birazdan kapıyı çalacak," dedi. Ayaklandığına göre, birinin geldiğini görmüştü ya da beklediği için varmak üzere olduğunu tahmin ediyordu. "Kim?" diye sordum.
"Davetiye," dedi ve çalan kapının üzerine bir şey demeden salondan ayrıldı. Biraz sonra elinde bir zarfla salona geri döndü. İpek kumaştan yapılma mavi zarfın üzerine beyaz dantelle bazı motifler işlenmişti. Elini kaldırıp zarfı bana doğru salladı. "Geldi," dedi.
"Bir yere mi gideceğiz?" dedim. Şöminenin önündeki minderlerden birine oturdu ve zarfı sol tarafındaki boş minderin üzerine koydu. "Davet çıktığına göre, gitmememiz için hiçbir engel kalmadı." Dedi. "Bundan sonra Kâğıt Çark'ın çizdiği haritayı izleyeceğiz. Orada yazılan ve çizilen her şeyin bir anlamı olmalı. Bir yol bulmamız için bize öncülük edecektir."
Oturduğu minderden kalktı ve yanımdaki mindere oturdu. Şöminedeki ateş yine gözlerindeki yangını körüklüyor, yangın dindiğinde külleri orada bir enkaz gibi kalıyordu.
