Hiding The Mafia's Baby (HIDING SERIES 03)

Chapter 8

"Can I see my baby?" I was taken a back on what he said. He wants to see our baby?!

Nabuhayan ang loob ko sa sinabi niya ngunit agad din itong napalitan nang pagkaramdam ng konsensya. 

I hid him his own son for the sake our safety without thinking of him. Siya ang ama nito at meroon siyang karapatan dito ngunit pinagkait ko sa kanya 'yon. How stupid of me. Kahit anumang galit o pagsisisi ang maramdaman ko sa sarili ko ay hindi ko na maibabalik pa ang oras.

All I can do now is to make things right before it's too late...

"Really? B-baka nabibigla ka lang. Kailangan mo munang magpahinga, Clayton."

"That's why I want to see him. He's my kind of rest and remedy from now on."

Ang mga paru-paro sa loob ko ay unti-unting naglabasan at parang dinadala ako nito sa isang paraiso. Hindi ko akalain na ganito pala kasaya ang pakiramdam kapag tanggap ang anak mo ng kanyang ama. Alam ko namang hindi magagawang itakwil ni Clayton si Clave pero iba lang talaga ang sayang nararamdaman ko dahil hindi ko naranasan ang maiwanan sa isang napakabigat na responsibilidad.

The truth is, I was the one who chose to escape alone and hide from him. I thought it was a great decision but little did I know, it's harder and painful without him.

"Sige, teka. Kukunin ko muna siya." Tumayo ako at maglalakad na sana paalis nang tawagin niya ang pangalan ko sa matigas na tono.

Inangat ko ang isang kilay ko, senyales na hinihintay ang kanyang sasabihin.

"Just let Irvin do it. Stay here with me. I hate seeing you leaving."

Tumagos sa puso ko ang kanyang sinabi. Halos hindi ako makagalaw sa pwesto ko hanggang sa pinindot niya ang intercom sa gilid niya at may sinambit siya do'n.

"Bring my baby here. Now," He said with his authoritative voice. 

Kung siguro hindi ko siya kilala nang ganito katagal ay talagang matatakot ako sa boses pa lang niya, ngunit hinde. Mas lalo akong naa-attract kapag gano'n siya. I prefer him being rude and agressive.

"Why are you still standing there? Come, sit beside me."

Hindi na ako nagdalawang-isip at sumunod sa utos nito tsaka bumalik sa dating pwesto.

"Tell me a story about him," serysoso niyang sambit saka sumandal sa unang nasa likod niya at pumikit. And because of what he did, it reveals his long eye lashes and his sexy adam's apple.

Gusto ko tuloy pitikin ang utak ko dahil nagsisimula na naman akong pagpantasyahan siya. At sobrang mali ito! Tingin ko nga ay wala na akong karapatang purihin siya dahil sa mga kasalanang ginawa ko. Lumalabas tuloy na ang kapal ng mukha ko.

"His name is Clave Asher. I combined your name CLAyton and VErnix. Ayos ba?" Sumilaw ang munting ngiti sa kanyang labi.

Is it early to say if I admit that he has the same vibes with Clave when he smile? Excited na tuloy akong makita silang dalawa parehas na magkasama.

"That's the best name I've ever heard. Alam mo bang naging duwag na ako minsan sa buhay ko?" Kumunot ang noo ko. Anong ibig niyang sabihin? Dahil ba nakita ko siyang umiyak kanina at ayaw na ayaw niyang pinapakita ang kahinaan niya? 

"What do you mean?" 

"The day I got the biggest news, which is about our baby. Sa tagal kitang pinahanap ay hindi ko aakalaing 'yon agad ang makukuha kong balita mula sa 'yo. I'm even confused if I will scream due to so much joy or pain." 

Naging mapait ang kanyang boses sa huling sinabi. Bakit ko ba kase nawala sa isipan kong siya si Clayton Reed na isang Mafia Lord? He's capable of everything and can manipulate anything but still a person like me, managed to escape by hurting him. I turned my back just to have a good life while he's silently suffering because of me.

Tinago ko pa ang anak niya at nararapat lamang na sisisihin ako sa lahat. It's all my fault. However, because of what I did, it proved me how Clayton can sacrifice everything for his love to me.

"Bakit hindi ka agad nagpakita?" Ito ang kaninang gusto ko pang itanong. Anong dahilan niya kung bakit siya naduwag na lapitan kami ng anak niya?

"It's because I respect your decision, Dahlia. Ramdam kong ayaw mo na akong manatili pa sa buhay mo kaya kusa na akong umalis dahil ayaw kong mas makita kang mahirapan kapag nanatili pa ako sa buhay mo."

Pinigilan ko ang luhang nagbabadya na namang umagos dahil sa pag-amin niya. Hindi ko lubos kayang tanggapin na gano'n na pala ang nasa isipan niya sa mga oras na 'yon. Kahit na anong iwas kong alalahanin siya no'ng mga panahong dinadala ko pa lang sa sinapupunan ko si Clave ay hindi ko magawa. 

He've been thinking the wrong idea all along. Because at the end of the day, his face and voice was plastered inside my mind and heart. I never forget about him especially when I gave birth to Clave. He really resembles his son very well.

"I hope you can forgive me, Clayton. It's not my intention for you to feel that way. Akala ko kase magiging ligtas kami ng anak natin kapag lumayo ako pero nagkamali ako. Nagsisisi na ako. And I'm willing to wait for your forgiveness," I said genuinely.

"I already forgave you, Dahlia...even before you committed a sin. I think it's partly my fault too for not making you feel secured here with me. Hindi lang ikaw ang nagkasala kaya huwag mong isisi sa sarili mo lahat. Sa tuwing ginagawa mo 'yon ay mas lalo akong nasasaktan. It's my duty to love and take care of you but I guess, I failed..."

Agaran akong umiling sa kanya tsaka hinawakan ang kanang kamay niya para iparamdam na nagkakamali siya.

"You never failed me, Clayton. I am always proud of you and I appreciate all your efforts for me. It's just that, I've been a fool before and was blinded by negative things. But now, I am here beside you, together with our baby. You're not alone now and we'll fight all the battles together."

I leaned forward to his face and planted a soft kiss to his forehead. He slowly opened his eyes and my heart skipped a bit when I finally determined what's his eyes are telling me.

It's a feeling of yearning...

Halos mapatalon pa ako sa gulat nang bumukas ang pintuan kaya agad akong napalayo kay Clayton. Hindi nakaligtas sa 'kin ang kanyang bahagyang tawa kaya umiwas ako ng tingin.

Gano'n din si Irvin na kakapasok lang habang buhat-buhat ang anak kong mahimbing nang natutulog. Palipat-lipat pa siya ng tingin sa amin ni Clayton na para bang may ginawa kaming kababalaghan. 

Haysss...

Naputol lamang iyon nang i-abot na niya sa 'kin si baby at hinarap ko ang kanyang amang hindi na maitago ang ngiti. Mas lalo ko siyang nilapit sa kanya.

"Hindi mo pa siya pwedeng buhatin," paalala ko nang tangkain niya kunin ito mula sa 'kin.

Mabuti nalang at nakuha siya sa masamang tingin lalo na't matigas din ang ulo niya at pinipilit ang gusto. 

"Fvck all these bandages! Can I just throw them out to hold my baby?" inis na inis niyang sabi.

Narinig ko pa ang tawa ng lalakeng nasa likod ko kaya hindi ko rin mapigilang hindi matawa dahil sa reaksyon nito. Atat na atat na kasing mahawakan si baby eh.

"You can only kiss him for now. So, you must not be hard-headed and follow all the instructions of your nurse so that you will be healed sooner." 

Nilapit ko nang husto si baby sa kanya at dinampian nga nito ng halik ang kanyang noo. Ang kanyang mga mata ay kumikislap habang nakatingin sa anak namin. Tila ba ito na ang pinakamagandang regalong natanggap niya at ayaw na niyang bitawan pa ng tingin.

A tear escaped from my eyes because of the beautiful sight I'm seeing. This time, it's a tears of joy...

Naputol lamang ang mala-movie naming moment nang may biglang pumasok na dalawang lalake sa kwarto at parang nanggaling sa isang labanan dahil sa itsura nilang hinihingal pa na parang kinakabahan. 

"Sorry to disturb you, my lord but the Lutone clan are attacking our main base now..."