I LOVE YOU, BEST FRIEND.

Chapter 12

Hindi madali ang pamumuhay ko dito sa Paris. Ang hirap lang kasi mag adjust nung una.

May mga iba't ibang Tao akong nakakasalamuha and some of them were good and bad.

As an Asian, minsan nagkakaroon ng mga problema dito na lugar.

Hindi parin nawawala ang pag bully nila sa mga Asian.pero hindi ko naman iyon minsan iniinda, Dahil ang goal ko naman sa pag punta dito ay matuto.

"Ano na naman ba iniisip mo", Sabi ni Jordan.

Napabaling ako sa kanya at napansin ko ang naawang expression ng mukha nito.

I met Jordan 5 yrs. Ago. Nakita ko noon siya sa isang madilim na parte ng kalsada na may iniinda.

Nung una ay natatakot akong lapitan siya dahil ang mukha niya ay Puno ng dugo.pero nang marinig Kong humihingi siya ng tulong ay agad ko siyang nilapitan.

He's really injured that time, parang nakibakbakan ba siya sa maraming Tao.

Ayaw niya noon na madala sa hospital Kaya sa bahay ko siya pinatuloy ng mga ilang araw.

Nagulat nalang ako isang araw na bigla nalang siyang nawala sa apartment ko, nang makarating ako galing eskwelahan.

Dumaan ang ilang buwan bago siya ulit nakita at may Pasa na naman ito sa kanyang parte ng katawan.

Naisip ko nung panahon na iyon na, Para bang ako ang pinagkakatiwalaan nito pag may mga sugat ito sa katawan.

Isang araw, nagkwento siya pa tungkol sa buhay nito, at hindi ako Naniwala noon agad sa nasabi niya.

Isa daw siyang membro ng isang malakas na organization dito sa bansang europa. Pero half pinoy siya Kaya nakakapagSalita siya ng tagalog.

Hanggang doon lang ang nagkwento niya dati at ganito siya palagi. Bigla-bigla nalang itong magpapakita o sumusulpot sa bahay ko,gaya ngayon.

"Nothing important", matipid Kong sagot sa kanya at ngumisi lang ito sa akin.

"I won't buy your lies Liz, and I know that something really bothering you right now", galing talaga ng taong ito!.

"Mama, want me to go home in the Philippines. Ikakasal na daw ang Kuya ko."sabi ko ulit sa kanya.

" Then go, maybe your mama really miss you and this is a very special occasion of your brother. "umupo ito sa tabi ko saka Inayos ang na huhulog Kong Buhok sa mukha ko.

" would you come with me? ", umiling ito Kaya napasimangot ako, minsan lang ako mag request, ayaw niya pa.

" Don't pout Liz, hindi mo ako masisindak sa paganyan mo. Don't worry, just call me when there's something bad happen to you." do'n ako napangiti sa sinabi nito.

" Ok!", Masaya ako dahil kahit papano ay may nakikilala akong kagaya niya dito sa Paris. Kung wala lang siya, ewan ko nalang Kung gaano ako nahirapang mag Isa dito.

" Pack now your things , ihahatid kita sa airport. "mabilis ko naman sinunod ang utos nito.

Maliit na maleta lang ang bagahe ko, dahil baka bibili nalang ako sa philippines ng gamit ko.

Inilabas ko ang telepono ko at tinawagan ang assistant ko.

" Megan, I booked a tickets for us, we're going to philippines before 10 am. So, be ready and let's meet in the airport."ibinaba ko ang cp ko matapos makausap si megan.

Pagbaba ko ng apartment ko ay nasa sasakyan na si Jordan.

Pumasok ako agad at saka umupo sa sa may harapan.

" seat belt, please. "Nginitian ko siya saka iniayos ang seat belt ko.

Mabilis lang kami Nakarating sa airport dahil sa mabilis na pagmaneho ng kasama ko.

Hindi na bago sa akin ito dahil ilang beses ko na siyang ginawang driver.

Isa na ako ngayong designer at may Isa narin akong boutique dito sa Paris.

Iisa palang ito at balak ko Ngayong pauwi na ako ng Pinas ay magpapatayo na din ako do'n.

Maaasahan naman ang assistant ko dito dahil sa ilang taon naming pag sasama dito ay matalik ko na siyang kaibigan.

Isang taon palang ang napatayo Kong boutique dito at may mga nabebenta naman kami at nag ha-hired sa amin.

Karamihan ay mga pinoy na mayayaman dito at may mga local din naman.

Hindi man ako kasing sikat ng iba na designers dito, pero OK naman ang kita ko dito bilang designer.

Minsan na akong na hired sa isang fashion show dito, pero may mga kasama akong ibang mga sikat talaga kagaya ko dito.

I've learned a lot from them, at hindi naman ako humihintong matuto.

Kasi wala namang agad na magaling, nadadaan lang naman ito sa ka determinasyon mong matuto.

Bilang mag Isa dito for 5 years ay natuto na akong mamuhay na madiskarte. Nang makagraduate ako ay agad akong sumubok ng mga ibang works, But fashions really makes me happy.

Nag partime ako sa mga iba't ibang works kasama si Megan.Lahat ng ata ng works na pinasukan ko ay kasa-kasama ko siya.

Nang medyo nakaipon na ako ay nag online selling muna kami sa mga ordinaring nagagawa namin dalawa.

May inupahan kaming maliit na shops at ginawa naming panahian.

Mga lima kami no'ng una kasi nag hired kami ng 3 at kinalaunan ,ay dumami na Kami nang may mga nabebenta na Kami gawa namin.

And that's how we started, maliit lang noon ang kita namin pero OK lang, dahil ang importante masaya kami sa mga ginagawa namin.

Naputol ako sa pag mumuni nang dumating na si Megan.

Megan is a pure French, pero natuto na itong mag tagalog.

Mabuti narin kasi iyon, kasi mahirap din kasi mag French,Alam ko naman pero malimit lang ang alam ko.

"kanina ka Pa?"tanong niya Kaya sinagot ko siya.

" Oo at malapit na tayong umalis", umupo siya sa tabi ko at may inilabas na bisquit, nilantakan naman agad namin at nang marinig namin nag call ng flights namin ay Tumayo na Kami at kinuha ang kanya-kanya naming bagahe.

Maliit din na maleta ang dala nito.

Nang nasa loob na Kami ng eroplano ay hindi ko maiwasang maramdaman ang kabahan.

It's been 5 years, since the last time I've seen philippines. Sana maging maayos ang lahat na madadatnan ko doon, at alam Kong may isang Tao rin akong hindi maiwasang makita.

I hope our path will never crossed again.