Aşk-ı Namütenahi | Yarı Texting(Tamamlandı)

21.Bölüm

Selamün aleyküm.

Hayırlı Bayramlar.

1 Ay Sonra Hüma'dan.

Ramazan ayını geride bırakmıştık. Ve bu üzücüydü çünkü bu mübarek ayın bitmesini istemiyordum ama zaman geçiyor işte.

Bugünse Ramazan bayramının ilk günü ve biz babaanneme geldik. Sabah erkenden babamlar bayram namazına gitmiş onlar gelince de babaanneme gelmiştik. Büyüklerimizin ellerini öpmüş sonra da maaile kahvaltı yapmıştık şimdi de misafirler yeni gitmişti ve biz de kız kuzenlerimle sohbet ediyorduk.

"Yaa çok heyecanlıyım ben." Dedi büyük amcamın kızı olan Nida

"Alışırsın canım merak etme." Dedi küçük halamın kızı olan Nevra da

"Öyle de yine de işte düğün yaklaştıkça." Dedi Nida bayramdan 2 hafta sonra düğünü vardı

"Siz durun bakayım bir." Dedi büyük halamın kızı Ceyda ablam ve bana döndü

"Kuzum sen durgun gibisin noldu sana?" Dedi Ceyda abla onlara belli etmemeye çalışarak tebessüm ettim anonim canımı sıkıyordu çünkü

"Konuşmanızı bölmek istemedim abla sıkıntı yok iyiyim." Dedim

"Öyle olsun bakalım eeee." Dedi muzip bir tavırla ve sırıttı

"Bak Nida evleniyor, e ben zaten evliyim bir de Allah bağışlasın kızım var, Nevra da evli." Dedi ve durdu

"Zaten Leyla da küçük bir tek bekar kız sen kaldın ailede yok mu sevdiğin falan?" Diye sordu Ceyda abla

Derin bir nefes aldım ve konuşmaya girdim.

"Yok abla da." Dedim ve duraksadım onlara güvenim tamdı ve anlatacaktım

"Da?" Dedi Nida da

"Kuzen bir sıkıntı mı var?" Dedi Nevra da

"Bana birisi anonimden yazıyor." Dedim pat diye tabi onlar da şok oldular

"Neee?" Dediler aynı anda hepsi

"Sessiz olun lütfen sadece annem biliyor." Dedim kafalarını salladılar

"Ne yazıyor?" Dedi Ceyda abla

"Beni sevdiğini söylüyor üstelik tanıdık ve abimin arkadaşlarından biri." Dedim

"İnanıyor musun?" Dedi Nida da

"Sevgisine inanıyorum çünkü 3 aydır falan yazıyor bana." Dedim

"Anladım ama Emir'in arkadaşı olması sıkıntı yaratır." Dedi Ceyda abla

"Evet ama abime anlatıp anlatmamakta kararsız kaldım." Dedim

"Bence anlat kuzum saklama abinden." Dedi Ceyda abla anaç bir tavırla

"Bence de Emir abiye söyle belki bulması daha kolay olur." Dedi Nida da

"Anlatacağım ama kızarsa diye korkuyorum." Dedim üzgünce

"Niye kızsın Hüma sonuçta senin bir suçun yok." Dedi Nevra da

"Öyle de işte arkadaşı olmasa." Dedim

"Hayırlısı olsun kuzum yaa ne yapacaksın peki?" Dedi Ceyda abla

"Doğum günümde karşıma çıkacakmış yaklaşık 1 aydan az var." Dedim

"En azından karşına çıkacakmış yazıyor mu peki sık sık." Dedi Nevra

"Yok ben günaha giriyoruz yazma deyince arada nasıl olduğumu soruyor sadece." Dedim

"Neyse inşallah hayırlısı olsun boşverin beni siz." Diye devam ettim

"Olur mu öyle şey niye boşverelim?" Dedi Nida

"Zaten yapabileceğim bir şey yok beklemekten başka." Dedim ve tam Nida konuşacakken mutfağın kapısı çaldı

"Müsait misiniz abla?" Diye sordu dışarıdan Ceyda ablanın kardeşi Metehan

"Bir dakika ablacım." Dedi Ceyda abla biz de şallarımızı düzelttik

"Gel ablacım." Dedi ve içeriye girdi Metahan sonra biz kafamızı eğdik

"Abla İkra ağlıyor bakar mısın bir?" Dedi ve dönüp Nevra'ya konuştu

"Nevra seni de eniştem çağırıyor." Dedi ve Ceyda abla ile Nevra mutfaktan çıktılar Nida ile ben ve Metehan kaldık

Tam Nida da çıkacakken Metehan onu durdurdu ve konuştu.

"Nida bekler misin?" Dedi ve cebinden bir kağıt çıkardı ve bana uzattı

"Hüma ile yalnız kalmayalım diye dedim." Dedi Nida'ya ve bana döndü

"Kağıt anonimdenmiş Hüma." Dedi ve benim gözlerim kocaman açıldı

"N-ne?" Dedim kekeleyerek

"Evet anonimden ve ben kaçtım." Dedi ve ardına bakmadan gitti ben donmuş vaziyette duruyordum Nida'nın dürtmesi ile kendime geldim

"Hüma iyi misin canım?" Dedi Nida

"İ-iyiyim." Dedim yine kekeledim

"Eminsin demi?" Dedi Nida

"Evet eminim Nida." Dedim

"Mektubu okuyacak mısın?" Dedi Nida

"Eve gidince ya da yatarken okurum." Dedim

"Tamam kuzum o zaman hadi gidelim." Dedi Nida kafa salladım ve mutfaktan çıkıp önce çantama mektubu koydum ve içeriye geçtim

Misafirler gelip gidiyordu ve biz de onlara çay, kahve, şeker ikramı yapıyorduk.

Akşam oldu yemekler yendi çaylar içildi ve amcamlar uzakta oldukları için onlar babaannemde kalacaklardı biz evimize geçtik.

Eve gelince yatsı namazını kıldım ve mektubu okumaya şimdilik cesaretim olmadığı için açamadım ve yatağıma yatıp gözlerimi kapattım.

Sabah erken uyanıp kahvaltımızı yaptık. Bugün de bize dayımlar, teyzemler, küçük halamlar geldi.

Öğleden sonra da mahallenin gençleri geldiler tabi ki bizim kızlar da. Ama biz kızlarla bir plan yapmıştık abim ve Buğra abiyi barıştıracaktık. Balım abisini mutfağa çağırdı ve ben de tabi. Biz Balımla mutfakta beklerken önce abim sonra da Buğra abi geldi tabi bizim ne yapmaya çalıştığımızı az çok anladılar.

"Balım?" Dedi Buğra abi soran bir sesle

"Hüma?" Dedi abim de bana dönüp

"Siz zaten anladınız galiba en iyisi biz kaçalım abicim siz de konuşun." Dedim ve tatlı tatlı abime bakıp tabi ki güldüm ve Balımla koşar adım mutfaktan çıktık.

"Kanka barışırlar inşallah ya hem bugün bayram." Dedi Balım üzgün bir sesle

"İnşallah kuzum ne konuşacaklar acaba çok merak ettim." Dedim merakla

"Bende merak ediyorum ama konuşunca umarım anlatırlar neyse biz geçelim salona burda durmayalım." Dedi Balım ona kafa salladım ve onunla beraber salona geçtik...

Bölüm nasıldı?

Merak ettik mi ne konuşacaklarını?😁

Bir dahaki bölüm ne konuşacaklarını öğreneceğiz inşallah.

Sonraki bölümü Emir'den mi istersiniz? Buğra'dan mı?

Allah'a emanet.