The Clash Had Started

Chapter 57- The Pain

      Sandra’s POV

A couple of months. November na. And still, wala pa rin lahat. As usuall sabay-sabay pa din kaming pumasok. May isang grupo ang lumapit saamin.

“ Pinapatawag kayo nila Alex sa head quarters. Ngayon na. May sasabihin sila sa inyo “ sabi nila.

Nagtaka naman kaming lahat. Siguro this is the chance para magkaayos na kaming lahat. Agad kaming pumunta doon.

~~

Mich’s POV

 

 

“ Ano. Ok na ang lahat ? “ I ask them all in chorus.

“ Yup “ sagot nilang lahat.

Well kung tatanungin niyo kung ano ang mangyayari. May party na magaganap. Naka handa na lahat ng CCTV Cameras. Ang mga microphones. Then  yung isang malaking Flatscreen TV na nilagay namin sa every pathway.Ang mga gagamitin. Ipra-prank namin sila. Paano ? Magaling kami maging artista. Everything was scripted. Gusto namin silang masaktan, hanggang sa pati sila lumaban. Wala lang, para naman nakaka ganda yung laro. Hindi yung puro kami lang ang nagaganahan. Kung kayo kaya makipag laro ng boring yang kalaro niyo, sa tingin niyo anong mamangyayari ? Hindi mo maeenjoy. Andito na sila.

“ Ah. P-pinapatawag niyo daw kami ? “ tanong nila in chorus.

Nakahanda na ang microphone. Wireless microphone siya. Para hindi halata. At para hindi nadin kami naghahawak.

“ Uhmmm. Sorry “ sabay-sabay din naming sinabi at napa yuko kami. Para naman mukhang seryoso ang pag aacting namin noh.

“ Ok lang “ we hear them say. Napa angat ang mga ulo nami. Ngumiti kami. Then nung papalakad na sila saamin.

“ Sorry talaga. Hindi naman namin alam na ganito ang mamangyayari “ kasabay nun ang pag patak ng mga luha namin.

“ Walang ng rules. Wala na lahat “ sabi ng isa sa mga amin.

“ Ok lang. Wala saamin yun “ sabi nila. Napa angat naman yung mga ulo namin.

“ T-talaga ? “ we said in chorus again.

Ngumiti sila. “ Oo naman “ sabi nila.

Papalapit na sila but suddenly ….. Lahat sila natapilok. Then after nun may harina na bumuhos sa kanila. Then the paint na iba’t-ibang kulay. Then nilagyan din nila ng suka, patis at bagong. After nun tumakbo si Bea at si Angel, binuksan yung pintuan. Yung iba kasi, hindi nila mapapanuod sa mga TV’s kaya ayun, pinanuod nalang nila dito. Alam ng lahat na gagawin namin ito. Like what I’ve said kanina, scripted ang lahat-lahat.

Pagkatapos nun agad-agad silang tumayo at lumabas na, paglabas nila agad silang nadulas. Paano naman kasi hanggang doon nilagyan namin ng paint. Hahaha. Tawa na lang kami ng tawa. Maski sila tinatawanan ng mga students. Wala ngang kaalam-alam ang mga teacher’s namin dito eh. It’s worth it. Lumabas kami ng quareters kasabay nun ang pag apir sa amin ng mga studyante na bawat makakasalubong namin. Nakikita pa namin sila sa hindi kalayuan. Until dumating ang Principal.

“ What happened ? “ tanong niya sa aming lahat. Tinignan niya kaming lahat.

“ Bakit ang dumi ? At kayo ! * turo kila Sandra * Kadira kayo ! Ang babaho niyo ! Maligo kayo. Sino ang may kagagawan nito ?! “ sigaw niya ulit.

Everyone raise their right hand and itinuro sila Sandra with a sad face in their faces. Pati naman kami naki sabay.

“ See you in my office after you take a bath. May mga extra clothes naman siguro kayo sa mga lockers niyo. And all of you, go back to your classrooms now “ sarcastic niyang sinabi at umalisna siya.

“ Walang laglagan dito “ sabi ng isang student.

“ Yah right “ sabi naman nung isa.

Napa ngiti naman kami. At tinignan lang namin sila. At umalis na kami unti-unti. Hanggang sa sila na lang ang matira.

~~

Sandra’s POV

 

 

*Blag*

Aray ko naman. Ang sakit ng tenga ko dun ah.

“ Ano ba Mika, ako yung katabi ng locker mo, ang sakit ah ! Ibagsak mo ba naman ! “ sigaw ko sakanya. Ok fine. Sensitive ears ko, just like Angel. -_- Remember ? Kung hindi niyo maalala nasa book 1. ^_^ Anyways, still andito pa rin kami sa mga tabi ng mga locker namin. Hindi naman namin alam eh. -_- Ang sakit kaya, we feel THE PAIN na binigay nila saamin. Pinahiya kami. Kawawa kami. :’(( Hayy ! Ang tindi. Kulang nalang alisan nila kami ng mga damit namin sa sobrang kahihiyan.