When It Rains - C.5

2.7K 21 0
                                    

BROOKES woke up being carressed on her face. But she couldn't open her eyes. She suddenly felt very cold and her body all in pain.

"Baby, wake up. You need to eat so you can take meds." Malambing na saad ng sinumang nagsasalita.

"Meds? Why?" She asked disorrientedly. Parang ungol lang na lumabas sa kanya ang mga salitang binitiwan.

This time, she felt a soft kiss in her lips. She hardly opened her eyes.

"Boss? Anong ginagawa niyo dito?" Ranj chuckled softly and again planted a soft kiss this time in her forehead.

"You really are delirious. You have to eat to take medicine. You are having fever." Masuyong hinaplos nito ang kanyang nuo at leeg. Duon naman nagbalik ang mga alaala niya sa nangyari sa buong magdamag. OMG! Parang lalong uminit ang pakiramdam niya. Nakagat niya ang labi niya sa pagpipigil na mapangiti sa sobrang saya. Akala niya ay magbabago ito at magkukunwaring walang namagitan sa kanila. Pero ito ngayon at inaalagaan siya.

Sinubukan siya nitong ipabangon ngunit namilipit siya sa sakit na nararamdaman lalo sa ibabang bahagi ng katawan niya. Hindi naman ganito kasakit sa ilang beses na nagtalik sila.

"Bakit ang sakit ng buong katawan ko? Parang akong nasagasaan sa sakit." Nakalabing aniya. Nakita niyang nalilito din ito sa pangyayari.

"Uhmmm. I am not sure. But maybe because of what we did last night." Umupo ito sa kama sa tabi niya mula sa silyang inuupuan nito. "Baka nabigla ang katawan mo. Here, you have to eat first so you can take meds." Kinuha nito ang bedtray na puno ng masasarap ng breakfast.

Napatango-tango na lang siya. Sinubukan ulit niyang makaupo ng bahagya.

"I'll feed you. Just relax." He was taking the pancakes, egg and sausages to give her in bite sizes.

"Thank you." She smiled at him first before taking the spoonful he gave. Napansin niya ang oras sa nakasabit na relo at nanlaki ang mga mata niya. "Oh no! Its 10am! Hindi ako nakapasok!"

"Its fine. I already texted the HR using your phone. Hindi ka pwedeng pumasok, may sakit ka pa. So I applied leave for you. At least 2 days." Patuloy ito sa pagpapakain sa kanya.

"Wait, si Kuya! Baka nag-aalala na yun. Where's my phone?" Aligaga niyang hinanap ang phone niya.

"Well, I already spoke to him." He said while giving the phone to her. "I told him I will send you home later. Don't worry. Everything's fine. I have asked our doctor to come over and check you so you can get proper medication." He smiled at her.

Nakatapos na siyang kumain at nakainom ng paracetamol pero hindi bumababa ang lagnat niya at sakit ng katawan niya.

He lent her jacket and sweat pants. But its still the same. She stayed in the bed, curled with closed eyes.

"I need you to come over now! She's not getting better!" Naririnig niyang sumisigaw ito sa labas ng kwarto. Pero marahil sa sobrang sama ng pakiramdam, muli siyang nakatulog.

WHEN he heard the doorbell rang, he immediately went to open the door.

Napansin naman ng kapatid niya ang pagdadalawang isip niya. Kasama nito ang kaibigan niyang doctor na pinapunta niya sa bahay.

"Hey, bro. What's up with you? Why are you not letting us in?" Dahan dahan niyang binuksan ang pinto.

"Just keep quiet, okay! What are you doing here anyway?" Mariing tanong niya sa kapatid.

"Hindi ba alam ni Revin bakit ako nandito?" Tanong ng kaibigan niya.

"Obviously not! I just came coz he didn't go to work. And I needed to talk to him." Paliwanag ni Revin.

The Love Bites (SPG)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon