Garip ve şahane olan şey, Tanrı'nın varlığı değildir. Böyle bir düşüncenin insan gibi sefil bir varlığın zihninde yer almasıdır şahane olan..
~FYODOR DOSTOYEVSKİ
"İçimde yarım kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı." ~Sabahattin Ali
Asiye'ler taksiyle gitmişti. Bizde gelelim demiştik ama "Gerek yok." Demişlerdi. Daha sonra bizde Berk'le bir taksi bulup eve gitmiştik. Saat daha çok erkendi. Allah'tan evin anahtarı yanımdaydı da kimseyi uyandırmayacaktım. Eve girerken Melisa'da evden çıkıyordu. Beni görmemişti.
"Kaçak?"
İlk başta beni görmese de sonradan görmüş ve şaşırmıştı.
Melisa: Abi.
Hemen yanıma gelip sarıldı.
Melisa:1. oldunuz mu?
"Evvet."
Melisa: Çok sevindimm.
Hemen sarıldı bana.
"Eee sen nereye böyle? Senin şu an güzellik uykunda olman gerekmiyor mu kızım?"
Melisa benden ayrıldı.
Melisa: Offf abi yürüyüşe çıkacaktım. Malum kilo vermem lazım.
Melisa'yı baştan aşağı süzdüm. Etekle yürüyüşe çıkacakmış,hanım!
"Kızım bu kıyafetlerle mi? Ayrıca fıstık gibisin zaten ve şimdi doğruyu söylüyorsun. Nereye?"
Melisa:Yakalandım sanırım.
"Malumunuz."
Melisa: Ömer'le sokak hayvanları için yardım toplayacağız. Sana söylemedim çünkü sevmiyorsun onu.
"Kızım sen Ömer'e karşı bir şey mi hissediyorsun? Bak sırf sen seviyorsun diye daha az döveceğim."
Melisa: Ne alakası var Doruk? Ben gidiyorum ayrıca g-ü-n-a-y-d-ı-n!
"Günaydın tabi günaydın. Ha bu arada anahtarını versene bana,kimseyi uyandırmayayım."
Melisa: Tamam,al.
Elindeki anahtarı verip yanağımdan öptü.
Melisa:Kaçtım ben.
Kaçarsın tabi! Yalnız çok ciddiyim Doruk, akıl hastanesi beni çağırıyor gibi hissediyorum. Açıl susam Kadıköy'ün kapıları açıl! Uykum var. İyi be git zıbar! Gidiyorum. Eğer bana ihtiyacınız olursa,olmasın!
Eve yavaşça girdim. Direk odama çıkıp ılık bir duş aldım sonra da kendimi yatağa attım.
2 gün sonra 🌻
2 gündür Asiye'yi göremiyor olmak o kadar kötü bir hiski! Ya zaten yeni sevgili olduk. İçim içime sığmıyor gibiydi. Farklı bir histi bu. Sanırım içimdeki hissi şöyle ifade edebilirim; Küçük bir çocuğun yokuş aşağı koşması gibi hissetmek... Biraz heyecan,biraz da düşme korkusu... ( Cemal Süreya)
🍰
Okula giriş yaptığımdan beri her yerde Asiye'yi arar oldu gözlerim. Sınıfa gidip pencere kenarında bolca bekledim. Sonra kafeteryaya baktım yoktu. Hızlıca sınıfa çıkarken dolabının önünde kitaplarını alıyordu. Yanında kimse yoktu. Koşar adımlarla onun yanına gittim.
"Ya sen nerdesin? Doruk Atakul'u çok beklettiniz Asiye Hanım haberiniz ola!"
Ellerini tuttum.
Asiye: Doruk ne yapıyorsun?
"Kızım ben senin için pencere kenarlarında yolunu gözledim. Hem ayrıca ne var bunda? Sevgilimin elini tutuyorum ben."
Cevap vermesini beklemeden hemen bir sınıfa soktum onu. Allah'tan kimse yoktu.
"Ya biz en son sevgili olmuştuk değil mi? Yanlış hatırlamıyorum ben."
Kocaman gülümsemesiyle cevap verdi.
Asiye: Olduk!
Hemen ellerimi ondan ayırıp koluma çimdik attım. Hayal değilmiş!
"Acıdı!"
Asiye: Doruk manyak mısın? Niye kendini çimdikliyorsun.
"Hayal mi,gerçek mi? Kontrol etmek istedim." Güldü.
Asiye: Sen cidden delisin.
Onu kaldırım etrafında döndürdüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlk başta güldü sonra söylenmeye başladı hanım.
Asiye: Ya Doruk indir beni! Bir gören olucak.
"Kimsecikler görme-"
Demeye kalmadan kapı açıldı. Bir kaç kişi içeri girdi. Bende Asiye'yi indirmek zorunda kaldım.
Boğazımı temizleyip konuşmaya başladım. Asiye utanmıştı. E tabi haklı kız.
"Biz çıkalım. Hadi Asiye!"
Asiye'nin elini tutup dışarı çıktım ki çıkmaz olsaydım. Kadir! Onun ne işi var ya! Sözümden dönmeyecektim ama fena sıçtın yiğido!
