𝑅𝑒𝑣𝑒𝑛𝑔𝑒 (𝓙𝓮𝓸𝓷 𝓳𝓾𝓷𝓰𝓴𝓸𝓸𝓴 𝓯𝓯)

12

Φτάσαμε στην Ταϊλάνδη. Το κλίμα ο αέρας τα vibes... Όλα διαφορετικά...
"Κωνσταντίνα την λένε? "
"Ναι"
"Είναι Ελληνίδα? "
"Όχι.απλα το όνομα της έτσι μεταφράζεται"
Πηγα στο αυτοκίνητο μου και οι υπόλοιπες στα δικά τους...
Πήρα το ακουστικό στα αυτιά και μιλουσαμε
"Πάντως λέτε να πήραν χαμπάρι κάτι ?"
"Οχι... "
"Younlee η οικογένεια σου που βρίσκεται? "
"Στην Κορέα. Τους είπαν να φυγουν αλλά αρνήθηκαν. Το ίδιο και ο αδερφός μου... "
"Κατάλαβα.... "
Φτάσαμε σε μια υπεροχη συνοικία. Μια κοπέλα με ελαφρώς σχίσμα μάτια και με ένα ροζ φόρεμα στεκόταν έξω από εκεί. Το μαλλί της ήταν πεσμενο στους ώμους της... Ήταν με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο προσωπο της..
Βγήκαμε απο το αμάξι και εγώ πηγα κοντά της
"Κωνσταντίνα"
Είπα και την αγκάλιασα...
"Μου έλειψες Ξαδερφουλα .. "
"Και μένα...  Πως ήταν η εκδίκηση? "
Την κοίταξα
"Την ευχαριστήθηκα.... "
Κοίταξε τα κορίτσια.
"Κοριτσαρες τι κάνετε? "
Είπε και τις αγκάλιασε
"Καλά είμαστε Κωνσταντίνα μου"
"Υπέροχα που είσαι και ξαδέρφη της Minaς  . "
Γέλασε γλυκά και έκοψε την αγκαλιά
"Ας σας βοηθήσω με τις βαλίτσες σας και μετά θα κάτσουμε μέσα γιατί έχουμε και επισκέψεις.. "
"Αλήθεια? "
"Ναι. Και σε ξέρουν.. "
Την κοίταξα...
"Ποιοι είναι? "
"Μην ανησυχείς δεν είναι αυτοί.. "
Ανακουφιστηκα με τα λόγια της.
Πήρα την βαλίτσα μου και πηγα μέσα. Τότε ειδα μια γνωστή φιγουρα στο σαλόνι. .. Δεν το πιστευα στα μάτια μου...
"Ten?"
Μου χαμογέλασε και εγώ πηγα κοντά του...
"Χαζουλα σου ειπα οτι δεν κάνει να ταξιδέψεις ακόμη..... "
"Έπρεπε... "
Του ειπα με ένα σοβαρό βλέμμα..
Μάλλον κάτι θα πηρε χαμπάρι
"Θα σου εξηγήσω σε λίγο. Εχω να αφήσω την βαλίτσα μου στο δωμάτιο μου"
"Οχι μην ανησυχείς θα το κάνω εγώ. Μιλήστε. Μιλήστε"
Είπε η Younlee και έκλεισε πονηρά το μάτι της. Ουφ θα σκοτώσω αυτή την κοπέλα. .
Έκατσα στην πολυθρόνα η οποία α ήταν απέναντι από εκείνον..
"Ήμουν σε εκείνον.... Και την επόμενη μέρα τον είδα με μια άλλη.. "
"Ποιος? Ο jungkook? "
"Ναι... Καλά έτσι και αλλιώς δεν με ενδιαφέρει... "
Μου κράτησε το χέρι και με κοίταξε
"Βλέπω στα μάτια σου ότι νοιαζοσουν για αυτόν... "
"Νοιαζομουν καλά λές... "
Σηκώθηκα και σταυρωσα τα χέρια μου καθώς κοιτουσα από το παραθυρο
"Έτσι και αλλιώς θα συνεχίσω στην ζωή μου... Όλα αυτά τα χρόνια δεν είχα τίποτα στο μυαλό μου. Μόνο εκδίκηση και εκδίκηση. Σκληρυνα με όλα... Ξέχασα το παρελθόν. Τους γονείς μου... Μονο για έναν μαλάκα που δεν μπορεί να ελέγχει την συμπεριφορά του...... "
Ήρθε από πισω μου και με αγκάλιασε απαλά..
Ξαφνιαστηκα με τη κίνηση του....
Αυθόρμητα του κράτησα το χέρι.. Με γυρισε προς τα εκείνον και το πρόσωπο μου ήταν κοντά με το δικό του...
"Εδώ ειναι ωραία... "
Ειπε με ένα χαμόγελο.....
Του ανταπεδωσα ένα χαμόγελο και γέλασε γλυκά
"Δεν σε έχω δει ποτε να χαμογελάς"
"Υπάρχει και η πρωτη φορά Ten.. "
Μου χαιδεψε το μάγουλο και με εχωσε στην αγκαλιά του
"Εχμ εχμ"
Σπάσαμε την αγκαλιά και είδαμε πισω τα κορίτσια
"Δεν ήθελα να χαλάσουμε την στιγμή σάς. Αλλά έχουμε κάποια σχέδια... "
Κάτσαμε κάτω και αρχίσαμε να μιλάμε
"Θα παμε για ψώνια και.. "
"Αχ με τρόμαξες χριστιανή μου πιστεψα πως κάτι έγινε με αυτούς"
"Είσαι ηλίθια?
" Σχεδιάσαμε να αλλάξουμε βλαμμένη "
Αρχισα να γελάω για την τρέλα που εχω...
"Και εσυ κουκλα θα χρειαστείς να αλλάξεις χρώμα"
"Τι εννοείς? Να το κάστανο ξανά? "
"Ο γιέ"
"Γιεσ"
"Αλλά δεν θα αγοράσεις μαυρα ρουχα. Βαλε το μαυρο αλλά και με αλλά σίγουρα χρώματα. Μαυρη χήρα θα καταντήσεις... "
"Α για να σας πω .... Μην μου κανετε και μπουλινγκ "
Είπα γελώντας ενώ όλοι είχαν ένα χαμόγελο.....
"Επίσης από αυριο παμε σχολή. Καινουρια . Υπάρχουν και κάτι ωραίοι... Να γλυφεις τα δάχτυλα σου.. Αλλά εσυ τι να κάνεις? Βρήκες στο πρωτο δευτερόλεπτο"
Είπε και κοίταξε τον ten. Αυτός γέλασε αλλά με αγκάλιασε. What I suppose to do.....?
"Τεν μπορείς να μας συνοδέψεις στα μαγαζιά.? "
"Βεβαίως για να μαθετε και τους δρόμους... "
Συνεχίσαμε την συζήτηση και μετά ο καθένας πηγε στο δωμάτιο του. Εγώ εμεινα ξανά με τον Τεν..
"Εσυ ποτε ήρθες εδώ? "
"Εχθές"
"Και το νοσοκομείο? "
"Υπάρχει και καλυτερος γιατρος από εμένα"
"Και για λυσε μου μια απορία.... Τι ήταν η αγκαλιά που μου έκανες όταν η  yuna πέταξε σπόντα? "
"Η απάντηση μου.... "
Είπε και ήρθε πιο κοντά.....
"Μμμ και ποια ειναι η απάντηση σου? "
Χαμογέλασε γλυκά....
"Αυτή"
Είπε και με φίλησε....
Το φιλί αυτό ήταν γλυκο. Δεν υπήρχε καμια αίσθηση αγριότητας ή πίεσης... Υπήρχε παθος γλυκύτητα και αγαπη..
Αμέσως έκατσα επάνω του και έβαλα τα χέρια μου γυρω απο τον λαιμό του.... Χαμογελασα σε κάποια φάση και αυτός γέλασε.
Σταματήσαμε το φιλι και κοιταχτήκαμε...
"Αυτή είναι ή απάντηση μου... "
"Υπέροχη απάντηση... "
Είπα και με αγκάλιασε...
Φοβάμαι... Ναι ακόμη φοβάμαι.... Δεν θέλω να μου χαλάσει την ζωή μου.....
Ελπίζω να την συνεχίσει και αυτός......

Jungkook's pov
Την έχασα. Οχι. Οχι οχι... Γτ? Και την είχα κάνει έστω και για λίγο δική μου.. Άρχιζε να με εμπιστεύεται και τότε έφυγε... Και εξαφανίστηκε.... Οχι οχι... Γτ.......
"Πρέπει να παρουμε εκδίκηση... "
"Οχι εκδίκηση... Θα γίνει λουτρό αίματος για δική μας ευχαρίστηση... "
Είπα και γελασα πονηρά
"Όλοι οι φιλοι του baekhyunn , οικογένεια, κοπέλα και φίλοι θα είναι νεκροί.. "
Όλοι χαμογελασαν πονηρα και πιασαμε δουλειά....
...................