ELEMENTUM TERRA

KUTSANMIŞ RUH

Ateş liderliğine aday olan bireyler yavaş yavaş taşların önüne toplanmıştı. Kalabalık, adayların yüzünü incelerken uğultuların sesi taşların olduğu alana kadar geliyordu. Hermes, taşların etrafında tur atarken bir yandan adayları inceliyordu...  Agron'un yanına yaklaştı ve gözlerini Agron'un sıkı sıkı tuttuğu ateline doğru dikti. Bir süre Roan'ı anımsayarak gülümsedi. Agron'a ait olmadığını biliyordu fakat Agron sürece elinde bu atel'i tutarak girmişti. Taşlar itiraz etmediği için Hermes kendinde bir söz hakkı göremiyordu.

"Ateş mirasını devam ettirmek için gönüllü olan adaylarım. Sizden elinizi Armis taşına yerleştirmenizi istiyorum." Hermes parmağıyla taşı gösterdi. "Bilgeliğinizi, yaşanmışlıklarınızı burada bırakacaksınız. Armis taşlarının istediği bu küçük ayrıntılar değildir. Taşlar yüreğinizin en derininde kalmış duygularınızı, en büyük korkularınızı, en derin yaralarınızı ve en büyük arzularınızı görür. Taşlardan saklanmak imkansızdır. Kendine yürekten güvenen kişiler lütfen ellerini sabit tutsun geri kalanınız şuan vazgeçerse hiçbir Terra vatandaşının onu yargılamayacağına halkım adına söz veriyorum."

Kısa boylu olan genç adam titrek ellerini taşın üzerinden çekti. Gözlerini adayların üzerinde bir defa gezdirdikten sonra, kızarmış yanaklarıyla taşların olduğu yükseklikten aşağı atladı. Arkasına bile bakmadan kalabalığın arasına karıştı.

Hermes, ellerini göğe doğru kaldırdıktan sonra iki yana açtığında, taş hafif bir ışık saçtı. Kalabalık pür dikkat adayları izlerken, kendi aralarında olan konuşmaları uğultular halinde Hermes'in kulağına çalınıyordu. Kalabalığı susturmak için elini havaya kaldırıp, avuç içini gösterdi. Uğultu aniden kesilmiş, alana büyük bir sessizlik hakim olmuştu.

Adayların yüz ifadeleri değişmeye başlamıştı. Kimi acıyla inliyor, kimisi ise dudaklarını dişliyordu. Agron ise ifadesiz bir surat ile gözlerini diğer adaylar üzerinde gezdirdi. Eline vuran sıcaklık avuç içlerini hafifçe gıdıklıyordu. Başını biraz eğip istemsizce gülümsedi. Başını kaldırdığında kalabalıkta gözü birine takıldı. Luana'nın gri saçları rüzgardan uçuşurken, parmaklarıyla perçemini gözlerinin önünden çektiğini gördü. Perçemin altında kalan bakışları Agron'a odaklanmıştı. Yavaşça yanında duran Aidan'a dönüp kulağına bir şeyler fısıldadı.

Agron'un içinde uyanan merak duygusu birkaç saniye içerisinde heyecana dönüşmüştü. Kazanabileceğini düşünüyor olabilir miydi? Yoksa hiç şansının olmadığını mı söylemişti? Bir başkasının düşüncelerini önemsemek ona göre değildi. Beynini düşüncelerden arındırmak için derin bir nefes alırken bir çığlık dikkatini dağıttı.

"Daha fazla dayanamayacağım!" dedi adam elini taşlardan çekerken. "Lanet olası liderliği istemiyorum!" Taşla temas eden elini hışımla kendine çekerken suratını buruşturdu.

Agron bir rakibini elemenin mutluluğuyla gülümserken bütün adayların teker teker taşlardan elini çektiğini fark etti. Bileklerini tutarak sızlanıyorlardı. Agron taşa hala dokunduğundan emin olmak istercesine eline doğru baktı. Elinden yayılan parlak kırmızı ışık gözlerini kamaştırdı. Heyecandan dizlerinin bağının çözüldüğünü hissedebiliyordu. Diliyle dudaklarını ıslattı ve kocaman gülümsedi.

Hermes, gözleri kızılın en parlak tonuyla parlayan Agron'a doğru bir adım atarken işaret parmağını ona doğru çevirdi.

"Taşlar seçimini yaptı. Tanıştırayım... Kutsanan Ateş Lideri Agron Fortis!"

...

Aidan, heyecandan tırnaklarını kemirirken, Luana hafifçe eline vurdu. Aidan, yüzünü kıza doğru çevirip gergin mimikleriyle gülümsedi. Elini Luana'ya doğru uzatıp birkaç saniye bekledi.