chance with you | jikook

1

bu bolumu de atip kacayiiim

iyi okumalarrr

-------

"İyi günler öğretmenim."

Son öğrencim de bahçeden ayrıldığında bakışlarımı bahçedeki salıncakta oturmuş, başını salıncağın demirine yaslamış olan Jaehwa'ya çevirdim. Onu alan kişi her zaman herkesten sonra geliyordu, ben de onunla bekliyordum.

Jaehwa, iki ay önce gelmişti okuluma. Okul kaydına bile ailesi değil, onu her gün alan kişi getirmişti. Beni fazlasıyla şüpheye düşürüyordu bu durum, ya şiddet gördüğü için konuşamıyorsa diye korkuyordum. Ama bu tezimi çürüten şey vücudunun ve sağlığının sapasağlam oluşuydu. 

Onu bırakan kişiyle konuşmaya geçtiğimde suratıma bakmadan kaçıyordu ama inat etmiştim. Bugün alacaktım ailesinin numarasını. Benden korkmaması adına yanına yavaşça geçtim ve diğer salıncağa oturdum. Pekala, biraz sıkışmıştım ama önemli değildi. "Bir şeyler içmek ister misin Jaehwa?" Başını iki yana sallayıp, salıncağı bir korku filmi edasıyla sallamaya devam etti. 

"Burayı sevmiyor musun?"

Jaehwa yine yüzüme boş bakışlarını gönderdi. Üzülmüyor değildim, bu zamana kadar ki tüm öğrencilerim beni fazlasıyla sevmişti. Her gün olan üç tane ardı ardına korna sesi yükseldiğinde Jaehwa, ayağa kalktı. Onu elimle durdurdum. "Sen sallanmaya devam et Jaehwa, bizim birkaç dakika konuşmamız lazım." Kalktığı salıncağa yeniden oturduğunda, bahçe dışına ilerledim. 

Kapıyı yavaşça aralayıp, çıktığımda arabanın dışında beni beklemeyen kişinin gülen yüzü donuk bir ifadeye büründü. Sinirim bozulsa da yüzümden eksilmeyen gülümsememi takındım. Bugün bu işi güzelce halletmem gerekiyordu. "Jaehwa nerede?" 

"Salıncakta sallanıyor. Sizinle konuşmak istiyorum." 

Uzun boylu kişi arkasına yaslandığında, derin bir nefes aldım. Donuk yüzü fazlasıyla korkutucuydu veya bütün gün kahkaha atan çocuklar arasında olduğumdan bana bir insanın gülmemesi korkunç gelmeye başlamıştı. "Bakın Bay Kim-"

Ağzıma doğru işaret parmağını uzattığında yüzümdeki gülümseme silinmiş, aksine sinirli bir ifade belirmişti. "Yine aynı şeyler duymak istemiyorum Bay Park, saçmalıktan başka bir şey değil."

"Sizinle kibarca konuşmaya çalışıyorum ama kibarlığı zayıflık ve güler yüzü aptallık olan gören siz beni anlayamıyorsunuz."

Jaehwa'nın bizi kapıdan izlediğini gördüğümde ses tonumu düşürdüm. "Jaehwa benim öğrencim ve onun iyiliğini istiyorum. Beş yaşında bir çocuğun bu kadar mutsuz olması ve konuşmaması normal değil anlamıyor musunuz?" 

Aynı şekilde ses tonunu düşürerek bana cevap verdi Jaehwa'nın amcası olan Namjoon. Ya da kısaca kaba insan. Bir tek yeğenine gülümsediğini görmüştüm, sinir bozucu bir tipti. "Onun durumu ailesini ilgilendirir, sizi değil." 

"Ailesinin numarasını istiyorum." 

Namjoon bu sefer kahkaha attı. Gerçekten sinirim hiç bu kadar bozulmamıştı. Beni fazlasıyla küçük görüyor gibi davranıyordu. Omuzlarından ittirdiğimde iyice arabaya yaslandı. "Beni zayıf biri mi sanıyorsun? Dalga geçer gibi konuşmayı bırakıp, numarasını ver."

Durumdan eğlenir gibi güldüğünde tahminlerimin doğru olması adına elimi cebine atıp, telefonunu çıkardım. "Bu yaptığınız bir suç."

"Sizin yaptığınız da öyle, yasal vasileri ile görüşmek istiyorum. Amcası ile değil." 

Bu sefer fazlasıyla şaşırmıştı. Başarmıştım! Dikkatini çektiğime göre numarayı verecekti, umarım ciddi olduğumu da anlamıştı. "Bana bir kahve sözü verirsen numarasını vereceğim."

Duyduklarımla şaşkına dönerken, geriye birkaç adım attım. "Saçmalıyorsunuz."

"Pekala, gidiyorum o halde. Jaehwa, gel-"

Elimle ağzını kapattığımda güldü. Amacı bu muydu? Sinir bozucu diye boşuna demiyordum anlaşılan. "Numarayı veriyorsunuz, kahve de içmiyoruz."

Başını salladı. "Şansımı denemek istemiştim, tüh."

Gözlerimi Jaehwa'ya çevirdiğimde her zamanki boş bakışlarıyla karşılaştım. Küçük çocuklar meraklı olmaz mıydı? Şimdiye çoktan gelip, dinliyor olmalıydı. Telefonumu uzattığımda numarayı tuşladı. "Kimin numarası?"

"Jaehwa'nın babası diye kaydedin, adını söylerse adıyla kaydedersiniz."

Başımı salladım. Garip bir ailelerdi. Hem de fazlasıyla. 

"Gidebilirsiniz Bay Kim."

-----------

bir sonraki bolumde gorusuruzz <3