THE LONG LOST FAIRY (RAINBOW SERIES #4)

CHAPTER 12

MAUREEN POV:

“Oh! bakit ngayon ka lang?” nagtatakang tanong sa'kin ni Devyne ng maupo na ako sa upuan ko na katabi niya.“Teka, nag-blush on kaba? namumula yung pisngi mo eh.” puna niya ang habang sinisipat ng mabuti ang magkabilang pisngi ko. Agad ko naman tinakpan ng librong nasa desk niya ang mukha ko. Pero mabilis niyang inagaw sa'kin ang libro.“Anong nangyari kanina? bakit namumula ka?” seryosong tanong ni Maureen.

“Wala.” tipid kong sagot.

“Hindi pwedeng wala, Maureen. Napi-feel ko na meron. So, spill it now.” nakataas ang isang kilay at naka-crossed arm na saad ni Devyne.

Nagpalinga linga muna ako sa paligid, nang makita kong may mga sariling mundo naman ang iba namin kaklase ay inusog ko ang upuan ko malapit kay Devyne. Saka ako bumulong sa tenga.

“May nangyaring kakaiba sa akin kanina.” bulong ko.

“W-What do you mean?” pagtataka ni Devyne.

“Kanina, my brown eyes turns into green. Pinagkaguluhan pa nga ako ng ilang estudyante kanina sa gate. Mabuti nalang to the rescue yung SSG President na si Ryker. And feeling may alam narin siya tungkol sa totoong identity ko.” pagki-kwento ko.

“Brown na ulit 'yung mata mo, paano bumalik ulit sa dati 'yung kulay ng mata mo?” labis na pagtataka ni Devyne.

“The moment Ryker hugged me. Unti unti bumalik sa normal ang pakiramdam ko.” saad ko.

“Oh! He hugged you?!” kinikilig na tanong ni Devyne. At agad naman ako tumango.“Hmmm seems like the two of you..” ani Devyne at iminustra pa ang dalawang daliri niya na magkadikit. Agad naman kumunot ang noo ko.“Hindi mo ba gets? ang slow naman ng fairy na 'to.” sarcasic na saad ni Devyne.“What I mean is, parang mas nagiging mas malapit kayo ni Ryker compare noon. Saka infairness, lagi siyang naka-protekta sa'yo. Isang bagay na never nagawa sa'yo ni Hedrix.”

“Sinong may sabi sa'yong wala pang nagawang mabuti sa'kin si Hedrix? utang na loob ko kaya kay Hedrix ang buhay ko. Five years ago, we went on a summer vacation with my fam. At yung time din na 'yun nasa iisang resort lang pala kami ni Hedrix, but that time we don't know each other yet. At alam mo naman I can't swim diba? so muntik na akong malunod that time dahil biglang lumakas yung alon sa dagat. And he don't hesitate to risk his life in order to save me. Kahit delikado 'yung gagawin niyang pagsagip sa'kin pero ginawa niya parin. And that time I was only 13year old. 'Yun ang totoong dahilan kung bakit ako nagka-crush sa kaniya. Lalo pa ng nalaman kong sa iisang school lang pala kami nag-aaraal.” pagki-kwento ko.

“Wow!“ manghang reaction ni Devyne habang nag i-slow clap.“Grabe, hindi ko alam 'yan. Fake friend mo na ba ako?

“Hindi ko lang talaga kinu-kwento kasi alam ko naman na mas vote ka kay Ryker para sa'kin noon pa man. Kasi natutuwa ka na para kaming aso't pusa kapag nag-aaway.” saad ko.

“Pero chance topic muna. Maalala ko lang, diba sabi mo alam na ni Ryker ang tungkol sa identity mo? paano ngayon 'yan? baka i-kanta ka ni Ryker dahilan upang ikapahamak mo.“ pag-aalalang saad ni Devyne.

“H-Hindi naman siguro.” saad ko.

After class, nauna na si Devyne na umuwe sakin, tinawagan kasi siya ng mommy niya. Pinapunta siya ng hospital kung saan doctor doon ang mommy niya.

Naglalakad na ako sa hallway ng marinig ko ang pagtawag ni Hedrix sa pangalan ko kaya agad akong napalingon.

“Bakit mag-isa ka lang? hindi mo ba kasabay umuwe si Devyne?” nagtatakang tanong ni Hedrix.

“Kinawagan kasi siya ng mommy niya, pinapapunta siya ng hospital.” saad ko.

“Kung ganon, ako nalang maghahatid sa'yo pauwe.” nakangiting saad ni Hedrix sabay hila sa kamay ko ngunit may isa pang humawak sa kabilang kamay ko kaya agad akong napalingon sa likod ko at nakita ko si Ryker na masama ang tingin kay Hedrix.

“Bitawan mo ang kamay ni Maureen, dahil ako ang maghahatid sakanya.” seryosong pagkakasabi ni Ryker kay Hedrix.“Diba, Maureen?” baling niya sa'kin.

“Gawin mo nalang ang tungkulin mo bilang SSG President Ryker, pabayaan mo na kami ni Maureen.” seryosong pagkakasabi ni Hedrix.

Napansin ko ang mga mata ng estudyanteng nagdaraan na samin na nakatingin. May isa pa nga na nauntog dahil hindi tumitingin sa dinaraanan niya at samin naka-focus ang kanyang atensyon.

Feeling ko rin sobrang haba ng hair ko, mas mahaba pa yata sa hair ni Rapunzel.

“Pwede ba, bitawan niyo 'ko? wala akong sasamahan sainyo dahil may magsusundo naman sa'kin. Ang OA niyo masyado.” sarcastic na saad ko, palusot ko lang din na may magsusundo sakin para lang bitawan lang nila ang kamay ko. Unang bumitaw sa pagkakahawak sa kamay ko ay si Ryker, at sumunod lang din si Hedrix.“Yan ganyan, mabuti naman at marunong kayo makinig.” saad ko at agad narin nag walk out. Pero hindi pa man ako nakakalayo..

“Sandali lang!” saad ni Ryker saka ko siya nilingon. Naglakad siya patungo sa kinatatayuan ko saka isinuot sakin ang sombrero na hawak niya kanina.“Just in case na maulit ang nangyari kanina. Wala man ako sa tabi mo, but I still want to protect you.” saad ni Ryker saka siya ngumiti sakin.

“You know who I am, I can protect myself. Pero salamat parin.” saad ko at agad ng umalis suot ang sombrero. At habang naglalakad nga ako, isang matamis na ngiti ang gumuhit sa labi ko.