Boss အဆိပ္​မျပင္းလြန္းနဲ႔...! [Zawgyi]

၂၀။ ေ႐ႊေပၚျမတင္ (၂၀)/သိမ္း

ေ႐ႊေပၚျမတင္ (၂၀)/သိမ္း
~~~~~~~~~~~~~~~~~~

လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္မ်ားတြင္ သူမသည္ ပိုက္ဆံရွာရန္အလုပ္မ်ားေနသျဖင့္ ေက်ာင္းသို႔သြားရန္ အခ်ိန္မရွိခဲ့ေပ။ ထို႔အျပင္ သူမ ေက်ာင္းက အခန္းတြင္လည္း မေနနိုင္သျဖင့္ သူမအခန္းေဖာ္မ်ား၏ အေျခအေန ဘယ္လိုရွိသလဲ သူမ မသိ။ အာ႐ုံစိုက္ရန္ အခ်ိန္လည္းမရွိ။သူမ ေနာက္ဆုံးမွတ္မိသည့္အရာတစ္ခုမွာ သူမ အခန္းမွ ေျပာင္းခါနီး အဝတ္အစားမ်ားထုတ္ပိုးေနခ်ိန္တြင္ ၾကားလိုက္ရေသာ အန္အန္း၏ ဖုန္းေျပာသံကိုသာျဖစ္သည္။ သူမ၏ စကားသံမွာ သိပ္မရွင္းလင္းေသာ္ျငား သူမ၏ အဝတ္အစားႏွင့္အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားက သာမာန္ထက္ပို၍ ေတာက္ပေနေလသည္။

အန္အန္းက သခင္ေလးလင္း၏ လက္ေမာင္းကိုဖက္ကာ မတူမတန္သလို ရွီရွန္းကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။

"မိန္းကေလး႐ႊီ အခ်ိန္ရသလား ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္ပါတယ္၊ အကယ္၍မ်ား အခ်ိန္ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႕အတူ ေန႕လယ္စာစားဖို႔ ဖိတ္ပါရေစ"

"သခင္ေလးလင္း..." အန္အန္းက မယုံနိုင္ေသာ အမူအရာျဖင့္ ေအာ္ေခၚလိုက္၏။ ဒီလို ခ်မ္းသာေသာ သခင္ေလးအား အမိဖမ္းနိုင္ရန္ သူမ အမ်ားႀကီးႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ရသည္။ အခုေတာ့ သူက ႐ႊီခ်န္းယြဲ႕ကို ညစာစားဖို႔ေခၚေနသည္တဲ့လား။

"႐ႊီခ်န္းယြဲ႕...ငါက သခင္ေလးလင္းရဲ႕ ခ်စ္သူေနာ္၊ အခုမွေတြ႕တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်က္ခ်င္းႀကီး ဆြဲေဆာင္ပစ္ရေလာက္တဲ့အထိ နင္အရွက္မရွိမွန္း ငါ အခုမွသိတယ္"

'ဒီတစ္ေယာက္ ဦးေႏွာက္ကို ျခစားသြားတယ္ထင္တယ္...!' သူမ၏ စြပ္စြဲေျပာဆိုမႈမ်ား ၿပီးေနာက္တြင္ ရွီရွန္း သူမကို ခပ္စိမ္းတစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။

"ေန႕လယ္စာေတြ ဘာေတြစားတဲ့ကိစၥက ပေရာဂ်က္ စာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ထိုးျဖစ္မွပဲ လုပ္တာေပါ့"

သခင္ေလးလင္းမွာ သူ႕ရည္းစားျဖစ္သူ၏ စကားလုံးမ်ားကို မတုံ႕ျပန္နိုင္ခင္မွာပင္ Porche ကားတစ္စင္းက ရွီရွန္းေရွ႕တြင္ ထိုးရပ္ကာလာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမ ကားေပၚသို႔တက္ကာ ထြက္သြားေတာ့သည္။ အရာအားလုံးျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့သည္မွာ စကၠန့္ပိုင္းေလးအတြင္း ကဲ့သို႔ပင္။ ကား၏ပုံရိပ္က သခင္ေလးလင္း၏ ျမင္ကြင္းထဲမွ ေပ်ာက္သြားသည့္အခါမွ သူ သက္ျပင္းခ်လိဳက္ကာ အန္အန္းဖက္သို႔လွည့္၍ ခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္ေျပာလိုက္သည္။