တမင် အကြည့်ကို လွှဲလိုက်ပြီး နာမည်အပြည့်အစုံ ခေါ်လိုက်သော လင်းညို့ကြောင့် Thor မျက်ဝန်းများ စူးရဲသွားသည်။ နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက်ကို တွန့်ချိုး၍ တစ်စုံတစ်ရာကို နာကျင်သွားဟန်ဖြင့် -
"ကောင်းပါပြီ၊ ပြောစရာမရှိလည်း ကိုကို့သဘောပေါ့''
Thor ဆီက ကိုကို ခေါ်သံသည် လှောင်သံ ပါနေသည်ဟု လင်းညို့ခံစားမိသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုသည်ကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ သူ့မျက်ဝန်း၌ စိတ်ပျက်သည့် အရိပ်အယောင်များ ယှက်သန်းလို့သွားသည်။
Thor ကလည်း သတိပြုမိပုံရသည်။ မခိုးမခန့် အမူအရာဖြင့် တံခါးဆောင့်ပိတ်ပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်သွားတော့သည်။
လင်းညို့ တစ်ယောက်တည်း အခန်း၌ ကျန်နေခဲ့သည်။ သူတကယ်ကို ဘာမှားသွားမှန်း မသိပါ။ သဝန်တိုနေသည်ဆိုလျှင်တောင် Thor ၏ အပြုအမူက တစ်စိတ်လွန်သည် မဟုတ်ပါလော။ သူ့ကို တစ်လျှောက်လုံး လျစ်လျူရှုနေသည်။
စိတ်ပျက်ပျက်နှင့် ရေချိူးခန်းထဲ ရေချိုးပြီး အဝတ်အစားလဲကာ လင်းညို့ အိပ်ရာကျယ်ပေါ် ပစ်လှဲလိုက်သည်။ သူနားချင်နေပြီ။ လူရော၊ စိတ်ရော ပင်ပန်းနေလေပြီ။ ညစာလည်း မစားချင်တော့။
ဤအိမ်က Thor ၏ အိမ်ပဲ ဖြစ်၍ ဤအခန်းမဟုတ်လည်း အခန်းလွတ်များစွာ ရှိလေသည်။ သို့ကြောင့် Thor ဖာသာ ဘယ်နားအိပ်အိပ် လင်းညို့စိတ်မဝင်စားချေ။
Thor သည် အောက်ထပ် စာကြည့်တိုက်အသေးလေး သဖွယ် ပြင်ဆင်ထားသော အခန်း၌ အပြင်းစားဝိုင်ပုလင်းနှင့် ရောက်နေလေပြီ။ လှိုက်တက်လာသည့် နာကျင်မှုကို ခပ်ခါးခါး အရသာနှင့်ပဲ ဖြေဖျောက်ရမည်။
ဝိုင်တစ်ခွက်ကို ဇွတ်တရွတ် မော့ချလိုက်တော့ ပူနွေးသည့် စီးကြောင်းကလည်ချောင်းတစ်လျှောက် ပျံ့သွားသည်။ Thor ၏ စိတ်ထဲတွင် ထိုဆိုင်ကယ်အကြီးကြီးနှင့် ကောင်လေးကို ကိုကိုကအရေးတယူ ဆက်ဆံသော ပုံရိပ်များသာ တရစ်ဝဲဝဲ မြင်ယောင်နေသည်။ ထိုအရာက သူ့ကို ခါးသီးစေသည်။
ဝိုင် သုံးပုလင်းကို တစ်ဆက်တည်း သောက်ချပြီး Thor အတော်လေး မူးသွားချေပြီ။ အချိန်လည်း သူမသိတော့။ ညဥ့်အတော်နက်နေပြီဆိုသည်ပဲ သူသိသည်။ ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်ဖြစ်၍ လောကကြီးသည် တိတ်ဆိတ်နေသည်။
