To weather the storm

Chapter 1

The night is just so peaceful, hindi kasi umuwi si papa. This night is rare, walang nanakit, walang sumisigaw, hindi kami natatakot. I want it to be like this forever. Kung kaya ko lang protektahan si mama at ang kapatid ko kaso hindi rin ako malakas, mahina lang ako.

There are times that I would go to school with bruises in my body. I have to wear jackets and long pants to hide them.

"Ady!" nakakarinding sigaw ni Yameia. She's absent yesterday, kaya pala hindi ko siya nakita.

Ngumiti lang ako sa kaniya habang tinatanaw siyang papalapit sa'kin. She cling into my arms which made me flinched a bit. Nakita niya naman  'yun kaya dahan dahan siyang bumitaw sa akin at nagpatay malisya.

"Bakit ka nga pala absent kahapon?" tanong ko.

Napairap siya at bumuntonghininga.

"My cousin was sent here kaya here na siya mag-aaral. I was the one who make sundo to him sa airport. He's staying somewhere in palawan kasi, may vacation house sila roon, but he had lived most of his life in america," she explained while motioning her hands in the air with her forehead creased.

Tumawa ako sa itsura niya at hindi na nagtanong pa. Paolo saw us and wave his hands, nakita ko namang napairap si Yameia. Oh boy, your girl her is not in the mood. Feel ko kasi, Paolo likes Yameia and this girl here do not care about it. Minsan naiisip ko rin na sa yaman nila, bakit pa siya nag-aaral dito? eh bukid to, pang city girl siya.

"Alam niyo na?" tanong ni Paopao.

"Ang alin?"

"Ang what?"

Kumunot ang noo ni Paolo kay Yameia and he made face!

"Ang what?" he said and mock Yameia, mimicking her voice. "Inang 'to oh, arte!"

"What?! you think saying that is maarte?!" naiinis na tanong ni Yameia kaya bago pa ulit sila mag-away tinanong ko ulit si Paolo.

"Ano nga?"

"Open na ang SSG election!" masiglang aniya. "Bad news, kinuha akong president."

Parehas kaming tumawa ni Yameia sa sinabi niya kaya ngumuso siya. Bad news nga.

"Good news, si Ady vice president ko!" ngumisi siya sabay flex ng muscle niya sa amin.

Hinampas namin siya ni Yameia kaya napa aray siya. Sa dinami rami ng estudyante rito? why would they chose us? bakit kami? at higit sa lahat bakit ako?!

"Ayoko," tanging nasabi ko at naglakad papuntang classroom. Agad naman akong hinabol ng dalawa.

"Ady, minsan lang 'to! masaya naman siguro sumali sa mga school organization!" sagot ni Paolo.

"Kailan mo ba ako nakitang sumali sa mga ganiyan, Pao? kahit nga oral recitation nahihirapan akong magsalita, ano pa kaya diyan?" naiinis na sagot ko." This organization is meant for those who stand with the students when they do not have the courage to speak up! Therefore, I don't deserve that. I don't want to."

Tumalikod ako ng bahagya sa kanila para di nila makita na medyo naiinis ako. Ayoko sa lahat yung sinasali ako sa mga ganito nang hindi man lang ako tinatanong. Parang nawalan ako ng choice. All of a sudden, Miss Tine, the SSG adviser, walk into our classroom and greeted us.

"Good morning, grade 11! some of you may heard the news right? there will be an upcoming SSG election. Majority of the officers that are chosen are here in senior high school. Well except for those lower positions, we might choose a student from junior high school," she smiled.

Nagtagpo ang mga mata namin at agad naman akong nag-iwas ng tingin. How I hate eye contacts!

"Miss Alegre--" she called.