SAVE ME PLEASE (დასრულებული)

2

როგორც იქნა მოლში მივედით. ჯიმინს შევხედე რომელიც გაკვირვებული იყურებოდა, თავი გავაქნიე და წინ დავუდექი მანაც მაშინვე ჩემზე გადმოიტანა ყურადღება.
- მისმინე, ახლა ლიფტში შეგიყვან და ზემოთ ადი კარგი?? მეც მალე მოვალ - ვუთხარი ის კი უბრალოდ მიყურებდა ყველანაირი რეაქციის გარეშე. ამიტომ აღარ გავაგრძელე და ლიფტში შევიყვანე მალევე დაიძრა ლიფტი მე კი კმაყოფილი ღიმილით შევხედე და იქედან წამოვედი. როგორც იქნა!! ზედმეტი ტვირთი სახლში არ მჭირდება. ენიმ დამირეკა მითხრა კაფეში გელოდებიო ამიტომ მეც იქ წავედი.
- ჰეი, როგორც იქნა მოხვედი როგორ ხარ??
- მშვენივრად შენ?
- მეც ის ბიჭი სად არის?? 
- ჯიმინი??? ჰმმ..არვიცი მოლში დავტოვე
- რა ქენი??? - ისეთი სახით შემომხედა გეგონება ახლა მომკლავსო - გააფრინე?? ცოდოა!! 
- კარგი რა ვინმეს შეუსახლდება
- სუმინ!! რა ჯანდაბა გჭირს??? ის ხომ ვერც ლაპარაკობს??? იქნებ ახლა როგორ ეშინია!!
- და რა??? მე მისი ძიძა ვარ???? რაც უნდა ის უქნია!!! - ვთქვი გაბრაზებულმა და ფანჯრიდან დავიწყე ყურება

ავტორის POV

ჯიმინი მოლში სკამზე დამჯდარიყო და აქეთ-იქით აცეცებდა თვალებს. მხოლოს სუმინს ელოდებოდა თუ როდის დაბრუნდებოდა და ისევ ერთად წავიდოდნენ. მაგრამ გოგო არსად ჩანდა უკვე ბნელდებოდა და მოლიც იკეტებოდა თუმცა ბიჭი ისევ იქ იჯდა.
- უკაცრავად ბატონო იქნებ წახვიდეთ?? უკვე ვიკეტებით - ზრდილობიანად მიმართა გოგონამ თუმცა ჯიმინმა ყურიც არ უგდო და მოპირდაპირე მხარეს გაიხედა - არ გესმით?? ვიკეტებით !! - ქალი ნელ-ნელა ბრაზდებოდა თუმცა ეს ჯიმინისთვის არაფერს ნიშნავდა.

ბოლოს ჯიმინის გამოგდება დაცვის დახმარებით მოხდა, ახლა კი ქუჩაში ზის ჯიმინი და ელოდება სუმინს. გამვლელები კი უცნაური სახით უყურებენ ბიჭს, მაგრამ არც ეს ადარდებს ბიჭს. აი როგორც იქნა გამოჩნდა ის ვისაც მთელი დღეა ელოდება ჯიმინი, სუმინმა ბიჭთან მიირბინა და დამნაშავესავით შეხედა.
- კარგად ხარ?? - ჯიმინს პასუხი არ გაუცია უბრალოდ გაუღიმა