My Neighbor :> (Completed)

Chapter 11

BAGO nag-umpisa sa paghuhugas ng kanilang mga pinagkainan nang gabing iyon, ipinamulsa ni Liza ang singsing sa suot niyang pula at bulaklaking daster na hiniram lang niya kay Divie.

Kusa nang dumudulas at natatanggal sa kanyang daliri ang singsing, lalo na kapag may sabon ang kanyang kamay.

Hindi na naging kagulat-gulat sa kanyang mga kasambahay, kapitbahay at kaopisina ang transpormasyon niya mula sa isang ala-Ruby Rodriguez tungo sa isang Mickey Ferriols na pigura.

Sapagkat naging saksi ang mga ito sa unti-unti niyang pagbabago sa nagdaang mahigit na isang buwan. Nasanay na agad ang mga ito sa “bagong siya,” isa nang 24-year-old lady na may katakam-takam at whistle-bait na pigurang 35-24-35.

Gayunman, noong nakaraang Miyerkules na hindi niya naisuot ang kanyang office uniform, sinita siya ng babaing guwardiya na nasa information desk sa ground floor.

Ngumiti pa siya rito nang patungo na sa elevator. Pero tumayo ito at siya’y tinawag: “Miss, sandali lang…”

“Bakit?” kunot-noong lingon niya rito.

“Kailangan mo ng visitor’s ID card para —” Napatigil ito sa pagsasalita at napamulagat sa kanya. “Ay, Diyos ko… ikaw ba ‘yan, Liza?”

Napatawa siya. “Ako nga. Nasa dress shop for repair yong uniporme ko kaya naka-plain clothes ako ngayon.”

Naiiling at nakatawa ring nagbalik na ang lady guard sa desk nito. “Hindi ka lang kasi pumayat at sumeksi,” sabi nito. “Pinahaba mo rin ‘yang buhok mo.”

Ngayon, pati ang daster ni Divie ay nahihiram na rin niya. Kaninang naghahapunan sila, kasalo si Rado pagkat di raw nito nagustuhan ang maalat na sinigang ni Tiya Lucy, ay pabirong sinabi sa kanila ng binata: “Puwede ba, huwag kayong sabay na magsusuot ng duster na magkakulay? Naduduling ako, e! Para kayong iisang tao na nadodoble sa tingin ko!”

“E kasi, kapag ‘yong mga dati kong daster ang isinusuot ko,” aniya, “ang luwag na sa kili-kili at mababa nang masyado ang neckline. Minsan nga, nasisilip na yata ni Boboy ang dibdib ko!”

Tumawa nang malakas si Rado. “Maski nga ako, e! Natutukso ring manilip sa ‘yo kapag pabura-burara ka!”

“A, gano’n?” ani Divie na galit na piningot ang isang tainga ng nobyo. “Para mo na ring kapatid ‘yannnn…um!”

“Aray ko, sweetheartl” ngiwi ni Rado. “Wala akong malisya do’n. Paghanga lang! Diyos ko naman… dumugo yata ang tainga ko, a!”

“Hee!” namumula pa ring irap ni Divie. “Talagang pare-pareho kayong mga lalaki… puro malisyoso!”

Tumingin si Rado kay Liza na parang humi-hingi sa kanya ng saklolo. “Liza, hindi ba’t kapag pabura-burara ang babae, talaga namang nakakaakit ng atensiyon?”

Sa halip na kampihan ay nakatawang sininghalan pa niya ito: “Tse! Hindi ako burara!”

“A, bahala kayo!” Natatawa ring itinuloy na ni Rado ang pagkain. “Sabi ko lang naman… huwag kayong sabay na magsusuot ng daster na magkapareho ang kulay, e…”

Nagkatinginan sila ni Divie. At sa ilang segundo’y parang malikmatang nakita nila ang sarili sa isa’t isa.

“Oo nga, ‘no?” anang kaibigan niya. “Para na nga pala tayong magkakambal ngayon!”

At nagkatawanan sila.

“Mga sira!” ani Rado na hindi malaman kung sisimangot o matatawa na rin.

NAPAKUNOT-NOO siya nang hindi makita sa salas at sa swing ang magnobyo pagkatapos niyang mahugasan ang pinagkanan. Pumanhik siya at pumasok na sa sariling kuwarto.