Uykusuz geçen gecelerin ardından,sonsuzluğa uzanan,bir kapı açılmış,çiçeklere bakan...
Buket yeni şarkısının dizelerini bize küçük bir konserle gitar eşliğinde söylüyordu.Artık yanımızda Yıldız'da vardı.
Yıldız, Gece'nin evinde kalıyordu.1 haftadır Gece'nin gözleri umutla dolmuştu.Her imkansızı gerçekleştirebilecek gibi bakıyordu.Bu beni mutlu ediyordu.Bazen onları yan yana görünce bile tekerlekli sandalyede oturduğumu unutuyordum.Bu bana iyi geliyordu.
Tekerlekli sandalyemi ilerleterek arka kapıdan arka bahçeye çıktım ve gecenin eşsiz karanlığını izlemeye başladım.Ne kadar olduğunu bilmiyorum ama bir süre sonra sandalyemin tekerlerini çevirdim ve arkamı döndüm.arkamı dönemle oturduğum yerde sıçramam bir oldu.
"Gece ne yapıyorsun sessiz sessiz ya.Ödüm koptu."Güldü.
"Birlikte izleyelim mi?"Başımı salladım.Gece yanımdaki banka oturdu.Yaklaşık 15 dakika sonra konuşmaya karar verdim ve başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İlk okulda tek bir tane arkadaşım vardı."Gece ilgiyle bana baktı.
"Ben de doğrucu Davud'um,sır tutamıyorum tabii.Arkadaşımın annesinden sakladığı büyük bir sırrı vardı.Ben o sırrı annesinin yanında pat diye söyledim.Annesi çok kızdı ona.Ben gittikten sonra daha çok kızmış.Ertesi gün arkadaşım okula geldiğinde beni bir güzel azarladı.Sonra bir daha da benimle konuşmadı.Oldum olası kimseyle düzgün arkadaşlık kuramazdım zaten.Bu olaydan sonra da bir Buket bir de siz yıktınız o duvarları."Güldü.
"Anlatmayacaktın hani.Bir hikayem yok demiştin."dedi.
"Yarım kalan bir hikaye hiç bir zaman bir hikaye değildir.Benim hikayem daha bitmedi."Başını sallamakla yetindi.
