• flowers • Kim Jisoo

• Violet •

Sevgili Menekşe,

Benim her zaman gittiğim yeri biliyorsun. Issız bir otoyolun kenarındaki eski bir iskele. Orayı pek kimse bilmez. Bilenler de zaten pek sevmez orayı.

Oraya sadece üzgün olduğumda giderdim. Bugün bir değişiklik yaparak farklı bir amaçla gittim.

Gitme nedenimi tahmin etmek zor değil. Evet, onu tekrar görme umuduyla gittim.

Oraya ulaştığımda etrafta kimseyi göremedim. Düne göre biraz erken gelmiştim zaten. Belki gelir umuduyla oturdum ve beklemeye başladım. Beklerken kendi yaşadıklarım aklıma geliyordu. Gözlerim dolmaya başlamıştı bile. Göz yaşlarının akmasına izin vermeden sildim onları. Eğer gelirse karşısına bu şekilde çıkmak istemiyordum çünkü.

Bir süre denizi izledim. Güneş batmak üzereydi. Denizin üstüne ışığı vuruyordu. Çok güzel bir manzaraydı ta ki yüzüme de gelene kadar. Gözlerim hemen kamaşırdı güneşte.

Elimi gözlerime çıkarmak için hareket ettirdiğimde gözümün önünde bir gölge hissettim. Kafamı kaldırıp baktığımda dünkü çocuk olduğunu gördüm. Kalbim hızlanmıştı. O gelmişti!

Gözüme ışık vurduğu için elini gözlerimin önüne koymuştu. Yanıma oturduğunda bile çekmedi elini. Aslında azıcık kenara kaysam gözüme ışık vurmayacaktı. O da biliyordu bunu. Ama ikimiz de bunu tercih etmiştik.

Yine bir süre konuşmadan oturduk. Güneş ışıklarını üstümden çektiğinde o da elini çekti.

Batan güneşin kızıllığı hala denizin üstündeydi. Az önce güneşin battığı yere bakıyordum. İzlendiğim hissine kapılarak yana çevirdim bakışlarımı. O an farkettim, beni izliyordu! Kalbimin nasıl hızlandığını anlatamam sana.

Afallamış yüzüme güldü. Gülüşüne kalbim eridi. O an bir şey daha farkettim. Ona gülmek çok yakışıyordu. Gülmek herkese yakışır ama sanki en güzel gülüş onunkiydi.

O gülümseyince bende istemsizce gülümsemiştim. Bir süre bakıştık. Sanki zaman durmuştu ve ben onun gözlerinde boğuluyordum.

Bakışlarını kaçıran ilk ben oldum. Ayağa kalktı ve bana baktı.

"Teşekkür ederim." bu iki kelime hayatımda aldığım en güzel ikinci hediyeydi. Dün almıştım en güzel hediyem olan ilk teşekkürü.

Neden teşekkür ettiğini anlayabiliyordum. Birlikte konuşmadan yaptığımız bu aktivitenin adını bilmiyordum. Ama onu da beni de rahatlatıyordu.

Öyleyse söyle bana sevgili menekşem,

Bende ona teşekkür etmeli miyim?

- 12 Eylül, havalar yine sıcak yine sıcak -