My Prime Minister [Completed]

အခန်း (၆) နှစ်သစ်ကူးအားလပ်ရက်

[Unicode]

December 24, ခရစ်စမတ်အကြို...

"ဖေးအာ ကိုကို့အပေါ်တအားမဆိုးနဲ့နော်"

မနက်စောစော ခရီးသွားဖို့ပြင်နေတဲ့ဖေးယွီကို မယ်တော်ကလှမ်းပြောလာတယ်။ နန်းတော်အမှုထမ်းတချို့က သူ့ခရီးဆောင်အိတ်ကို ကားပေါ်ရွှေ့နေကြတယ်။

"သားတော်သိပါတယ်ဗျာ"

"မင်း အမြဲဒီလိုပြောတာပဲ"

လက်ထဲမှာကိုင်လာတဲ့ အပေါ်ဝတ်ဂျက်ကတ်ကို
လျှိုဝတ်လိုက်ရင်း ဖေးယွီပြန်ပြောမိတော့ မယ်တော်က ချက်ချင်းပဲ အမှန်တရားကိုထောက်ပြလာတယ်။ သူ လှေကားပေါ်ကပြေးဆင်းလိုက်ပြီး မယ်တော့်ကို ခပ်ဖွဖွသိုင်းဖက်မိလိုက်တယ်။

"မယ်တော်နဲ့ခမည်းတော်လည်း ပျော်ရွှင်စရာ
ခရစ်စမတ်ဖြစ်ပါစေ။ သားတော် သွားတော့မယ်"

မယ်တော်က ဖေးယွီရဲ့ ချွဲချွဲနွဲ့နွဲ့လေသံကို
မခံနိုင်ဟန်နဲ့ နဖူးကိုလက်ညှိုးနဲ့အသာခေါက်တယ်။ သူ ရှိသမျှသွားအကုန်ပေါ်အောင် ပြုံးပြရင်း မျက်နှာချိုသွေးရတော့တာ။

"ယွင်ရှီးက နေကောင်းလာတာမကြာသေးဘူး။
မင်းကသူ့ကို ဂရုစိုက်ရမယ်"

ရုတ်တရက် စာကြည့်ခန်းထဲထွက်လာတဲ့ခမည်းတော်ရဲ့ အမိန့်သံကြောင့် ဖေးယွီခန္ဓာကိုယ်က
ခပ်မတ်မတ်အနေအထားဖြစ်သွားရတယ်။ သူ တကယ်ပဲ ခမည်းတော်ကိုကြောက်တယ်လေ။

"မွေးစားအဖေ စိတ်မပူပါနဲ့။
သား နေကောင်းနေပါပြီ"

ဧည့်ဆောင်အတွင်း လှမ်းဝင်လာတဲ့ပုံရိပ်ကလေးနဲ့ အသံချိုချိုအေးအေးက ဖေးယွီရဲ့ရင်ခုန်သံကို
ကမောက်ကမဖြစ်စေဖို့ လုံလောက်လေရဲ့။ အလျင်အမြန်လှည့်ကြည့်မိတော့ သူက ဖေးယွီကို
ပြုံးပြလာတယ်။

"မွေးစားအဖေ၊ မွေးစားအမေ
ပျော်ရွှင်စရာ နှစ်သစ်ကူးအားလပ်ရက်ပါ"

အပြုံးနုနုရဲ့နောက်မှာ လိုက်ပါလာတဲ့ဆုတောင်းစကားသံက ခက်ထန်ဟန်ရှိတဲ့ ခမည်းတော်ရဲ့ မျက်နှာထားကိုတောင် ပြေလျော့သွားစေတယ်။
မယ်တော်ကလည်း အနားကိုလျှောက်လာပြီးမှ
သူ့ကို ညင်ညင်သာသာပွေ့ဖက်တယ်။