!KORUMA!

11.Bölüm(Beklenmedik kişi)

Rose'den

Tavana boş boş bakıyordum.İstemsizce pişmanlık duyuyordum.Belki de Chanyeol'a karşı fazla sert davranmıştım sonuçta o yapmamıştı bu tür olayları fakat benden saklaması fazlasıyla kalbimi kırmıştı.Ona o kadar fazla güveniyordum ki benden saklayacağını hiç düşünmemiştim.Her neyse onunla aramı düzeltecektim.Peki annem onu affedip affetmeyeceğimi hiç bilmiyordum.Babamın zulümlerinden kaçmıştı ama beni de alsaydı belki hayatım böyle olmazdı 18 yılımı kapalı kutu da gibi geçirmezdim belkide.Ve de Chanyeol ile tanışamazdım.Odamın kapısı çalması ile düşüncelerimden sıyrdım.Yavaşça kapıyı aralayıp kızarmış gözlerle bana bakan annemi görmemle hızla oturur hale geldim."Seninle konuşabilir miyiz minik kelebeğim?. " Dediğinde içim titremişti.Yavaşça yanıma gelip yatağıma oturduğunda arkamdaki peluş ayıcığımı alarak ona sarılmaya başladım.Bana sarılmak için yaklaştığında ondan biraz olsun uzaklaştım''Ne konuşacaksın benimle?''İç çekip kızarmış gözlerle bana bakmaya başladı."Rose, minik kelebeğim" Diye zorla konuştuğunda peluşumu sıktım.''Bana minik kelebeğim demeyi kes lütfen''."P-peki Rose, nasıl istersen".''Herneyse ne konuşacaksın?''

İç çekerek bana baktığında''Biliyorum olanları değiştiremem ama sadece beni affetmeni istiyorum kızım lütfen sadece bana bir şans ver.''Bir süre düşündükten sonra''Peki..seni affediyorum''Dediğim an bana ağlayarak sıkıca sarıldı bende sarılmasına karşılık verdim.Bir süre sarıldıktan sonra Chanyeol'un kapının arkasında dikildiğini gördüm.Annem gülümsiyerek''Ben en iyisi sizi şimdi yanlız bırakayım''Diyip yanağınımı öpüp gitmişti.Chanyeol içeri geçip yanıma oturunca uzaklaşıp başka yöne bakmaya başladım."Küçük hanım özür dilerim ama inan bana iyiliğiniz için sizden sakladım".''Herkesden beklerdim ama senden hiç beklemiyordum''Dedim ağlamaklı çıksan sesimle.Hızla ellerimi çektim.Her ne kadar affetmek istesem de olmuyordu."Eğer bu olanları daha önce size söyleseydim babanızın, Annenize yaptığından daha kötüsünü yapar diye korktuk"Sadece iç çekmek ile yetinmiştim."Jungkook ben işe başladığım ilk gün çok endişeli şekilde benimle buluşmak istemişti ve eğer babanızın bunları bildiğinizi öğrendiğinde sizi öldürme olasılığının olduğunu söylemişti"

''O kadar acımasız değil o.''

"Emin misin? "

''Yani...sanırım''

"İstersen annene sor ne kadar acımasız diye"

''Her neyse onu ne olduğu artık umrumda da değil zaten.''Gülümseyerek anlımı öptüğünde şaşırmıştım.

"Neyse hadi aşağı inelim artık Aurora yemek yapmıştı, yiyelim"

''Aç değilim''Deyip yorganı yeniden üstüme çektim.

"Açsınızdır" Diyerek tekrar yorganı üzerimden aldı

''Değilim.''Deyip yorganı tekrar üzerime çektim.İnat etmenin bir anlamı olmadığından kalkmak zorunda kaldım.Gülümseyerek elimden tuttuğunda eline baktım "önden bayanlar mutfağa" Dedi kıkırdayarak.Göz devirerek aşağıya indim.Peşimden gelen ayak seslerini aldanmayıp mutfağa girdiğimde dış kapı çalmaya başladı.Kapıyı açtığımda babam ve yanında tanımadığım bir kadın vardı.Babam bana gülümseyerek baktığında göz devirip tam kapıyı kapatacaktım ki yanındaki kadın kapıyı tutup yanımdan geçerek salona gitti.

Babama bakıp''Bu kadın kim?''Dedim.

"O senin annen güzelim" Dediğinde şaşkınca bakmaya başladım.Arkadan Jungkook "ananı avradını siktiğimin adamı anamın önünde anamı aldatma lan"

''ŞAKA MI YAPIYORSUN ÖYLEYSE HİÇ KOMİK DEĞİL ÇÜNKÜ''Bağırmamla Jungkook yanıma geldiğinde iğrenerek babama baktı

"Ben de diyordum ki sabahtan beri niye bok kokusu alıyorum? " Diyerek gözlerini kısarak babama baktığında Aurora'nın mutfaktaki kahkahasını duydum.Jungkook'a sinirle baktı ve'' bana evde görüşeceğiz'' dedi kısık bir sesle.Asıl beni sinirlediren şey kadının Chanyeol bakış tarzıydı.Resmen çocuğun içine düşmüştü.Sinirle nefes verdim.Salona Jungkook ile birlikte girdiğimizde Aurora yanımıza geldi ve ortamdaki gerginliği gördü."Hassiktir bu şerefsiz, mendebur karı da kim? "''Üvey annemmiş''göz devirerek."Üvey ney ney? " Diyerek şaşkınca babama döndü"Öz karın buradayken mendebur bir karıyı getirmeye nasıl bir vicdanın var?"