Bir İntihar Melodisi

Karm(aşık)

"DaKooka / Znala " bir intihar melodisi , bir cesaret melodisi ...

Artık her şey için çok geçti , metrelerce yükseğe çıkmıştım ve atlayacaktım. Etraftan yükselen siren sesleri , bağırışmalar, ' kim bilir ne derdi vardı ' sözleri beynimde dank ederken etrafa son kez göz gezdirdim . Beni ikna etmek için tek güçlü bir cümle, 'yanındayım ' demek bile yeterliydi. Buna ihtiyacım vardı çünkü uzun zamandır onu bile duymamıştım. Polisler , ambulanslar ve birkaç yığın mahalleliden başka kimse yoktu . Babam bile ...
Derin bir nefes aldım ve son kez herkese bir şeyler söylemek istedim .

" Nefes alıyor olmak yaşıyor olmak anlamına gelmiyor, ben artık bu durumdan çok sıkıldım. Ölmüştüm ama henüz ruhum bedenimden ayrılmamıştı, kim bilir belki de Tanrı yapacağı her şeyi yapmış bunu da bana bırakmıştı. Demem o ki artık her şey için çok geç... "

Ve kendimi metrelerce yukarıdan boşluğa doğru bıraktım. Son kez derin bir uğultu duyuyordum. Ve yerdeyim. Artık bambaşka bir yerdeyim. Hayatım bir şerit gibi gözlerimin önündeydi ; babamın ilk kez benim için yaptığı salıncak , annemle pazar kahvaltılarımız, okula beni el ele götürmeleri...
Yere düşmemle çığlıklar duruldu , artık hiçbir şey duymuyordum.

Gözlerimi açtığımda annem tepemde dikilmiş : "Kızım, uyan . Uyan bitanem hadi " diye bağırıyordu. Gördüklerimin rüya olması beni üzdü açıkçası. Çünkü bu eninde sonunda olacaktı ve benim kendimde o cesareti bulmam gerekiyordu artık.

Terler içinde kalmıştım , duşa girdim. Üzerime bi şeyler aldıktan sonra dışarı çıktım. Biraz yürümek istedim , doğru bir şey mi yapıyordum? Annemi yalnız bırakmaya değer miydi ?
Kafam çok karışık, 4 yıldır rahat uyku bile uyuyamamıştım. O günden sonra babama bir daha hiç baba diye seslenemedim, her gece saatlerce ağladım. 4 yıldır babamın hatasının bedelini defalarca intihara girişerek ödemeye çalıştım. 4 yıldır neden sustum ki ben onu da bilmiyorum . Bağırmam lazımdı oysa , herkesin duyması lazımdı. Onca kişinin hayatının katili ben oluyorum belki de ...

" Babasının dahi sevmediği bir kız çocuğuydum ben , 17 yaşında kendi ayakları üzerinde duramayan ve artık bir intiharı sonuna kadar hak eden ... "