Bir İntihar Melodisi

Çaresizlik Demlerim

Dün gece gördüğüm rüyadan sonra intiharım kafamda şekil aldı. Artık intihar ederken yapacağım konuşma bile hazırdı. Hâlâ ciddi anlamda kararsızım. Ben ölürsem annem tek başına ne yapardı. Çok naçar bir haldeyim. Annemden başka geride bırakacağım bir şey yoktu...
Aslında vardı bunu kendime dahi itiraf edemiyorum ama intiharıma engel olan bir şey daha vardı. Uzun zamandır hoşlandığım bir çocuk vardı. Ama babamla o kadar meşgulüm ki ona hiç vakit ayıramıyorum. Oysa daha onu sevdiğimi söyleyecektim, babamla yarım kalan hayallerimi onunla tamamlayacaktım. Ama olmadı, ona ümit vermek istemiyorum . Hayatta kalıp kalmayacağım bile belli değilken bunu ona yapamazdım. Düşünüyorum da aslında bilse her şeyi, belki de beni bu karanlık kuyudan çekip çıkarırdı. Belki de o yardımcı olurdu bana ...

Ah Asel yine hayallere daldın. Boş yapma. Ben de bu aralar kendi kendime çok sık konuşur oldum . Sanki kendi içimde bir arkadaşım varmış gibi ...
Başka hiç arkadaşım yok çünkü. En son ben 13 yaşındayken vardı. Ben babamın annemi aldattığını öğrendikten sonra psikolojik sorunlar yaşamaya başladım. O günden sonra herkes bana deli muamelesi yapmaya başladı. Onlara göre bu abartılacak bir şey değildi, anlaşamayan insanlar olabilir . Ve boşanırlar, bu çok doğal bir şeydi. Evet bunları ben de biliyordum ama anlaşamıyor olmaları birbirlerini aldatabilecekleri anlamına mı geliyordu?
O günden sonra ne ben kimseyle arkadaş oldum ne de kimse benle . 4 yıldır sadece kitap yazıyorum. Anlatacak arkadaşım olmadığı için kitaplara yazıyorum, herkes okuyor aslında değil mi ne kadar tuhaf ... Babamla konuşmadığım için bir şeyler bildiğimi anlamıştı. Bir gün beni yanına çağırdı:

- Asel benimle neden konuşmuyorsun kızım?
- Bana kızım deme ! Senin kızın ben değilim, senin kızın Aleyna.
- Bağırma, annen duyacak şimdi. Sen Aleyna'yı nerden biliyorsun?
- Duysun , zaten duyacak da . Daha ne kadar susacağım sence ?
- Ne zamandan beri biliyorsun peki ?
- Önemi var mı? Ha eğer varsa , 4 yıldır sevgilin olduğunu biliyordum . Geçen hafta da bir kızın daha olduğunu öğrendim. Ve anneme de her şeyi anlatacağım.
- Sen bilirsin , anneni de beni de kaybedersin. Seni ve kardeşini de cocuk esirgeme kurumuna veririz artık.
- Umurumda mı sence ? Bir dakika daha seninle aynı çatıda yaşamayacağım .
- Bak kızım sakin ol, anlatacağım her şeyi. Babanı dinle .
- Kendinde misin sen ? Her şeyi biliyorum zaten. Neyini dinleyeceğim, beni ikna etmek için uyduracağın yalanları mı?
- Bak Asel , annenle son 4 yıldır anlaşamıyoruz sen de görüyorsun.
- Neden acaba! Sen 4 yıldır annemi aldattığın için olabilir mi sevgili babacığım?
- Lafımı bölme, ayrıca terbiyesizlik de yapma. Kendine gel ben senin babanım.
- Ve başkalarının babası.
- Asel kendine gel diyorum .
- Kendime falan gelmiyorum.
Yüzüme sertçe tokat attı ve ben odadan çıktım. 17 yıllık hayatımda babam ilk kez bana tokat atmıştı.

Yeterince susmuştum , 4 yıl boyunca hem de . Çünkü bir ümit vazgeçer dedim . Bize geri döner dedim. Olmadı. Dönmedi. Oturduğumuz evi, holdingi, arabaları her şeyi ama her şeyi sevgilisinin üzerine devretmişti. Ek olarak da 100 bin TL nakit para vermişti yanına.

Kırklar Holding çok büyük zarara uğradı son 4 yıldır. Babamın sevgilisi yani Leyla babamdan hamile kaldıktan sonra babamın annemden boşanmasını ve onunla evlenmesini istemişti. Babam da henüz 5 yaşında olan kardeşim için annemden boşanmayacağını ve onunla şu an evlenmeyeceğini söylemişti. Babamın tüm hesaplarına eriştikten sonra her şeyi böyle öğrenmiştim. Her şeyi biliyordum ama ne yapacağımı bilmiyordum.
Anneme söylesem mi ? Kardeşime ve bana ne olacaktı? Onlar boşanırsa mahkeme bizi kime verecekti? Ne yapmam lazımdı Tanrım. Yardım et...