Los Secretos Del Sangre

II. El cuchillo de la culpa

II. Το μαχαίρι της ενοχής

Εξαντλημένη από τα καυτά συμβάντα της προηγούμενης ημέρας, η Έλλι άνοιξε τα ματόκλαδά της στο, προς στιγμήν, άγνωστο δωμάτιο, για να αντικρύσει το ρολόι του παραδοσιακά σκαλισμένου κομοδίνου. Δέκα και τέταρτο έδειχναν οι λεπτοδείκτες, ενώ το μυαλό της προσπαθούσε να χωνέψει τα όσα είχαν συμβεί. Λάτρης της οργάνωσης, όπως πάντα, ξεκίνησε να απαριθμεί όσα συνέβησαν την χθεσινή ημέρα: α) βρέθηκα στην πόλη της Αλεξάντρια, β) παρακολούθησα τον Νικ Τάουερ, γ) τον έβαλα σε πειρασμό να κοιμηθεί μαζί μου, έχοντας μελετήσει το ιστορικό του με τα αμέτρητα one night stands, δ) ωχ! ευχαριστήθηκα την προηγούμενη βραδιά!

Τα μάγουλά της κοκκίνισαν στην σκέψη και μόνο του πάθους που έζησε με τον Νικ. Μετά το διαζύγιο του γάμου της στα τριάντα τέσσερά της χρόνια, η Έλλι ένιωθε τελειωμένη με το όλο κονσεπτ του έρωτα και των σχέσεων, αναλώνοντας τις μέρες της στη δουλειά της. Μόνο που δεν είχε αναλογιστεί ότι δυο χρόνια αργότερα, ο στόχος της να πιάσει έναν δολοφόνο, θα την έφερνε κοντά στα δίχτυα ενός θερμού άντρα που θα κανε την καρδιά της να σκιρτήσει.

Σκάναρε με τα μάτια της το δωμάτιο, μέχρι που πρόσεξε το μικρό κίτρινο χαρτάκι στο μαξιλάρι του. "Θα είμαι στο τμήμα. Εχει καφέ στην κουζίνα" ήταν όσα ανέγραφε ο εραστής της και το μυαλό της άρχισε να παραληρεί, σταματώντας τις σκέψεις της απότομα.

Σταμάτα! Φώναξε η λογική στην καρδιά της και σηκώθηκε έντρομη από το αναπαυτικό κρεβάτι, για να βρεθεί στην τσάντα της. Πέρασε στα χέρια της τα λάτεξ γάντια της, για να μην αφήσει αποτυπώματα και κινήθηκε προς το γραφείο του. Μετά από δυο ώρες έρευνας για τα χαρτιά του Sangre, είχε φτάσει σε αδιέξοδο. Όχι μόνο ο Νικ δεν είχε κανένα φάκελο της υπόθεσης στο διαμέρισμά του μα και κανένα προσωπικό του αντικείμενο. Λες και ήταν συναισθηματικά απομακρυσμένος από τα πάντα, αναλογίστηκε.

Τί μπορεί να λυγίσει τόσο πολύ έναν άντρα, για να καταντήσει να τριγυρνά από τη μια περιπέτεια στην άλλη και να μη δένεται συναισθηματικά με τίποτα; Ίσως ο θάνατος κάποιου αγαπημένου ανθρώπου; Ένα τραυματικό γεγονός; Ποια ήταν η πυξίδα του, ο λόγος της επιμονής του για το δεκάχρονο κυνήγι του αιμοσταγή δολοφόνου; σκεφτόταν χαμένη, σχεδόν μαγεμένη από αυτόν τον άντρα, ξεχνώντας πόσο είχε περάσει η ώρα.