Los Secretos Del Sangre

IV . Su nombre verdadero

IV. Το πραγματικό της όνομα

1ο λάθος: δίνοντας "το βάρος" της σκέψης σε συναισθηματισμούς, ξεχνάς τον βασικό σκοπό σου. Κινδυνεύεις να σκοτωθείς. Η Έλλι σύντομα θα πλήρωνε την απροσεξία της ακριβά...

Ο Νικ δεν εμπιστεύονταν ποτέ.
Ισως αυτό τον βοηθούσε να απέχει συναισθηματικά από κάθε άνθρωπο της ζωής του και να είναι καλύτερος στη δουλειά του. Μόνο που χθες βράδυ, εμπιστεύτηκε εκείνη. Με το μυστικό του, την παλιά του πληγή, τον πατέρα του. Η αλήθεια είναι, ότι δεν ήξερε σε τι ήλπιζε να συμβεί μαζί της.

Ολα, πέραν της προδοσίας. Την στιγμή που εντόπισε το κινητό της στα σκουπίδια με όλα τα αρχεία του σβησμένα, σκέφτηκε να το παραδώσει στην Κέισι για ανάλυση. Κι έτσι έπραξε. Μόνο που το αποτέλεσμα της ανάλυσης των αποτυπωμάτων στην κινητή συσκευή ήταν αποκαρδιωτικό. Κανένα αποτύπωμα. Κι όμως, ο Νικ αρνήθηκε να πιστέψει, ότι έκανε έρωτα με μια προδότρια, μια δολοφόνο ή ακόμα χειρότερα τρομοκράτη. Γι αυτόν τον λόγο έτρεξε στο σπίτι του, φορώντας γάντια, να ψάξει για αποτυπώματα, σε κάθε γωνία. Δε βρήκε τίποτα, αρχικά. Μέχρι που αναλογίστηκε τα δυο καυτά βράδια που πέρασαν μαζί.

Οντως, το dna που βρέθηκε στα σεντόνια του ταίριαζε σε μία κοπέλα, η οποία ονομαζόταν Έμιλι Ντερν, με τη φωτογραφία να απεικονίζει την καστανόξανθη παρουσία, με την οποία σύναψε σεξουαλική σχέση. Η Κέισι αναζήτησε το ιστορικό της ζωής της Έμιλι, ένα μεγάλο μέρος του οποίου έλειπε από τη βάση δεδομένων τους. Η Έμιλι Ντερν, συνιστούσε μια ψεύτικη ταυτότητα και όχι ένα πραγματικό πρόσωπο. Ο Νικ συγκλονίστηκε, αισθάνθηκε εξαπατημένος που μοιράστηκε το κρεβάτι, τον χρόνο αλλά κι ένα κομμάτι των σκέψεών του μαζί της. Με μία κατάσκοπο. Θα έπρεπε να την είχε σιχαθεί, μα αδυνατούσε. Κανένας δεν έμαθε, πως το ίδιο βράδυ που γύρισε σπίτι, έφερε στο πορτοφόλι του την εκτυπωμένη της φωτογραφία από την πλαστή ταυτότητα. Για να την κοιτάζει. Μέσα στο βαθύ σκοτάδι της νύχτας, υπό το φως ενός μικρού φωτός, ο Νικ επιχείρησε να δροσίσει το κουρασμένο του κορμί, τους σκληρούς του μυς, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος στο χαλί του μπάνιου με ένα χρυσό περιδέραιο.

Ένα χρυσό άπειρο συνδεδεμένο σε μια λεπτεπίλεπτη αλυσίδα. Τα μάτια του σκάναραν το περιδέραιο, φέρνοντάς το στα δάχτυλά του για να το επεξεργαστεί. Ανήκε στην Έμιλι ή όπως αλλιώς τη φώναζαν.
Εκείνο το δροσερό βράδυ στην Αλεξάντρια, ο ντετέκτιβ Τάουερ αδυνατούσε να κοιμηθεί, διότι το μυαλό του πρόβαλε αντίσταση. Διχασμένος ανάμεσα στην παράνοια του φόβου, που εξαπατήθηκε τόσο εύκολα και την έξαψη του έρωτα. Είχε χρόνια να νιώσει αυτό το συναίσθημα, νομίζοντας ότι είχε ξεβραστεί σε μιαν μακρινή παραλία, στην άλλη άκρη του κόσμου. Απόψε η Έλλι θα τριγύριζε στα όνειρά του και θα έφερνε τα πάνω κάτω στη ζωή του οσονούπω.