As tears fall down 》Dutch Larry Stylinson fanfic

Part 6

'H-hal..Hallo.' Weet Louis er moeilijk uit te krijgen. Hij weet niet of hij de zenuwen onder controle gaat kunnen krijgen. Hij kan nu al bijna niet meer praten, en Harry heeft nog maar een paar woorden gezegd. 'Sorry, met wie spreek ik?' Klinkt het vanaf de andere kant van de lijn. Hij schrikt op, en probeert woorden te vinden. 'Lo-Louis, v-van de m-meet and g-greet?' 'Oh ja, natuurlijk! Ik hoopte al dat je zou bellen!' Op het moment dat Harry dat zegt, voelt Louis vanaf 2 kanten handen op zijn armen slaan. Zayn en Niall zijn bijna zenuwachtiger dan hem lijkt het wel. Hij gebaart dat ze rustig moeten doen, en haalt heel zachtjes adem voordat hij antwoord. Harry hoeft niet te weten hoeveel moeite het kost rustig te blijven praten. 'E-echt?' Hij kan zichzelf wel slaan, hij lijkt net een onzeker tienermeisje. Hij probeert het nog een beetje te redden. 'Ik  bedoel, ik dacht omdat je het zo druk hebt... Nou ja, ik weet natuurlijk niet of je het druk hebt maar dat lijkt me logisch want j-ja, uhhhm..' Hij hoort Harry lachen vanaf de andere kant van de lijn. 'Tuurlijk wist ik het nog! Ik geef niet zomaar mijn nummer aan iedereen hoor!' Louis kan wel door de grond zakken, hij verpest dit gesprek helemaal. Hij had niet moeten bellen, dit is echt geen goed idee geweest. 'Louis?' Hoort hij Harry zeggen. 'Ja?' Antwoord Louis met een onvaste stem. 'Ik denk dat het heel raar klinkt, maar zou je misschien een keer met me uit willen gaan?'

Louis hapt naar adem, en Niall slaakt een klein gilletje. Zayn geeft Niall een stomp die wil zeggen: Chill!, maar Louis ziet dat ook hij zijn best moet doen om zich in te houden. In een paar seconden gaan er ongeveer duizend gedachten door Louis heen. Hij gaat natuurlijk ja zeggen, dat is wel duidelijk. Maar hoe? Hij kan natuurlijk zeggen dat hij misschien wel kan kijken of hij een gaatje over heeft, om wat interessanter te lijken. Hij is het serieus van plan, maar het enige wat hij er uiteindelijk uit weet te krijgen is een hakkelende 'Ja, leuk!' Met een overslaande stem, natuurlijk. 'Oké cool! Waar woon je eigenlijk ergens? In engeland wel, toch?' 'J-ja, ik woon in London.' Antwoord Louis, nu steeds zekerder. Harry klinkt eigenlijk best normaal, alsof hij gewoon met een vriend aan het praten is. 'In London? Daar ben ik nu! Ik ben er nog maar een paar dagen, zullen we morgenavond afspreken?' Weer heeft Louis even een paar seconden nodig om op adem te komen, hij is morgen gewoon op date met Harry. Fucking. Styles. Maar dan bedenkt hij zich opeens iets. 'Kan dat wel, met al die fans enzo?' Harry lacht. 'Ja hoor, ik ga best vaak over straat. Ben alleen een uur bezig met mezelf onherkenbaar maken.' Louis hoort Harry zachtjes lachen, hij denkt waarschijnlijk aan iets wat hij ooit heeft meegemaakt. Louis besluit er morgen naar te vragen. Louis lacht ook, gewoon omdat Harry zo'n leuke lach heeft. Zo eentje die je in een kamer met honderd lachende mensen nog herkend.

'Dan morgen om een uurtje of 7? Geef anders even je adres, dan kom ik je ophalen.' Is Harry uiteindelijk de eerste die wat zegt. Louis geeft zijn adres, en dan zeggen ze gedag. Harry grinnikt nog even als hij merkt dat Louis even niet weet wat hij moet zeggen als Harry zegt dat hij blij is dat Louis heeft gebeld. Dan hangen ze op.

Verbaasd drukt Harry de telefoon uit, dat was echt geweldig. Louis is awkward en cute en knap, en gewoon alles wat hij in iemand zoekt. Hij denkt terug aan de uren na de meet and greet. Hij weet hoe gevaarlijk het kan zijn om aan een fan zijn nummer te geven, maar bij Louis... Het voelde gewoon perfect. Hij keek in die mooie, heldere ogen, en hij wist het gewoon. Iets vanbinnen verschoof, alles ging door elkaar heen, maat toch viel alles tegelijk op zijn plek. Zoiets heeft hij nog nooit meegemaakt. En zeker niet bij een jongen. Harry weet allang dat hij bi is, maar hij is er nog nooit helemaal voor uitgekomen voor de media en de fans. Hij wilde het wel doen, maar het leek zijn management geen goed idee. Eigenlijk hebben ze het hem gewoon verboden, maar dan met minder woorden. Daarom zal het best gevaarlijk zijn om op date te gaan met Louis, maar hij móét Louis gewoon nog een keer zien. Als hij dan niet hetzelfde voelt wat hij de eerste keer voelde, verbreekt hij gewoon het contact. Maar dan heeft hij in elk geval geen spijt dat hij het geen kans heeft gegeven. Maar iets in hem zegt dat  dit gevoel niet zomaar iets was, als hij alleen nog maar over Louis nadenkt,  voelt hij al vlinders in zijn buik.

'Harry?' Hij schrikt duidelijk, maar snel trekt hij zijn gezicht weer in de plooi. Niet iedereen hoeft te zien dat hij die na zat te denken. Lou staat voor hem, zijn styliste en een van van zijn beste vrienden. Ze kent hem door en door, en dus heeft ze allang gezien dat hij ergens over na zat te denken. Ze bijt even op haar lip, overweegt duidelijk om ernaar te vragen. Tot Harry's grote opluchting besluit ze haar mond erover op te houden, want ze zegt: 'Loop je mee? Je moet de make-up in.' Hij zucht overdreven hard, en Lou grinnikt even. Ze weet dat hij een enorme hekel heeft aan uren in de make up zitten, hij loopt het liefst zo het podium op. Dan pakt Lou zijn hand. 'Kom op, dan kun je me meteen vertellen waar je nou zo diep over na zat te denken.' Harry rolt dramatisch met zijn ogen, die meid is echt veel te nieuwsgierig. Maar als Lou iets in haar hoofd heeft, laat ze zich het niet zomaar uitpraten. En dus zal Harry haar wel de waarheid moeten vertellen, hij is ten slotte een hele slechte leugenaar. Zeker als het om liegen tegen Lou gaat. Dus hij verteld haar alles, over de meet and greet, over dat Louis hem gebeld heeft, en over de vlinders in zijn buik. 'Haz.' Zegt Lou als hij is uitgepraat. 'Ja?' Zegt hij aarzelend, en hij slaat zijn ogen neer. Lou gaat hem nu vast vertellen dat hij niet goed is in zijn hoofd. 'Volgens mij ben je verliefd.' Harry verslikt zich bijna in zijn water, waar hij net een slokje van nam. 'Lou, doe even normaal! Ik ken die jongen nog helemaal niet!' Lou lacht even, en kijkt hem recht aan.

'En dat, lieve Harry, is waarom het liefde op het eerste gezicht heet.'

Met open mond verbreekt Louis de lijn. Heeft hij morgen nou echt een date met Harry Styles? 'DUDE.' Is Niall de eerste die uiteindelijk de stilte na een minuut verbreekt. 'Waarom is het leven zo oneerlijk?' Louis en Zayn kijken hun vriend verbaasd aan. 'Wat is er zo oneerlijk?' Vraagt Louis. 'Nou, jullie ontmoeten iemand, en de eerstvolgende keer dat jullie praten...' Hij wijst met hevige gebaren naar de telefoons die Zayn en Louis allebei in hun handen hebben. 'Hebben jullie een date!' 'Ja en?' Vraagt Zayn, die niet snapt waar Niall nou precies naartoe wilt. 'Nou, ik heb jaren een crush gehad op Lottie, en nu pas heb ik een date!' Roept Niall. Louis en Zayn barstten in lachen uit, wat Niall nog chagrijniger maakt. Hij schijnt het serieus niet leuk te vinden dat hij zo lang heeft moeten wachten, terwijl het Zayn en Louis meteen lukt. Zijn slechte humeur klaart gelukkig weer een beetje op als Zayn roept dat hij trakteert op Starbucks, om alle dates te vieren.