As tears fall down 》Dutch Larry Stylinson fanfic

Part 11

Jaa mensen, het heeft even geduurd, maar hier istie dan hoor: een nieuwe update! Het spijt me echt verschrikkelijk dat het zo lang heeft geduurd, de volgende komen echtecht sneller. En bedankt voor de votes en de reacties, echt heel erg lief! 

'HEEY!' Roept Louis het huis in. Hij zwaait de deur open, en sleept Harry mee naar binnen. 'Lou, doe normaal man, zo kan ik je familie toch niet ontmoeten?' Sist Harry. Louis lacht om Harry, hij ziet er serieus een beetje nijdig uit. Ze zijn inmiddels twee weken verder, en Louis vond het tijd dat Harry zijn familie zou ontmoeten. Iedereen weet al dat hij een vriendje heeft, die toevallig Harry Styles heet, en iedereen was benieuwd naar hem. Het deel dat het dé Harry Styles is, heeft Louis voor het gemak even achterwege gelaten. 

 'Hoezo niet?' Vraagt Louis met een plagerige stem. Harry zucht overdreven.'Louis, kom op. Ik zie eruit alsof ik onder een brug vandaan kom.' Ze blijven stilstaan in de gang.  Louis gaat op zijn tenen staan om Harry een kus te geven. 'Haz, je ziet er geweldig uit. Nu niet zeuren, en meelopen.' Harry lacht, en vanbinnen doet Louis een vreugdedansje. Hij heeft hem overgehaald, hij voelt het gewoon. Harry geeft hem nog een zacht kusje op zijn lippen, en Louis voelt hoe zijn mondhoeken omhoog krullen. 'Je bent echt vreselijk, dat weet je toch?' Met een tevreden lach pakt Louis Harry's hand weer vast, en trekt hem mee richtig de woonkamer, waar iedereen op ze zit te wachten. Echt de hele familie is er, net als op elke zondagmiddag. Ooms, tantes, opa's, oma's, neefjes. nichtjes, en iedereen is benieuwt naar Harry. Net voordat ze de kamer binnenstappen, draait Louis zich om naar Harry. 'Uhm, Haz?' Vraagt hij met een mierzoet stemmetje. Harry zucht en rolt met zijn ogen. 'Lou, wat heb je gedaan?' Louis trekt een kinderachtig pruillipje, hij weet dat Harry daar niet tegen kan. Nou ja, eigenlijk weet hij dat niet zeker, maar wie weerstaat zijn pruillipje nou? 

'Héél misschien heb ik mijn familie niet verteld dat je zegmaar, nou ja... Dé Harry Styles bent.' Hij knijpt zijn ogen dicht, en wacht op Harry's reactie. 'Lou! Dat is echt niet handig! Nu wordt het echt super awkward!' Louis doet zijn ogen weer open en slaat zijn armen om Harry heen, die meteen ontspant als hij Louis' armen om zijn nek voelt. 'Sorry!' Roept Louis, en dan sleurt hij, zonder waarschuwing, Harry de woonkamer in.

'Heeey!' Roept Louis, en de hele familie kijkt om naar hem. 'Hee Lou! Hoe is het jongen?' Krijgt hij terug, en dan trekt hij Harry achter de deuropening vandaar. Ineens valt iedereen stil als ze Harry zien. Ze herkennen hem natuurlijk, hij is één van de meest beroemde zangers van deze tijd. 'Dit is Harry!' Roept Louis, de ongemakkelijke stilte negerend. Hij wist wel dat dit zou gebeuren, maar hij weet ook dat zijn familie na een paar seconden wel zal ontdooien. En hij heeft gelijk, zijn familie herpakt zich snel, en de awkwardness is al helemaal verdwenen als Louis en Harry op de bank gaan zitten. Er allemaal vragen op hen afgevuurd: over hoe ze elkaar hebben leren kennen en hoe ze wat hebben gekregen. Ergens toch een beetje opgelucht, verteld Louis trots over de meet and greet en over de dates. Harry stelt zichzelf netjes aan iedereen voor, en heeft met bijna iedereen een gesprek. Je ziet aan de gezichten van Louis' familie dat ze Harry mogen, en dat doet Louis echt ontzettend goed. 

Louis merkt dat Harry een aparte klik heeft met Lottie. Het is echt heel erg leuk om te zien hoe goed die twee al na een half uur heel goed met elkaar kunnen opschieten, en al na een korte tijd zijn ze met zijn drieën in gesprek over Lottie en Niall. Harry geeft allemaal nutteloze tips over hoe Lottie Niall's ''hart kan veroveren'', en Louis ligt steeds blauw van het lachen over alles wat hij voorstelt. 

Na een paar uur is alle familie naar huis, en Lottie is naar een vriendin gegaan. Harry en Louis zitten samen op de bank, opgelucht te zijn over hoe goed het is gegaan.  Harry laat zijn hand in die van Louis glijden, en Louis stopt abrupt met praten. Hij kijkt omhoog, in Harry's lichtgroene ogen. Harry buigt zich dichter naar hem toe, en legt zijn hand op Louis' wang. 'Dankjewel voor deze dag, Lou. Je familie is echt heel chill.' Louis glimlacht alleen, niet echt in staat een normaal antwoord terug te geven. Het enige waar hij zich nu echt op kan focussen zijn Harry's lippen, die nog maar ongeveer tien centimeter van de zijne verwijderd zijn. Langzaam buigt Louis zich naar zijn vriendje toe, tot Harry ineens heel snel zijn hoofd terugtrekt. Louis kijkt hem verbaasd aan, maar Harry kijkt over zijn schouder naar iets. 'Ha-hallo mevrouw Tomlinson.' Grinnikend draait Louis zich om, blijkbaar was zijn moeder bijna getuige van een zoenscène van haar zoon en zijn vriendje. 

Louis heeft nog niet echt tijd gehad om Harry aan zijn moeder voor te stellen. 'Mam, dit is Harry.' Dat had ik in de gaten.' Lacht zijn moeder, vrolijk als altijd. 'Hey Harry.' Zegt ze, en ze loopt naar hem toe om hem een hand te geven. 'Noem me maar Jo, hoor. Dat doet iedereen.' Harry lacht. 'Oké, hoi Jo.' Het ijs tussen zijn moeder en hem is gebroken. Jo gaat tegenover hen zitten, terwijl ze het een na het andere aan Harry vraagt. Kortom, het interview dat Harry net heeft gehad met Louis' familie, herhaald zich helemaal opnieuw. Na drie kwartier staat ze op. 'Welkom bij de familie, Harry. Blijf je eten? Als je tijd hebt, natuurlijk.' Vraagt ze. Harry glimlacht. 'Graag, dankuwel.' Jo loopt naar de keuken. 'Als je nog een keer u zegt, mag je niet meer komen.' Zegt ze lachend, en dan verdwijnt ze de keuken in. Opgelucht omdat zijn moeder Harry mag, draait Louis zich naar Harry om, en zonder verder iets te zeggen drukt hij zijn lippen op die van hem.