As tears fall down 》Dutch Larry Stylinson fanfic

OpPart 10

'Supriseeee!' Roept Harry terwijl hij met gespreidde armen naar het grote meer midden in het bos loopt. Louis lacht en kijkt om zich heen. De tientallen bomen rond het meer zijn versierd met honderden kerstlichtjes. Harry pakt Louis' hand en trekt hem mee, dichter naar het meer. Terwijl ze lopen, ziet Louis dat er bij het water een kleed ligt. Op dat kleed ligt een fles chapagne, thermosflessen met waarschijnlijk warme chocomelk, en heel veel eten. Rond het kleed staan een heleboel kleine kaarsjes.

Net als bij de schaatsbaan gisteravond, schieten de tranen in Louis' ogen. 'Heb je dit allemaal voor mij gedaan?' Fluisterd hij zachtjes. 'Ja tuurlijk!' Roept Harry enthousiast, niet merkend dat Louis tranen in zijn ogen heeft van ontroering. 'Nou ja, heel mijn team heeft geholpen. We zijn vanmiddag begonnen, en we zijn pas ne.. Huil je nou?' Vraagt Harry, en Louis meent een heel klein lachje te zien. Blijkbaar was het Harry's doel Louis emotioneel te maken, denkt Louis. Op het moment dat hij dat denkt draait Harry zich om en legt een hang op Louis' wang. Harry stapt nog dichter naar hem toe, en even weet Louis zich geen houding te geven. Op het moment dat Louis denkt:'Volgens mij is dit een zoenmoment', pakt Harry zijn hand, en trekt hem zonder iets te zeggen mee naar het kleed. Louis is lichtelijk opgelucht, hij is echt heel awkward als het om zoenen gaat. En zeker met Harry Styles. Die heeft vast al heel veel ervaring, en Louis bijna niet. Louis lacht als hij terugdenkt aan groep zeven. Toen wilde een meisje hem een kus geven, maar hij schrok zo dat hij wegrende en dat meisje helemaal verbaasd liet staan. 'Waarom lach je?' Vraagt Harry nieuwschierig terwijl ze gaan zitten. 'Gewoon..' Zegt Louis, nog steeds grinnikend. 'Ik dacht aan iets..'

Point of View Harry

Ik lach zachtjes om Louis terwijl ik hem in me opneem. Onopvallend laat ik mijn ogen over hem heen gaan. Niet dat hij iets door zou hebben, hij is veel te druk bezig met zijn verhaal. Wild zwaaiend met zijn armen is hij aan het vertellen. Ik kijk hoe hij een hand door zijn hand haalt als zijn armen ongeveer op die hoogte even stilvallen. Hoe hij zachtjes op zijn lip bijt als hij bedenkt hoe hij het best kan zeggen wat er in zijn hoofd zit. Hoe hij soms voor een paar seconden zijn ogen sluit als hij zachtjes in zichzelf lacht. Het zijn al die kleine dingetjes, die Louis zo mooi maken. Ik merk dat Louis inmiddels ook is stilgevallen, hij kijkt me recht aan. Er gaat een schok door me heen als ik een hele lichte aanraking op mijn hand voel. Ik kijk naar mijn hand, en dan kijk ik weer naar Louis' ogen. Blijkbaar ziet hij de verbazing in mijn ogen, want snel trekt hij zijn hand weer weg. Shit, dat was niet de bedoeling. Ik had alleen nooit verwacht dat hij de eerste stap zou zetten. 'Louis..' Begin ik fluisterend, op zoek naar de juiste woorden. 'Nee Harry, het is oké. Ik snap het als je niet-' 

Verder komt hij niet, want ik druk mijn lippen op de zijne. Ik voel hoe hij eerst schrikt, maar dan ontspant. Na ongeveer een minuut trek ik mijn hoofd voorzichtig weg. 'Ik denk dat ik verliefd op je ben, Lou. Ik heb nog nooit zoiets voor iemand gevoeld.' Zo, ik heb het hardop gezegd, het is eruit. Ik knijp mijn ogen dicht, ik heb geen idee hoe Louis gaat reageren. Misschien heb ik mezelf wel compleet voor gek gezet. Shit shit shit, wat heb ik gedaan? 'Ik ook.' Hoor ik ineens heel zachtjes vanuit Louis' richting komen. Ik kijk verbaasd op. 'Wat?' Vraag ik, ik vraag me af of ik het wel goed heb gehoord. Louis pakt mijn hand, nu een stuk steviger dan daarnet. 'Ik ben ook verliefd op jou, Harry Styles. Wil je mijn vriendje zijn?' Ik schiet verbaasd in de lach, ik kan er echt niks aan doen. Wie zegts dat nouword druk ik mijn lippen voor de tweede keer op de zijne. Als we stoppen met zoenen is het half 12, maar tijd doet er niet meer toe.

Ooooops, sorry voor het korte hoofdstuk! Zal volgende keer meer uploaden. Wooow mensen, ik barst met ideeën voor dit verhaal, jullie zijn voorlopig nog niet van me af ;)