çocuklara kara
günleri emanet
etmek nece iştir?
kiremit renginde
tüyleriyle ağıt
yakan bir yavru
kuşa kafeslerden
kafes beğenirsin.
güneşin kuşatmışlığında
yönünü sana çevirir, bilirsin.
kafes yok oldu,
omzunda bir ağırlık.
celladına âşık
gelincikleri
doğuruyor analar.
gelincikleri
toprağından
ayıran celladı
çağır bana.
son kez
seveceğim.
balta saplanmış
ömrümde ilk kez
celladıma sarılacağım.
ilk ve son.
kuş öldü,
cellatın
omuzlarına
kan yakışır mı?
çocuklara
omuzlarını
pat-patlayacak
babalar gerek.
çocuklara kara
günleri emanet
etmek nece iştir
seven yoksa
yürekten, yürekten.
manasız dizelerimle
omzuna sarılıyorum çocuk.
sana kan yakışmaz.
omzuna gelincikler
dikiyorum çocuk.
kuş canlandı,
uçtu uçtu uçtu.
cellatlar hiç büyümedi,
gelincikler ayakları üzerinde
durabildiğinden beri.
bu memlekette
sahipsiz çocuklar
gelinciklere sahip
olmak isterdi.
sonra babalar geldi.
pat-pat.
canım çocuk\
*
020621. / soph.
