No Escape

CHAPTER THIRTY THREE

CHAPTER THIRTY THREE

NAUPO siya sa malaking sofa, na nasa gitna. Nasa loob sita ng opisina ng papa ni Alexandris. May mahalaga silang pag-uusapan.

Hindi niya naabutan si Alexendris kaninang umaga. Itlog, hotdog saka fried rice sa kusina ang naiwang bakas ng binata. Pang-umagahan niya.

Nag-angat sya ng tingin nang pumasok ang papa ni Alexendris. "Good morning ho." bati niya

"Yes, Celestine?"

Alam na ata kaagad ng papa ni Alexendris ang pakay niya. Hindi na siya magpapaligoy-ligoy.

"Gusto ko po kayong makausap...tungkol sa legasiya ng pamilya niyo."

Naglakad papunta sa desk ang kausap niya saka inilapag ang brown envelope sa lamesa. Bumaling ito sa kanya uli.

"I knew you will ask. Who wouldn't?"

"Gusto kong maintindihan kung bakit may ganon sa pamilya ninyo. Bakit kailangan may ganon, at kung may paraan pa mabago yon? Kung... Kung may magagawa pa ba ako." matapang nyang pahayag

Matagal na natahimik ang papa ni Alexendris. "Why?"

"Dahil gusto kong mas maunawaan ang sitwasyon-"

"No, Celestine. Why are you still staying with my son, despite what you've learned?"

"Mahal ko po si Alexendris. Nasasaktan ako sa klase ng sitwasyon namin pero hindi ako susuko kaagad. Kaya nandito ho ako. Para maintindihan. Para malaman kung may iba pa bang paraan."

Tumango-tango ang lalaki. "Yes. It's love." Nag-angat ito ng tingin sa kanya

"You want to know about the legacy?"

Mabilis siyang tumango. Lumapit sa kanya ang papa ni Alexendris saka naupo sa kaharap niyang sofa. Seryosong-seryoso ang mga bughaw na mga mata nito na namana ni Alexendris.

"There are always a misconceptions about the legacy, child. My family's legacy is not about collecting wives, but collecting more power. Each wife selected has power and influential they have from their family." panimulang kwento nito

Napayuko siya. "K-kung ganon, may kaya kami pero hindi ho kami ganon ka-impluwensya. Bakit botong-boto kayo sa akin para kay Alexendris?"

"I have my reasons for that." pinagsiklop nito ang mga palad. "But the power is second the most important thing in our family. There's a first. It was the most important of all."

Bigla siyang kinabahan. "A-ano ho iyon?"

"You said if there's anything you could do to stop the legacy, am I right?"

Tumango siya.

"Then why don't we make a deal. I will cancel the selection of wives, but you will grant me a favor. How about it?"

Napalunok siya. Ito na yun. Ang pagkakataon na hinihingi niya. Kung anuman ng gustong ipagawa sa kanya ng papa ni Alexendris. Sana hindi mahirap.

Dahan-dahan siyang tumango. "Oho, tinatanggap ko."

HE sat down in his chair. Hawak niya ang cellphone, contemplating wether to call the person in his mind, or not.

They weren't friends, nor close to each other. Just merely partners in business. He's hesitating to call because it's been a long time since they've last talked.

Ilang minuto siyang nag-isip muna before he rings the number in his phone. The guy in the other line answered.

"I need a little help, Forfax." agaran niyang pahayag ng nais nya

"What kind of help?..."

Alessandro Forfax can do anything, his favor is just a piece of cake, but it might result to some consequences, that he's ready to face. Alexendris explains what he wanted to happen. Ilang segundong natahimik si Alessandro.

"You want me to ruin your wives reputation?..."

Nagtagis ang mga ngipin. "I don't have wives, and even if I have, I will only have one wife. Just one I can call mine."

"This is playing dirty. You're aware, right. I assume..."

He laughed menacingly, "Since when do we didn't play dirty with what we want to happen?"

He leaned back in his seat. He's preparing for this. "I'm willing to go back, if you do me this favor, Forfax."

"You were never gone in the group, Courner."

BUMABA siya sa taxi pagkatapos magbayad. Nag-angat siya ng tingin sa napakalaking bahay ni Alexendris. Nakauwi na kaya ito?

Uwi ng uwi sa bahay niya kaya siya naman ang uuwi sa bahay nito. Bahala ang binata kung dumiretso yun sa bahay niya.

"Magandang hapon po, Ma'am Celestine." nakangiti bati ng sekyu

Bumati siya saka pumasok sa loob. Bumati sa kanya ang ilang kilala niya nang katulong, pero may kakaiba sa mga tingin nila. Parang may gustong iparating.

Kumunot ang noo niya. "Anong meron? Bakit ganyan tingin niyo?"

Nanlaki ang mga mata ng tinanungan niya. Nagulat siguro dahil malakas ang pagkakatanong niya.

"And who are you?"

Tumingin siya sa likod niya. Nakangisi ang babae na nagtanong sa kanya. Matangkad medyo sa kanya dahil sa heels, maputi, maganda ang pangangatawan at talagang maganda. Sino to?

Tignan siya nito mula ulo hanggang paa. Pinagkros nito ang mga braso. "I am Alexendris' wife."

Kumunot ang noo niya. Nag-cross arms din siya, hindi para magtaray, kundi i-express bakit ang taas ng pangarap nito.

"Ah, ganon?" nagkibit-balikat siya. "Okay."

Nanliit ang mga mata nito. "Hindi mo ba narinig ang sinabi ko. I am his wife. How dare enter our home-"

"Hindi mo asawa si Alexendris." mariin nyang putol. Hinarap niya to. "At hindi mo bahay to."

Parang papatay na ang itsura ng babae dahil sa sinabi niya. Pinantayan niya ng tingin ang babae.

"Who are you to say that-"

"The soon-to-be first wife." nagtaas baba ang kilay niya. "Kaya hindi mo asawa ang boyfriend ko, hangga't hindi kami nakakasal. Kakalungkot, matagal ko pa gustong mgpakasal e."

Nagkamot siya ng ulo. "So, maghintay ka muna o di kaya umalis ka muna dahil wala kang karapatan dito."

Umawang ang mapupulang labi ng babae. "W-what?"

"Umalis kana." sumeryoso ang mukha niya. "Hindi mo naman gustong makaladkad, hindi ba? Hindi bagay sa heels at damit mo."

Bumagsik ang mukha ng babae. "I'm not leaving. I am one of his wives. I have a right to him too!"

Nameywang siya. Kotang-kota na sya sa attitude ni Alexendris. Ayaw niyang may dumagdag pa.

Nginisihan nya ang babae. "Ayaw mo umalis. Okay. Ikaw ang bahala."

Tinalikuran niya ito. Ayaw mo umalis? Humanda ka sakin.