"N-no please! Let me go! M-maawa kayo sakin!" Pag mamakaawa ni Jennie sa dalawang lalaki na may hawak sakanya habang labis ang pag iyak niya dahil sa takot.
"Sorry miss. Napag utusan lang kami haha!" Tumatawa pang sabi ng lalaki.
"What are doing? N-no! Please! I can you give money! K-kahit magkano please!" Pilit niya paring pag mamakaawa. Lalo pa siyang naiyak ng pilit siyang inihiga ng dalawang lalaki sa isang kama at itinali ang kamay at paa niya sa bawat sulok ng kama.
"Di namin pagpapalit buhay namin sa pera mo, kaya pasensiyahan tayo." Pag tanggi ng isang lalaki sa alok niya. Lalo naman siyang naiyak habang unti unti nawawalan ng pag asang may tutulong pa sakanya.
"Please.. I'm begging you.. wag niyong gawin sakin to.. a-ano bang kailangan niyo sakin?" Hirap niyang sabi dahil sa pag iyak.
"Samin wala, pero sa boss namin. Meron.." huling sagot ng mga to sakanya habang tuluyan na siyang iniwan sa isang madilin na kwarto.
Ilang beses niya naring sinubukang mag sisisigaw para humingi ng tulong pero wala parin. Nagpalinga linga siya sa paligid pero sadyang napaka dilim ng kwarto at tanging isang napakaliit lamang na ilaw ang nagbibigay liwanag sa buong silid. Pinipilit niyang makawala sa pag pagkakatali pero sadyang mahigpit ang mga ito kaya wala siyang nagawa kundi ang umiyak nalang hanggang sa dapuan nalang siya ng antok.
Hindi alam ni Jennie kung gaano siya katagal naka idlip pero nagising siya ng maramdamang may humahaplos sa hita niya. At dahil naka tali ang mga paa niya sa magkabilang dulo ng kama ay ibig sabihin naka bukaka siya kaya naman dali dali niyang iminulat ang mga mata niya.
Doon ay nakita niya ang isang lalaki na naka upo sa tabi niya na humahaplos sa binti niya. Hindi niya ito makilala dahil nadin sa naka maskara ito. Lalo pa siyang natakot ng makita ang nakakalokong ngiti ng lalaki.
"Dont touch me!! W-wag mo akong hawakan!" Sigaw niya dito habang pilit na gumagalaw galaw.
Kahit natatakot ay pinigilan niyang wag maiyak at ipakita sa lalaki na hindi siya natatakot. Na mahina siya.
"Ssshh. Wag ka nang manlaban Baby, wala ka nang magagawa." Tila ba demonyong sabi ng lalaki habang malakas na tumawa.
"Dont touch me you fucking!! Ah!" Sigaw ni Jennie. Pero napa daing siya ng bigla siyang suntukin sa tiyan ng lalaki. Parang hindi tuloy siya naka hinga dahil sa lakas ng suntok sakanya.
"Dont curse baby.. wag mo naman akong galitin." Parang baliw na sabi ng lalaki habang walang awang pinunit ang damit ni Jennie at itinapon lang sa kung saan.
"N-no! P-please! Argh!" Hirap na sabi ni Jennie dahil hanggang ngayon ay masakit parin ang tiyan niya kung san siya sinuntok nito.
Umiiyak siyang naka tingin sa lalaki, kahit pa naka maskara ito ay kitang kita niya kung paano umitim ang mga mata nito na parang demonyo. She's scared.
"Dont worry. Mabilis lang to baby, mag eenjoy ka." Pagkatapos sabihin ng lalaki yon ay tuluyan na nitong tinanggal ang mga natitirang saplot sa katawan niya. Tila nag laway pa nga ang itsura ng lalaki ng makita ang kabuuan niya.
"Nooooo! Argh! Dont touch me! Please!" Patuloy na sigaw ni Jennie habang umiiyak. Dahil sa inis ay pinasukan siya ng panyo sa bibig ng lalaki.
"Sorry baby. Ang ingay mo kasi eh. Saglit lang to."
Walang awang nilapastangan at binaboy ng lalaki ang katawan niya. Ilang beses niyang sinubukang makawala pero wala, masyadong mahigpit ang pagkakatali sakanya. Hanggang sa nawalan na siya ng pag asa at tila ba pagod na. Hindi niya alam kung ilang beses siyang ginamit ng lalaki hanggang sa mag sawa nalang ito at mapagod. Naka tulala nalang si Jennie habang may tumutulong luha sakanya, diring diri sa sarili. Tahimik lamang siya habang may ginagawang kababuyan ang lalaki sakanya, maya maya lang ay nagkusang may lumabas na kung ano sakanya. Pero nanatili lang siyang walang emosyon. Nandidiri siya.
Para siyang nawawala sa tamang pag iisip, paanong nangyari sakanya ang ganito? Ano bang ginawa niyang masama para maranasan niya ang ganito?
