Bedel

ÖLÜM

Günler geçiyordu ama tamda havinin istediği gibi havinin kafasını kurcalayan şeyler vardı mesela anne ve babasının aramaması gibi Baranda aynı durumdaydı ofisinde işle ilgilenirken kaç gün dür ne kadar huzursuz olduğunu düşndü havinle uyuyamıyor onunla başbaşa oturamıyordu kaç gündür abla kardeş şehri talan etmişlerdi ama kesin bunda bir işvar diyordu zevzek iç sesi telefonu eline alıp Babasını aradı ve

-Baba durdukyere bu ne akraba sevgisi ? Demişti hırsla babası

-Bende seni seviyorum oğul ayrıca bilmediğini şeyler var .

-Neymiş onlar ?

-Kayın pederin ve kaynanan memlekete gelirken otobüsleri devrilmiş henüz cenazelerini bile alamadık olan ları arayınca öyle söyledik en münasibi bizimle kalması Berfine de abilik yapar sen onları alıp gel .

-........

-Duydunmu Baran ?

-Oğlum ordamısn ?

-Buradayım . Havine nasıl söylerim .

-Orası senin biliceğin iş hadi selametle .....

-Baba Baba ......

Telefonu eline alıp duvara vurdu telefon parçalanırken Havini düşünüyordu .

....

Havin kardeşiyle günlerdir kocasını çldırtıyor kardeş özlemini gidemiyordu ama bazı skntlar vardı mesela anne ve babası bu memlekete kalma isme nasıl razı olmuştu

-Cihan babam ne zaman söyledi gitmeni ?

-O söylemedi onlar ben gelmeden bir gün önce memlekete giti başta telefonları kapalıydı ama sonra Boran ağa aradı yanına gelmemi ve memleket te kalmamı istediğini söyledi .

-Bu işte kesin bir iş var bizim zebani efendi gelsin sorarz dedi ve kardeşiyle gülmeye başladılar .

Akşam olmuş Baran eve dönmüştü yemekten sonra salonda otururken

-Sizden sakin olmanızı istiyorum ve hiç bölmeden dinleyin olurmu ?

-Uzatma da söyle be adam (c)

-Aneniz ve babamız yolda kaza geçirmişler memlekete gitmemiz gerek .

-Ö ... Ölmüşlermi ! Diye bildi havin canı tarifsiz yanıyordu anne ve babasıyla yeterince vakit geçiren memişti ki ! Anne ve babaya doyulmazdı zaten . Karısının hali onu mahfediyordu canı açıyordu onu öyle görnce .

Baranın ağzından ...

O gecenin sabahında memlekete gitik Havinin gözünden yaş eksik olmadı hıçkırık ları konağı sarsan cinstendi Cihan ağlamıyordu canının ne kadar yandığı yüzünden belliydi büyük bir cenaze töreni düzenlendi ben her seferinde yanında olmaya çalıştım gerçi işe yaradımı bilinmez

Berfinin ağzından ...

Yengemin hali içler acısydı abimin ne kadar üzldüyü belliydi annem babam bile çok üzgündü ama bu Cihan denen herif hiç oralı bile değildi bi gün gene konağı dolduran misafirler ona başsağlığı diliyordu misafirler yanından ayrılınca ben gitim

-Ya sen nasıl bir insanın insanın içi hiçmi acımaz !

-Git başmdan ufaklık sıkma canımı .

-Ne sensin ufaklık ! Ayrıca hiç heveslenme bu ağr abilik sönmez bana diyip ayrıldım yanından ruhsuz nolucak ha bide burada bizimle kalıcakmış .

Cihanın ağzından ...

Benim halinden ne anlar şmarık çocuk ! Ben kurudum adeta ağlamak bi yana konuşucak durumda değilim bide burada kal diyorlar gidicektim ama bu ufaklığı adam etmeden gitmem artık benden bir yaşküçk abisi gibi anca diklensin sa sola ama görür o .

Havinin ağzından ...

Tam bir aydır burdaydık aylemin acısı dönem yordu ama gitmekten başka çarem yoktu hem evimi özledim ne garip artık o ev bu hayatın benim olduğunu kabul ediyorum cihan burada kalacak mış . ilk uçakla gitmek istiyorum .