Günler geçtikte Taehyungun işleri daha çok yoğun oluyor, eve neredeyse her gün yorgun şekilde dönüyordu. Girdikleri kampanyalar, ihaleler onu çok yoruyordu. Katıldığı toplantılarda kendi fikirlerini beyan ediyor daha iyisi için daha fazla çalışıyordu. Başını kaşıyacak vakti olmuyor deyimi Taehyung için şu an en uygun cümle olabilirdi.
Seokjin ise insan hayatına iyice alışmış, elinden geldiğinde göğe yükselmişti. Kanatları özgürlük için açıldığında çılgınlar gibi hissediyordu. Taehyung ile iletişimi asla kesmiyordu. Seokjin onun iyi olmasını istiyordu ve bunu başarıyordu. Taehyung'u bulduğu ilk gün gibi görmemişti bir daha. Hafta sonları beraber zaman geçiriyor, film izliyorlardı.Taehyung şirketine karşı tüm sorumluluğunu da yapıyordu. Son zamanlarda annesi ona kızmıyordu. Evet, Taehyung onun tarafından çocuk gibi azarlanmayi beklerken, annesi sadece onun yüzüne bakıyor işine geri dönüyordu. Taehyung onun bu hallerini psikolog Jimine bağlıyordu. Iyileştiğini düşünüyordu. Yine bir akşam yemeğini yorgun ve yalnız yerken annesi gelerek karşısına oturmuştu. Yemeğini bırakıp ona bakmıştı. Annesi yemeğini yerken ona bakıyordu. "Ne oldu? Yemek yemem rahatsız mı etti seni?" Taehyung kafasını salladı olumsuzca. "Yemiş olduğunu düşündüm."
"Bu ilaçlar acıkmamı sağlıyor " Taehyung kafasını salladı. Yemeğine geri döndü.
"Şirkette işler nasıl gidiyor? " Taehyung yanlış duymuş olduğunu düşünüyordu ki ilgiyle ona bakan annesiyle gözgöze gelince ciddi bir soru olduğunu fark etmişti.
"Ah,iyi bu sıralar biraz yoğun sayılır."
"Kafana takma. Işlerde hep böyle bir yoğunluk olur. Akışına bırak."
"Öyle yapacağım."
Taehyung yemeğe başladığından beri annesiyle günlük, normal konuşmaları onu şüphelendirmişti. Psikoloğa gitmek ona yarıyordu anlaşılan. Taehyung yemeğini bitirmiş, annesine afiyet olsun dedikten sonra kalkmıştı.
Odasına gittiğinde Jimini aramıştı.
"Bir şey mi olsu Taehyung? Annen iyi mi?"
"Oh,kusura bakma Jimin. Iyi, sanırım iyi. Seni rahatsız ettiğim için üzgünüm. Ama sormam da lazım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAR MELEĞİ Taejin/Vjin TAMAMLANDI
Fanfiction29 Aralık 2012 Güney Kore en soğuk aylarını yaşarken insanlar eksiye düşen havalar için daha da kalın giyiniyorlardı. Kar Seul un geniş sokaklarına düşerken Taehyung bir köşede sessizce mahvolan hayatına ağlıyordu. donuyordu, ama bu onun umurunda de...
