Are You Pleased? (BB1)

22

Iminulat ko ang mga mata ko at sumambulat saakin ang liwanag ng paligid ang puting mga dingding at maliwanag na ilaw pati na rin an suwero sa aking pulso ay nagiiplika na nasa ospital ako. 

matapos na libutin ng aking mata ang paligid ay nakita ko sa tabi ko si mama, tila nagpupunas ng luha.

Kami lang dalawa sa loob ng kwarto. Wala si Miguel. Nang maalala ko si Miguel ay muling bumalik ang nangyari saakin. Unti-unti ay nararamdaman ko ang pananakit ng puson ko at lalong panghihina.

"M-mama" sobrang hina ng boses ko. Napatingin saakin si mama at muling bumuhos ang luha niya.

"A-anong nangyari mama" tumingin ako sa mga mata niya at nakita kong namamaga ang mga ito. Kanina pa ba siya naiyak?

"Serenity" may lungkot ang ngiti niya bago siya humaplos sa aking buhok. "a-ayos kana ba?" humikbi siya at humalik sa aking noo "Wala bang masakit saiyo? Gusto mo bang tumawag ako ng doctor? T-teka sandali tatawag ak--"

"Mama ano pong nangyari" naluluha narin ako dahil sa nakikita ko sa kanya. Hindi siya makatingin ng diretso sa akin ng inulit ko ang tanong. Napapikit siya at umiling-iling. "m-mag pahinga kapa hija" humaplos ulit siya sa buhok ko.

"Mama please" umiyak na ako ng tuluyan dahil parang alam ko na ang nangyayari

"y-you are sleeping for two days already" akala ko ay kanina lang ako dinala.

Nanginginig ang boses ni mama"Sorry anak" sabi niya at nagpunas ng luha "Sorry Serenidad" pinunasan niya ang luha ko "You were pregnant anak, jusko napakabata mo pa." umiyak na siya lalo at napayakap saakin

"I-i was?" naluluha na tanong ko sa kanya.

"You lost the baby hija" napahagulgol ako sa sinabi ni mama. Ni hindi ko alam na may maliit na buhay na pala sa loob ko, hindi ko pa alam na nandyan na siya pero kinuha na agad siya saakin.

"W-why mama. B-bakit?" humahagulgol ako.

Ilang minuto o oras ata akong umiiyak lang.

Lumuha nanaman ako at napapunas sa mga pisngi. Iniwan ako saglit ni mama, i asked for an alone time, kailangan kong huminga. Tumango naman siya at sinabing tatawagan niya daw ang tatay ko, kaya mag-isa nalang ako sa loob ng kwarto babahagya palang akong nag-iisa ng biglang may pumasok.

"M-miguel" puno ng lumbay ang boses ko, lumapit siya saakin kaya agad ko siyang niyakap. I need him rightnow. I need his warm. Kailangan ko ng lakas mula sa kanya.

"I lost our baby Miguel" para akong yumakap sa tuod dahil hindi manlang siya gumalaw.

"i lost the baby" i cried harder on his shirt. Kailangan ko siya.

Lumayo siya saakin at malamig akong tiningnan.

"h-hindi mo ba ako narinig?" tiningnan niya lang ako na parang nandidiri. Iyong paraan ng tingin na kung paano niya ako pandirihan nuon.

"That is great" napatulala ako sa sinabi niya.

"g-great?" tumutulo ang luha ko pakiramdam ko ay masisiraan ako ng bait sa sinabi niya.

"H-how come that it is great? Paano Miguel?" tumaas ang boses ko at halos iignora ko ang pananakit ng puson ko.

"I dont need a bastard" nanlamig ako sa sinabi niya. Kung kanina ay pakiramdam kong para akong kinuhanan ng buhay ngayon ay tinuluyan na ata ako.

"Anastasia is pregnant. I dont want you near us again. Baka mastress siya. Ayokong may mangyaring masama sa magiging anak namin. I already sent your things to Adelfa's place" itinodo naman masyado ni Miguel ang pananakit. Idineretso niya lahat ng makakasakit saakin.

"G-gago ka" galit at umiiyak kong sabi "Napaka gago mo!" gusto ko siyang batuhin ng kung ano-ano pero hindi ko kaya. Masyado akong mahina ngayon. Ang katawan ko ay parang kinuhanan ng lakas. Hindi ko nga alam kung dahil ba sa galit kaya ako nakakaiyak at nakakasigaw sa kanya ngayon.

Ayos lang na mamatay ang anak namin para sa kanya. Ayaw niya ng bastarado? Gago ba siya? Wala siyang awa.

"you are a liar!" humina ang boses ko at lalong napaiyak "wala kang awa" he killed me once, twice or thrice this week. Sobrang pananakit ang ginawa niya.

"Pinatay mo siya. Pinatay mo ang sarili mong anak Miguel!" paninisi ko sa kanya dahil sa galit "My baby died because of you. You killed my child because of your stupidity. Masama ka" sigaw ko "i dont deserve this, my kid doesn't deserve you. Wala kang konsensiya"

Tumingin lang siya saakin bago nagsalita "Are you already done?" gusto ko siyang saksakin ng kutsilyo para maramdaman niya ang sakit na nararamdaman ko. Gusto ko siyang saksakin ng paulit-ulit para malaman niya kung gaano niya ako pinatay ngayong araw.

Para akong lumunok ng bato dahil sa sobrang sakit ng dibdib ko. Walang panama ang pananakit ng puson ko.

"I need to go" malamig niyang sabi

"Sabi mo hindi mo ko iiwan" mahina kong sabi. Hindi ko alam kung bakit nasabi ko yun. Beyond the fact that I am angry right now, i am angry at him. Paano ko nagagawang magsabi ng ganyan? How much do i love him? Sobra ba?

Bahagya lang na natigilan si Miguel tumingin saakin na parang balewala lang ako. "i dont know what you are talking about" sabi niya at nagpatuloy na sa pintuan. Muli siyang tumigil ng nahawakan niya na ang door knob ng pinto dahil sa sinabi ko

"i dont want to see your face anymore" wala siyang reaksyon at tuluyan ng lumabas ng kwarto.

Mare wag kang magalit sa Miguel ko huhu

6/9/21