Are You Pleased? (BB1)

27

Nakaawang ang labi ni Miguel ng makita ako. Para siyang nagulat. Ilang segundo lang ang lumipas at nagbago ang tingin niya saakin. Napalitan ito ng dilim at nakakita ako ng bahid ng galit sa mga mata niya.

Siya pa ang galit?

"Papa!" muling sigaw ni Amalia yinuko ito ni Miguel at binuhat. Mabilis na nagbago ang ekspresyon niya ng makitang nakangiti ang anak niya.

"Mama is back!" masayang sabi ni Amalia "Look papa! There she is" itinuro ni Amalia ang direksyon ko

Napasuklay sa sariling buhok si Miguel "She is not your mom princess" hindi ko malaman kung lamig ba ang naririnig ko sa boses niya o init.

"Hindi papa. That is my mama" pilit na bumaba si Amalia at pumunta saakin para yumakap.

"Tell papa that you are my mama" tumingin ang nagmamakaawang bata saakin.

"Amalia bab--" pinutol ni Miguel ang sasabihin ko

"Princess come here" matigas na sabi ni Miguel umiling ang bata at mas lalo pang yumakap saakin. Umiiyak na pala ito. Siguro ay nabigla din sa halos galit na pagsasalita ni Miguel

Akmang kukunin niya na ang bata kaya lalong humigpit ang yakap ni Amalia saakin. Binuhat ko na ang bata ng tuluyan at tiningnan si Miguel ng masama bago lumayo dito habang buhat-buhat si Amalia. Tinatakot niya ang sarili niyang anak!

Humahagulgol na si Amalia kaya hindi na nakakilos si Miguel sa kinatatayuan nito. He don't really know how to react.

"Shh dont cry honey" malambing na sabi ko kay Amalia at tuluyan ng lumayo kay Miguel.

Nakayakap ang bata saakin habang buhat-buhat ko. Ang mukha nito ay halos sumubsob na sa balikat at leeg ko.

Ipinagpatuloy ko ang pagpapatahan sa bata hanggang sa humina na ang pag-iyak nito.

"Im sorry okay, wala na nandito lang ako. I wont leave you" i almost cried saying those lines. How i wish she is really my daughter.

Kung hindi ba naman gago si Miguel. Kung hindi niya nabigyan ng buong pamilya ang anak niya saakin noon sana kahit si Amalia nalang.

Nang mapabaling ako kay Miguel ay nakita ko ang pagdaan sa mata niya ng lambot o guniguni ko lang iyon dahil ng magtama ang mata namin ay agad na umiwas siya ng tingin sakin at napapikit bago napahilot sa sariling sentido. Is he pained or what?

"Magpalit na muna kayo ng clothes. Baka sipunin na kayo" sabi ni Aleen sa mga bata sinubukan niyang kausapin at pasamahin sa kanya si Amalia pero hindi nito gustong mapalayo saakin.

"Honey, we need to change your clothes. Tita Aleen is right you might caught a cold" humigpit pa ang yakap ni Amalia

"Ayaw ko po. You're going to leave me again" halos magsimula nanaman itong umiyak.

Malungkot na tiningnan ako ni Aleen, si Miguel naman ay nananatiling nakamasid lang samin.

"I wont leave you honey" hindi ko alam kung bakit naiusal ko iyon

Umiling ang bata. Ayaw na mapalayo.

"Okay. what if i come with you inside and help you change your clothes? Do you want that? Is it fine with you? " pangungumbinsi ko dahil lumalakas na ang hangin sa labas.

"Opo" bahagyang mahinahon na ang bata.

Sumusunod ako kay Aleen papasok ng bahay habang buhat-buhat si Amalia, patuloy na nakamasid lang saamin si Miguel. Parang hindi parin makapaniwala. Mahirap na matukoy ang reaksiyon niya dahil parang halo-halo iyon.

Meron talagang kakaiba sa tingin ni Miguel na hindi ko matukoy na agad ring nawala ng tumunog ang cellphone niya, sinagot niya ito at tsaka lang nahiwalay ang tingin nito saamin ni Amalia.

Binihisan ko ang batang bahagyang namumugto ang mata. Kung siguro ay nabuhay ang anak namin ni Miguel ay baka kamukha ito ni Amalia. Her innocence and softness made her look harmless. Napakahinhin ng bata kumapara kay Natasha.

"Mama" she called me again. Pupungas-pungas na ang mata. Siguro ay napagod na.

"Yes?" i answered while brushing her hair. I made her sit in front of a vanity mirror, that's why i can see her reactions clearly.

"Are you leaving again?" she said while playing with one of her hair ties. Hindi ko alam ang isasagot ko sa tanong niya.

"Can you hand me that red ribbon honey?" subok na ligaw ko sa tanong niya pero matapos ko siyang talian ay hindi parin pala siya nakakamove on sa tanong niya kanina.

"Mama" she is a bright kid. Hindi madaling maloloko. Tumayo ang bata at humarap saakin. Ako tuloy ang napaupo sa upuang inalisan niya. Ito siguro ang namana ni Amalia kay Miguel. Hindi aalis sa isang bagay hanggat hindi satisfied.

"H-how did you know that i am your mama?" kumunot ang noo niya sa tanong ko.

Ang mga mata nito at mahahabang pilikmata ay nangungusap.

Kinalong ko si Amalia saakin at muling sinuklayan gamit ng daliri ko ang buhok niyang nakalaylay lang at hindi natalian.

"Because i saw your pictures inside papa's offices and bedroom" sabi niya ng pabulong "but it is always hidden inside the drawer" dagdag ni Amalia "i find out that you have pictures inside his rooms when one time i saw him pull it out and he touched it like this" malambing na humawak sa pisngi ko si Amalia na nakapagpapikit saakin. I can now imagine Miguel doing it.

"Then I asked nanay Kara and lola Alicia about what's the meaning of it and they told me you do it when you misses the person you love" hindi ko alam kung maiiyak ba ako o ano.

"Papa didn't know that i saw him. Dont tell it to papa. Please mama this is a secret. Lola told me to keep it a secret"  marahan akong tumango at ngumiti.

"Y-you only saw my pictures in papa's rooms and you already know that i am your mom?" pikit mata kong tinatakpan ang lumulukod na emosyon saakin.

"Opo. I asked papa how do babies are created and he told me you can only make babies with the person you truly love and papa loves you" humikab ang bata at muli ng yumakap saakin. "That's why you're my mama. You and papa created me because you love each other" napakagat ako sa labi ko at halos maiyak. Miguel is doing it again, without him knowing. He is making me weak again.

"hele mama" she sweetly asked. Binuhat ko si Amalia at inihele.

"Papa is doing this too everytime he is making me sleep"

"he is?" nanginginig ang boses ko

"opo" rinig na ang antok sa boses niya

God how can he do this. How can he make me love and hate him at the same time.

"Are you crying?" inaantok na tanong ni Amalia. Tumikhim ako bago nagsalita "No honey" bago ko  hinaplos ang buhok niya para tuluyan na itong makatulog.

Ang rupok naman mare.
6/18/21