Nothing Lasts Forever

Chapter 17: Ang mga Nalinlang

Ken's POV

Flashback

"Okay. I'm Michelle Charlene S. Grande." saying her name makes my world fall. Hays. Buti na lang partner ko siya pero I didn't thought na pati ako gusto niyang makilala. At least magiging close na kame. Ayos na yun. Ako na yung naunang nagkwento.

"Hoy!" sabay snap ng fingers niya sa harapan ko. "Nakikinig ka ba? Ang layo ng tingin mo and ang lalim din ng iniisip mo. Am I wasting my time?" umiling ako at nilapit pa siya sakin.

"No. I'm going to listen well. Very well." and lumayo siya pagkasabi ko nun.

"Not to close" sabay turo niya sa space na pagitan samin. Sabi ko nga.

"As I said lagi na lang ako nilang inaasar. Megash. Nobody's perfect duuuh then they're judging me? Who on Earth are they? So because of that pinakita ko ang galing ko. Not bragging but it's true, ng dahil sa katalinuhan ko may panlaban ako but I'm too scared to face them, to face my problems. Kala lang nila matapang ako but no, they're wrong. Sobrang duwag ko. Lagi na lang akong takot kaya lagi akong talo. Wala minsang nagagawa tong katalinuhan ko eh." at napabuntong hininga siya at halatang gusto na niyang itigil ang pagkkwento.

"I don't like you to be hurt so let's change the topic. Uhhm. Love life? Did you ever fall in love?" napatingin siya sa langit.

"Yes, ang saya ko nun but one day." bigla siyang yumuko. "He gave up on waiting. He left me. And nagpaloko ako, umasa ako na makakapaghintay siya pero I was wrong, very wrong. Yung simula nung nawala siya naging matatakutin ako kase akala ko wala na kong kasama." tinigil niya na dun ang pagsasalita niya.