Nothing Lasts Forever

Chapter 14: Takot magmahal at Mahal lang ng mahal

Victoria's POV

"Manuel Greyson A. Yu ang lalaking binansagang over magmahal. Yes. Pansin ko sa kanya na sobra siyang magmahal..."

Flashback

"Psst. Alam kong di pa tayo ganun kaclose." tapos tinaasan niya ko ng kilay. Dahek?

"Halata naman eh." huwaw to ah. Kapal.

"Haays. I want to know you more." napakunot siya ng noo.

"What a coincidence. We have the same purpose." at ako naman yung napakunot ng noo.

"Okay? You first." then napabuntong hininga siya.

"Okay. Ako? Bilang isang tao maintindihin. Di naman sa pagmamayabang pogi ako no. Siguro andaming may crush saken. De joke lang. Pero yung apat kong kasama? Nagiging popyular ako sa kanila. Now? I have my precious gold." what? Precious ano daw?

"Who or what?" then he chuckled

"A who. Girlfriend." nagulat ako. "Pero di ko sinasabi na nagkagirlfriend nung nakasama ako sa kanila at naging popyular ako. We're peacefull in 3 or 4 years I guess. Nililigawan ko siya nung mga panahong iyon." bago pa niya ituloy pinahinto ko muna siya.

"Wait. Bakit love life agad yang sinasabi mo saken?" napangisi siya sa sinabi ko.

"Yun ako eh. Overall ko ay yung love. Listen and you'll find out." then tumango na lang ako at nakinig.

"As I said niligawan ko siya sa mga panahong iyon. This year sinagot niya ko. 4th month na sana namin ngayon."

"Sana? Bakit sana?" tanong ko na ikinainis niya.

"Sabat ka ng sabat di pa ko tapos." and tumahimik na lang uli ako. "Sinagot niya ko nung naging popular ako pero di ko narealize yun sa sobrang katangahan ko sa love. Minahal ko siya. Sobra sobra. Hindi ko pinairal ang pagiging seloso ko kase may tiwala ako sa pagmamahal niya. Ang saya namin. Until one day nagbago ang lahat. Naging cold siya saken. Di ko alam kung ano ba nagawa kong masama. I'm so clueless! Di ko alam gagawin. Pero di ko pinansin yun. Mahal ko pa din siya. Okay lang na maging tanga ako. I love her so much."

"Hanggang sa official na wala na talaga kame. I'm so hurt that time. Ang lakas ng impact saken. Bumaba lahat ng grades ko. Madalas na kong nagkakasakit. Pero kahit na lumayo siya mahal na mahal ko pa din siya. That's love. If you learn how to love, learn to love the pain. Lagi na lang pinamumuka sakin na move on na pero di ko magawa. Sobrang mahal ko wala naman sigurong mali dun eh. Yung apat kong kaibigan nanloloko ng babae. Di ko kaya yun stick to one pa din ako kahit siya wala na ko."

"Grabe. Anong nanloloko ng babae?" tanong ko sa kanya.

"Dahil kay Em kaya sila ganun.. ay sh*t" bigla siyang napamura. Baket? "Kalimutan mo na sinabi ko. Sige. Tapos na ko. Ikaw naman."

End of flashback

"Grabe pala siyang magmahal. Walang kupas. I idolize him for that. Onti na lang ang mga lalaking ganun." lahat sila nagulat sa kwento ko. Narealize nilang iba pala si Manuel sa kanila.

Em's POV

"Cristine Avril D. Rivera. Siya pinakakakaibang babaeng nakilala ko. She's different super.

Flashback.

"Oh? Pwede ka na bang magkwento?" sabi ko.

"Bat ako magkkwento? Close tayo?" sabay irap niya saken.

"Okay. Can we have a deal?" halatang naguluhan siya.

"Oh I get it. Ano yun?" and this is really a good idea. Pero ako magkkwento? Fine. Di naman siya katulad ni Victoriang yun.

"Magkwento ka. Magkkwento din ako ng tungkol saken." napabuntong hininga siya pero ngumiti din bigla.

"Fine. That's a deal. I'm going to start." at huminga muna siya ng malalim "Tin for short. That's me. Sasabihin ko na lang yung totoong ako since I know na hindi ka maniniwala. I'm different from the other girls na maaarte, mapili at lalong lalo na, na madaling magpauto sa mga katulad mo!" diniin niya yung 'mo' sinamaan ko siya ng tingin.

"Mga babae kase ngayon eh masyadong umaasa. Daming alam." maputol nga to.

"Ano bang gusto mo sa lalaki?" napakunot noo niya at nagisip.

"Wala." tipid niyang sagot na ikinagulat ko. "Shocked? Lahat ng lalaking nagtanong ng ganun lahat sila nagulat. Ayoko kasing magmahal. Ayoko. Para lang yan sa mga umaasa. Distraction. Dami kasing alam eh pwede namang kaibigan lang."

"Crush? Nagkaroon ka?" sabi ko na ikinatawa niya.

"I have. Pero paghanga lang. Yung magaling magbasketball, pogi at matangkad. See. Paghanga." sabi niya habang nakatingin sa langit.

"Bat ayaw mong magmahal?" sabi ko. Ang tagal niyang sumagot.

"Too personal. Ang ayoko lang is matulad sa ate ko. Masyadong mataas na standards ko sa isang lalaki na pati ako di ko alam kung ano." napangisi ako.

"Too personal? Or you're just afraid?" binaba niya ang tingin niya sakin pero bumalik sa pagtingin sa langit.

"Afraid? To love? No. Yes? Mabye? Ewan ko. I think you, that and all of the boys in the world are the same. And okay I think takot nga ako kase ayokong matulad sa ate ko so I think I'll never love." what never love?

"Alam mo masaya kayang mainlove." umiling siya.

"No. I would say no. Okay. This is enough your turn."

End of flashback

Ibang iba siya. As in. Babaeng takot mainlove? Sabagay mga manlolokong lalake. May mga babae pa din palang natitira katulad niya na matapang pero takot ding magmahal. I like her attitude.

*end of part 14*