Chapter 11: Bangayan 101

20 3 0
                                    

Victoria's POV

Kasira ng araw!!! Bwiset yung Em na yun. Masyadong mayabang. Kaines. And I remembered siya pala yung partner ko sa debate. Ayyyy!

"Hoy! Problema mo't nakakunot ang noo mo diyan?" tanong saken ni Tin na may kasama pang tulak.

"Bwiset ah. Magtatanong na nga lang kailangan manulak pa?" sabay irap ko sa kanya.

"PMS ka no?" Kath said why chuckling. Aurggghhhh.

"Ewan ko sainyo bwiset." at lumayas na ko ng tuluyan. Naiinis lang ako sa kanila. Nasira talaga araw ko dun sa lalaking yon. Habang naglalakad ako sa hallway may nakita akong tumatakbo. Napahinto ako para tignan kung sino yun. Oh si Ryan?

*thug* ay sh*t bayan! Makabungo pa naman tong si Ryan sobrang lakas.

"Ay sorry... Victoria! Sorry." haysss. Yung beauty ko.

"Okay lang. Bat ka ba kase tumatakbo?" tanong ko sa kanya habang siya naghahabol ng hininga.

"Eh kase may laro pa kame ng volleyball eh. Late na ko." ahhh. Good reason naman pala. I have an idea!

"Sama ko! Nood lang" tumango siya and yun nakitakbo din ako hahaha. Kapagod. Meet Ryan, Ryan Justin B. Brace. I call him B! Matalik na magkaibigan. Walang malisya. Imposible ding magkagusto ko diyan sa lalaking yan. Hahaha.

"Oy. Dito ka lang." tumango na lang ako. Bawal ng mas pumasok pa sa gym eh. Sports club yung nandito. Yea. Ampopogi superrrr! Mapa-volleyball, basketball at badminton andito. Training nila for their mini sports fest daw. Habang nanunuod ako tapos na yung badminton. Nagsilabasan na sila. Familiar yung isa. Si? Si?

"Aray ko! May mata ka diba? Bat kailangan banggain mo pa ko?" tinignan niya lang ako sabay umalis. "Bastos ka din no? Ikaw na nga yung nakabangga diyan ganya ka pa umasta. Yabang!" sigaw ko sa kanya. Di niya ko pinansin pero narinig ng kasama niya.

"Pre? Ayaw mo pansinin?" then may binulong siya dun at biglang umalis. Humarp saken nagcross arms ako.

"Oh? Ngayon ba magsosorry ka na?" he face me with a poker face. Sarap ingudngod neto oh.

"Akala ko ba you don't want to waste your time on me? Then what are you doing now?" tanong niya saken ng walang kaekspre-ekspresyon ang muka niya.

"I just want your apology. That hurts you know. Di ka lang man magsosorry. How rude. Nakakaturn off yan." inirapan niya ko at tumalikod.

"Sorry. Now? Happy?" oh? I'm still not contented sa sorry niya. I want him sincere. Gusto kong mas mabuksan pa ang pagkatao niya kahit nakakainis pa siya! Ayyyy! At yun nagwalk out siya sa harapan ko. Bwiset siya.

*

Now its Wednesday. Walang pasokkk! Kaso bored sa house eh.

*calling Tin*

MaiTin. Lez go malling. Bored dito eh.

(Yoko. Tinatamad ako eh.)

Sige naaaa. Libre ko.

(Oh game. Ten minutes diyan na ko.)

And my magic words work. Hooray. Siya na lang isama ko. Busy na yung iba for sure.

"Oh lets go. Can we eat first?" aba't bungad niya saken pagkapasok sa room ko.

"OKAY!" and umalis na kame. Shopping. Eating and huwala! Napagod na kame. Nagpahinga muna kame.

Nothing Lasts ForeverTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon