♡︎
Жимин Юнги Намжүүн Жин 4 ширээ тойрон суух бөгөөд Юнги байнга л Жиминрүү ширтээстэй суугаа нь Жиминийг тавгүйтүүлж байлаа
Жимин~Хён болилдоо битгий ширтээд бай ингэхэд ер нь гуйлтыг минь сонссон юмуу та
Гэж гоншигноход Юнги сая нэг бодит ертөнцдөө ирэв бололтой хоолой засан
Юнги~Дахиад нэг хэлчихвэл яг ойлгох гээдл байна
Гэсээр дагзаа маажин инээмсэглэлээ Жимин нүдээ эргэлдүүлсээр дахин нэг удаа хэлсэн бүхнээ нэгийг ч үлдээлгүй давтахад. Энэ удаад Юнги сонссон бололтой царай нь мэдэгдэхүйц барайх нь үзэгдэнэ.
Юнги~Хүсэхгүй байна би яагаад тэр нэг юманд чинь туслах ёстой гэж тэглээч тэр чинь Тэхёныл дур тэр атгасан л бол хэзээ ч тавьдаггүй чанга хүн. Би лав тусалж чадахгүй туслахыгч хүсэхгүй байна"
Гээд шуудл гараад явчихсанд Жимин Намжүүнрүү аврал эрсэн харцаар ширтэж эхлэв
Намжүүн~Энэ бүтэхгүй байхаа тэглээ ч би маргааш америк явах ёстой тэндээ долоо хононо тэр Юнгигийл үгэнд сайн орж магадгүй"
Гэсээр мөрөө хавчихад Жимин санаа алдсаар ямартай ч Юнгиг ятгахаар дахин гадагш гарлаа.
Жин~Чамайг ийм худалч гэж бодсонгүй хөөрхий хүүд туслахаар үхчих гээд байна уу?. Уул нь Жонгүг их сайн хүү шиг санагдсан юмсан яаж яваад Тэхёнтой
Намжүүн~Дуртай бол тэгээд Жонгүгруугаа яв би сая зүгээрл найздаал туслах гэсэн юмдаг. Энэ дальмаар Юнги Жиминтэй учраа олчихвол гэжл бодсон юм тэгээд явхалгүй юу
Жин~Тэгьеэ явья тэгээд Жонгүгтэй гэрлээд хүүхэд хүртэл өргөж аваад сайхан амьдарна сайн хараарай. Сүүлд нь надруу залгаж янз бүр болох хэрэггүй шүү би лав чамайг уучлахгүй гэж мэд
Гэсээр ууртайхан босох гэхэд Намжүүн түүний гараас нь бушуу атгаж аван уучлал эрэн тэврээд битгий яв гэж дахин дахин давтана.
Жин~Яав сая Жонгүгрүү яв гэсэн биздээ яг явах гэхээр тээг болоод байх юм зайл
Намжүүн~Уучлаарай би туслах болохоор гуйя Жин тэгэх үү ганц удаал харж үзээчдээ би дахиж тэгэж хэлэхгүйэ
Жин~Нээрэн биз тэр сонин найздаа хэлж Жонгүгыг аврах ёстой шүү эс бөгөөс би чамаас......"
Гэсээр хөтлөлцсөн гарлуугаа дохиход Намжүүн хурдтай толгой дохин Жин түүнийг өхөөрдсөөр доош суулаа. Энэ удаад Намжүүн түүнийг үнэхээр алдах нь гэж бодсон бололтой гараас нь нэг ч удаа тавиагүйгээр барахгүй анх удаа түүнийг гэрийнх нь үүдэнд тултал хүргэж өгөв. Харин энэ үеэр Жимин Юнгиг хайн сургуулиар нэг гүйх бөгөөд эцэст гарж явахад нь арайл гэж барьж аван
Жимин~Хён надад туслалдаа
Юнги~Намайг тавь би хайртай хүнийхаа хайртай хүнд нь тусалчихаар тийм тэнэг харагдаж байна уу? Надаар тоглох хэрэггүй чи мэдэхгүй байж болох ч чамайг ингэх тоолонд энд ямар их шархалдгыг мэдэх үү үргэлж үл тоолгож ирсэн минйи хувьд энэ зүрх минь хангалттай шархалсан гэж бодож байна цаашид......."
Үгээ гүйцээж дуусаагүй байтал Жиминий уруул түүний уруул дээр бууж тэр хэтэрхий гэнэтийн үйлдэлд цочирдсондоо түүнийг түлхчихэв. Энэ бүхнийг тэр байнга төсөөлдөг байсан ч бодит байдал хэтэрхий гэнэтийн бас догдлуулам байна шүүдээ
Юнги~Жимин чи.....
Жимин~Өвдөж байна
Гэсээр шалбарсан гараа харахдаа нүдэнд нь шуудл нулимас цийлэгнээд эхлэв. Яагаад ийм хүүхэд шиг юм болоо
Юнги~Уучлаарай өвдсөн үү?
Жимин~Би ер нь өөрөө хийчихнэ та хэрэггүй мэдэв үү
Түүний яриаг сонсвол хоолой нь зангирч Юнгид гомдсон нь илт байлаа. Тэгээд босоод бушуу явах гэхэд нь Юнги арай хийн барьж тогтоогоод дахин үнсэж эхлэв энэ удаад Жимин эсэргүүцэж эхэллэ гэсэн ч Юнги бууж өгөлгүй түүнийг сургуулийн хаалганд наан ширүүхэн үнссээр удалгүй Жимин ч дасан зөрүүлэн үнсэж эхлэхэд Юнги үнсэлтээ салгаж харин Жимин дахин түүнрүү тэмүүлж байлаа.
Юнги~Чи энэ хэд хоногт үнэхээр их өөрчлөгджээ. Хөөрхөн гэдэг нь
Гэж Жиминий нүүрийг нэгд нэгэнгүй ажиглангаа хэлэхдээ түүний хацар бага багаар улайхыг анзааран түүний хэр эгдүүтэйг гайхана.
Жимин~Юулдаа хён болсон биздээ одоо надад туслана тиймээ
Гэж хуруугаа оролдонгоо болгоомжлонгуй асуухад Юнги өөрт нь боломж байгааг ухааран маш хурднаар толгой дохин
Юнги~Мэдээж би чиний бяцхан найзыг чинь Тэхёнаас аврах болно харжил байгаарай гэхдээ дахиад ганцхан удаа үнсчихэж болно биздээ
Гэсээр дахин ойртож Жиминий амтлаг уруулыг үнсэхдээ түүний зүрх хяналтаа алдан цохилж хэдий хүсэхгүй байсан ч амьсгаа авахын тулд түүнээс дахин салла.
Юнги~Энд......Яг энд байна миний боломж. Яасан ч алдахгүй
