Tut ucundan dünlerimin geri döner belki.
Hatırladıkça saçlarını,
Rüzgara serenat yaptıran o saçlarını.
Boğazım düğümleniyor.
Gemici düğümü sanki bir türlü çözülmedi.
Mutfakta olsaydık senle şimdi.
Ağır kahve kokusu,
Taşan cezve.
Sen anlatsanda bende unutsam kendimi.
Unutsam herşeyi.
Sorsak yıldızlara güzelliğini söner birden.
Hep bu anı bekler gibi.
Hasetlenir hepsi.
Çıksaydık bir güz günü sokağa.
Yaprakların küsüşünu izlerdik aynı senin gibi zarif,
Aynı senin gibi gülüyor,
Aynı senin gibi ayrıldılar.
