I wont give up...

Chapter 19.

"You look beautiful tonight." Sabi sakin ni Ashton pagsundo nya sakin. Papunta na kasi kami ngayon sa bahay nila Ate Chelsea.

"Ngayon lang talaga ako maganda?"

"Haha. You dont have to ask me that Trishia. Everyday you are beautiful to me :)"

Bigla naman akong natahimik sa sinabi niya.

Very wrong Trishia.

Buong byahe tahimik lang ako. Ewan. Bigla nalang akong nakaramdam ng pagka ilang kay Ashton.

"We're here" pinark nya ang kotse at naunang lumabas. He open the door for me. Nginitian ko lang sya.

Pagpasok namin .. medyo madami ng tao. Nakita ko naman si ate Chelsea na busy sa pakikipag-usap sa mga bisita nya.

Maya maya lumingon sya sa pwesto namin at napangiti. Nakita kung papalapit sya samin kaya tumayo ako.

"Trishia!" Niyakap nya ako kaya napayakap din ako sa kanya. Bumitaw sya at tiningnan nya akong maigi.

"You look ... perfect :). Napaka professional na ng dating mo."

"Haha. Grabe naman ate. Ako pa din to." Natawa naman sya at napatingin sa katabi ko .. si Ashton.

"And who is this handsome guy Trishia? :)"

"Si Ashton nga pala ate .. kaibigan ko. "

"Hi po." Sabi ni Ashton at nakipag shake hands kay ate Chelsea. Tumingin sakin si ate at ngumiti.

What?

"Okay. Maiwan ko muna kayo jan ah? Kumain na kayo .. asikasuhin ko lang ang ibang bisita. Bye :))"

Naiwan kami dun ni Ashton. Maya maya tumayo si Ashton at kumuha ng drinks.

"Here. Alam ko namang hindi ka mahilig kumain kaya drinks nalang ang kinuha ko para sayo."

Kilala na nga nya talaga ako ..

"Thank you :)" ininum ko na yung binigay ni Ashton. Lumingon ako sa paligid. Ang dami na palang tao.

May mga kakilala kaya ako dito?

Inikot ko pa ang paligid nang biglang sumulpot si Ate Chelsea sa harapan ko. Medyo nagulat ako. Ngumiti naman sya.

"Looking for someone?"

"Ahh .. ha? Wala naman. Tinitingnan ko lang kung may mga kakilala ako."

"Really? Ahm .. can we talk Trishia?"

Napalingon ako kay Ashton at tumango lang sya. Kaya tumayo na ako at sumunod kay ate.

Pumasok kami sa loob ng bahay nila at pinaupo nya ako sa sofa.

"So .. direct to the point na ako. Its all about Kenneth ..."

Pangalan palang nya kinakabahan na ako. And I dont think its a good idea na pag-usapan namin sya. Tumingin ako kay ate at magsasalita na sana ako pero pinigilan nya ako.

"Its about Kenneth and you Trishia. I knew exactly what happened to the two of you."

"Ate .. its been 3 years. Okay na po ako. Kung ano man yung nangyari dati, kinalimutan ko na po yun."

"No. Gusto kung humingi ng tawad sa ginawa nya sayo." Ngumiti ako at hinawakan ko ang kamay ni ate.

"Its okay. Im good now." Yumuko naman sya at ngumti.

"Hindi mo na ba sya mahal Trishia?" Nabigla ako sa tanung ni ate. Hindi ko alam kung anong isasagot ko.

Do i still love him? Ou hanggang ngayon hindi ko parin sya nakakalimutan. Gustuhin ko man hindi ko kaya. Ibig sabihin ba nun mahal ko parin sya?

"Gusto mong malaman kung minahal kita? Ou .. minahal kita bilang KAIBIGAN! "

Napailing nalang ako. Hanggang ngayon. Masakit parin pag naalala ko yung sinabi nya sakin. Parang ang fresh parin sa isip ko.

"Umiiyak ka. Its because you still love him. Right Trishia?" Pinunasan ko ang mukha ko na ngayon ay basa na ng luha ko.

Umiiyak na naman ako. Same reason. Wow. Ang tanga ko parin. Its been 3 damn years! And still .. hindi pa ako nakakamoved on!

"Kahit naman mahal ko pa sya ate .. wala ring mangyayari. Hindi nya ako kayang mahalin. At tanggap ko na yun." I still manage to smile kahit tumutulo ang luha ko.

"He's damn stupid! Ang tanga nya for doing those things to you. He took you for granted. Im so sorry Trishia."

Ngumti lang ako.

"Alam kung sa umpisa palang, mahal mo na sya. I saw it in your eyes. Sana pala hindi ko nalang kayo pinaglapit pa sa isat isa."

Tahimik lang ako. Wala din naman kasi akong masasabi eh.

Mahal ko pa sya! At kahit itanggi ko, ramdam ko ang katotohan. He's one of my dream!

And I dont think kaya ko syang abutin. Kahit naman pareho na kami ng eastado ng buhay.. kung hindi nya ako kayang mahalin, wala parin.

Deal with it Trishia. Dont complicate things!