Η "σημαδεμενη"

4

(το περιστατικό αυτό της σεξουαλικης επιθεσης βασίζεται σε αληθινό γεγονός, ευτυχώς η πραγματική κοπέλα πάλεψε με το αρρωστημένο αγόρι της και κατάφερε να ξεφύγει πριν την βιάσει, λέγοντας του πως αν την ακουμπούσε θα τον έκλεινε φυλακή, και αυτός (ο δειλός, μισογινης παλιόμαλακας) για να την εκδικηθεί , την παράτησε σε ένα σκοτεινό δρόμο, 4 η ώρα το πρωί. )

(Αρχίζει το κεφάλαιο)

Αυτός ο άνδρας που όρμουσε σαν το θηρίο επάνω της, ήταν ο Σπύρος, ο Σπύρος της, που λίγη ώρα πριν την φρόντιζε σαν πρίγκιπισα????
Οχι, δεν ήταν δυνατόν, εβλεπε εφιάλτη...

Ήταν η μοναδική φορά που είχε μπει στο αυτοκίνητο του.
Η μοναδική φορά που έδειξε εμπιστοσύνη σε άνδρα.

Ο Σπύρος με το αγγελικό πρόσωπο έγινε ένα τέρας, αμέσως μόλις κατάφερε να την ξεμοναχιασει.
Την έσπρωξε πισω και έπεσε βαρυς επάνω της και ούρλιαζε πόσο την ήθελε.
Η Μαρία πάλευε να τον συγκρατήσει, αλλά ήτανε ανεξέλεγκτος.
Είχε χρησιμοποιήσει αρχικά τον συναισθηματικό εκβιασμό επειδή είχε καταλάβει τον έρωτα που ένιωθε τις εκείνον και έτσι την κατηγόρησε ότι δεν τον ήθελε, δεν τον αγαπούσε, η κοπέλα είπε ότι δεν μπορούσε έτσι χωρίς ούτε καν ενα τρυφερό φιλί.
-Εγώ φιλιά δεν δίνω... Σε θέλω, εδώ τώρα... Έτσι... Θέλω να σε κάνω δική μου, τώρα. Όπως μ' αρέσει.... Δεν γουστάρω ρομάντζα και τέτοια, και πολύ ανταξα τόσο καιρό.
Την κοίταξε με άρρωστο πόθο και μανια.
-Δεν θα παίξουμε το Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, μωρή, το κατάλαβες?
Την άρπαξε πιο σφιχτά.
-Ασε με... Δεν θέλω.
Η Μαρία προσπαθούσε να τον διώξει από πάνω της αλλά ήταν πολύ μικρόσωμη και άλλος γεμάτος και ψηλός και πιο δυνατός.
-Άσε με, Σπύρο, άσε με!
-Σταμάτα, μωρή καριόλα να με σπρώχνεις, αλλιώς σε παρατάω και βρίσκω άλλες.
-Να βρεις άλλες, τοτε.. Φωναξε η Μαρία και τον έσπρωξε.
Το πρωτο χαστούκι έπεσε και σχεδόν αμέσως ο Σπύρος την χτύπησε με όλο του την δύναμη απανωτά στο κεφάλι, επειδή ήξερε πως θα άφηνε ορατά σημάδια εάν την χτυπούσε τόσο δυνατά στο πρόσωπο.
Το πρόσωπο του έδειξε λαχτάρα και ικανοποίηση, του άρεσε που την χτύπησε.
Τα μάτια της Μαρίας γέμισαν δάκρυα πόνου και φόβου, τα σκούπισε πριν τα δει, αυτό το τέρας δεν θα έβλεπε φόβο, ούτε πόνο, ούτε λύπη στο βλέμμα της, δεν θα του έδινε αυτην την ικανοποίηση, πάλεψε να φανεί γενναία, είχε καταλάβει πια ότι ο φόβος έκανε αυτό το εμετικό ανθρωπάκι να νιώσει ηδονή.
Ο Σπύρος δεν περίμενε να είναι τόσο γενναία.
Μισούσε αυτό το θάρρος στο βλέμμα της, και θαρρείς από σπασμένο καθρέφτη έβλεπε, για λίγες στιγμές, πόσο  τιποτενιος ήταν ο ίδιος...
Υστερα ήρθε η οργή, η τρέλα, μαζί με άρνηση και εγωισμό και κακια.
Ετρεμε από τα νεύρα του.
Ήταν ένα  γελοίο  πλάσμα που ο μόνος τρόπος να έχει δική του μια γυναίκα ήταν η βία, αλλά στο μυαλό του ήταν σπουδαίος απλά και μόνο επειδή ήταν κακομαθημένος, ωραιος, πλουσιος, και "άνδρας" που ότι δεν του δίνουνε το αρπάζει με το ζόρι και ένιωσε ότι η Μαρία τον προσέβαλε, αυτόν που "είχε οποία ήθελε..." και του τη δω η βρομα τολμούσε να τον απορρίψει? Ε, όχι.
Αυτες ήταν η σκέψεις του, πικρες και προστυχες και τρελές.
Γέμισε καθαρό μίσος...
Κοιτουσε την Μαρία με άγριο βλέμμα.
Γίνονταν όλο και πιο σκληρός, για ν την εκδικηθεί.
-Άφησε με να σε γαμησω! Ούρλιαζε
Η Μαρία ούρλιαξε όχι και αυτός έτρεμε από μίσος και θυμό.
- Τι μας λες? Δεν μαφηνεις, εεε? Θα το κάνω και εγώ μόνος μου.
Η Μαρία πάλεψε μέχρι την εγκατέλειψαν οι δυνάμεις της.
Αυτός σήκωσε το φουστάνι της και την βίασε σαν ένα μανίασμενο τέρας, φροντίζοντας όμως να μην την χτυπήσει σε εμφανοι σημεία του σώματος της, όπως πχ το πρόσωπο.
Την πέταξε σαν το σκουπίδι έξω από το αμάξι.

Τα είχε σχεδιάσει όλα, από την πρώτη μέρα.
ο "άγγελος" που ήξεραν όλοι είχε μεταμορφωθεί σε ένα αποκρουστικό δαίμονα....