Η "σημαδεμενη"

7

-Να τον πάρει ο διάολος επειδή εσύ μπορέσεις και αυτόν να τον κρατήσεις? Ωραία είσαι ελογου σου....
Η Μαρία έκανε πιο πέρα την Μελπω.
-Να τον πάρει ο διάολος επειδή... Με χτύπησε, με απείλησε... Και με... Με βίασε... Με βίασε θεία...
Η Μελπω σαστισε.
Έπεσε από τα χέρια της το ποτήρι με το νερό που κρατούσε.
Δεν έσπασε και η γριά το μάζεψε αμέσως.
-Τι ψέματα λες τώρα? Αποκλείεται Ο Σπύρος είναι το καλύτερο παιδί,
άγγελος, μέσα έξω.. Ολοι το λένε. Φώναζε
Η Μαρία γριλησε ειρωνικά.
-Απέξω άγγελος, ναι... Μέσα του ειναι ο σατανάς... 
Η Μελπω κούνησε το κεφάλι.
-Δεν σε πιστεύω. Λες ότι  χτύπησε κι όλας, που είναι τα σημάδια?
Η Μαρία έδειξε το κεφάλι της με τα λιτά, σπαστα, ανακατεμένα μαλλιά της .
Τα μάτια της ηταν κόκκινα από το κλάμα.
-Στο τριχωτο του κεφαλιού με κοπανουσε... Για μην αφήσει μελανιές και σημάδια. Τα είχε σκεφτεί όλα, ο δράκος, το τέρας,ο βιαστής.
Η Μελπω σε μια καρέκλα.
Έπιασε τα κοντά, ψαρά της μαλλια.
-Μα γιατί... Αυτός είναι όμορφος σαν το κουκλί και πλουσιος και ψηλός σαν κυπαρίσσι με  δικιά του βίλα στην Αθήνα και κούρσα και παπάκι και όλα τα έχει. Γιατί να πάει να βιάσει, οποία θέλει την έχει .... Γιατί να...
Η Μαρία εσφιξε τα δόντια.
Ενα δακρυ κύλισε στα μαραμένος της μάγουλά.
-Ξέρω τι θα πεις. Γιατί να βιάσει εμένα, την κοντή, την άσχημη, με τα κιλά και άψυχο δέρμα... Εμένα, που είμαι ένα τίποτα... Πάνε ρώτησε τον, λοιπον...
Παραδόξως η Μελπω δεν είπε τίποτα.
Η Μαρία ξεφυσούσε.
-ο Σπύρος ειναι το χειρότερο πλάσμα στη γη... Βίασε την ανιψιά σου και ένας θεός ξέρεις πόσα ακόμη κοριτσάκια. Προκαλεί πόνο και το χαίρεται... Είναι ένα τέρας ... Ελεγε η Μαρία
Η Μελπω καθότανε σαν το φάντασμα.
- Αυτό το παιδί το ξέρω πιότερο από εσένα και ας σε μεγαλώνω 10 χρόνια. Το φύλαξα στα γεννοφάσκια του, εκανα παρέα με τη μανα του πάνω από είκοσι χρόνια , του εδωσα χαρτζιλίκι όταν πήγε φαντάρος, και του εδωσα δώρο καλό  όταν γύρισε από την Ιταλία αρχιτέκτονας. Τον ξέρω, όλοι τον ξέρουμε τον Σπυρακο, στο μαγαζί των δικών του ζήσαμε και μεγαλώσαμε και ξέρουμε το σόι του άρχοντες και ανθρώποι καλοί. Σαν τον γέννησε η Ζαχαρουλα λες και είχε πάρει την γλυκα από το όνομα της. Και μαζεύονταν όλοι στο δωμάτιο του νοσοκομείο να δουν το μικρό πρίγκιπα, έτσι τον έλεγαν. Και μεγάλωνε και όλοι πρίγκιπα τον λέγανε. Όλο χαμόγελο και ομορφιά ήτανε, σαν το αγγελούδι, έτσι λέγαμε όλοι. Όταν έδειξε ενδιαφέρον για σένα όλοι ξαφνιάστηκαν, μαζί και εγώ..... Ξέρεις πόσες θα θέλανε αυτη την τύχη, να σου πω, όλες.. Σαν τον πρίγκιπα τον περίμεναν τον Σπύρο.
Και εσύ τώρα λες ότι αυτός πήγε και ... Δεν μπορεί.... Σίγουρα τα λες αυτά τα αίσχη επειδή σε παράτησε και βρήκε καμία αλλη. Και μετά τον Παύλο δεν αντέχεις άλλο να σε αφήσει στα κρύα του λουτρού και σου σαλεψε...
Η Μαρία σκουπησε τα μάτια της.
-Αρκετα, θεία, αρκετά... Μια ζωή βλέπεις ότι θέλεις να δεις. Δεν είδες ποτέ ότι η Ιουλία που με έχεις ζαλίσει τόσο καιρο , ειναι στην πραγματικότητα άσχημη και σνομπ που το μόνο που έχει είναι λεφτά λουσα και ένα ωραίο σώμα, σαν τις κουκλες βιτρίνας, ψυχή όμως δεν έχει, δεν το βλέπεις επειδή  στολίζεται και ντύνεται με την Άρτα και τα Γιάννενα, και στρώνει το πρόσωπο της με  ένα σκασμό πουρδες και χαμογελάει ψεύτικα για να κρύψει ότι δεν χωνεύει ούτε τα άντερα της ,  όπως δεν βλέπεις τον Σπύρο όπως πραγματικά είναι, επειδή σε ξεγελάει μέσα αυτό το  καταραμενο, ψεύτικο χαμόγελο και το όμορφο προσωπείο τους. Οι άνθρωποι δεν ειναι μόνο το έξω, να πάρει! Ξέσπασε μετά από καιρό.
Σταμάτησε για λίγο.
Στράφηκε στο καθρέφτη και είδε το τσακισμενο της είδωλο.
Ξέσπασε σε κλάματα .
-Ο Σπύρος... Με βίασε.... Σου λέω... Με Βίασε!! Φωναξε η Μαρία που  ήταν γυρισμένη με την πλάτη και έβγαλε μια κραυγή και από τα χέρια έτρεχε αίμα.
Είχε κόψει τις φλέβες της με ένα μαχαίρι απο αυτά που η Μελπω έκοβε το ύφασμα .
Έπεσε κάτω μέσα στα αίματα.