Η "σημαδεμενη"

6

-Όλοι έτσι θα κάνουν , μόλις δούνε τι είσαι, έξω από την πόρτα. Στο ράφι θα μείνεις, γεροντοκορη!!!
Σηκώθηκε όρθια η Μελπω.
Η Μαρία ούτε που την κοιτουσε και η άλλη θυμωνε, όταν δεν της έδινε σημασία σταμάτημα δεν είχε.
-Γεροντοκορη, κάθε μέρα μεγαλώνεις, όλο και  πιο κοντά στο ράφι πας! Πέρασε και εσένα η μπογιά σου...  Είκοσι τέσσερα είσαι πια, δεν είσαι καμια παιδουλα... Πάνε τα όνειρα, πάνε οι έρωτες.. Αλλα πάνε όλο όσα ονειρεύεσαι... Όλα αυτά είναι για τα κοριτσάκια. Για εσένα τελειώσανε όλα αυτά.... Πάνε... Ο δρόμος ένας είναι... Γεροντοκορη... Ούτε αγάπη, ούτε παρέα, ούτε τίποτα. Γεροντοκορη...
Ηρθε πιο μπροστά.
-Και κοίταξε, κακόμοιρα μου, μην μου πεις πάλι για καμιά Χαρά, την Λενιω και την Καιτουλα, που λες ότι είναι χρονια μεγαλύτερες σου και ελεύθερες, αλλά δεν τις νοιάζει και νιώθουν μικρά κοριτσάκια , γιατί θα σου πω αυτό που λέω κάθε φορά. Ανύπαντρες και αρκετά πιο μεγάλες, ναι, αλλά για πάνε  κοίταξε τα μούτρα  σου πως  είναι   και μετά κοίταξε αυτές πως είναι... Επτά χρόνια  σε απερνανε,  ναι, αλλά είσαι η "μεγαλοκοπελα" εσύ είσαι , κι ας μην φαίνεσαι  ούτε για δεκαπενταχρονη.... Εσυ είσαι αυτή που γεννήθηκε για το ράφι και εκεί μονάχα στα κατάληξεις... Εκεί μόνο ανήκεις. Στο ράφι, στη μοναξιά, στο σκοτάδι.
Η Μελπω την κάρφωσε με ένα βλέμμα.
Η Μαρία την κοίταξε αλλά δεν μίλησε.
-Πάει και ο Σπύρος..... Ξεχαστε τον και αυτόν... Πήγε σε άλλα.... Έλεγε η Μελπω δραματικά.
Η Μάρια σηκώθηκε ορθια, τόση ωρα έμεινε σιωπή, ήρθε η ώρα της να μιλήσει.
-Στο διάβολο να πάει ο Σπύρος. Και αν εγώ γεννήθηκα για το ράφι, επειδή δεν  σου έκανα το χατήρι να ξέρω να βάφομαι και να φτιάχνω όμορφιες ψεύτικες σαν την Λενιω και την Καιτη που τόσο θαυμάζεις, ή  δεν βγήκα ψηλή ή αδύνατη σαν κοκαλω και για  αυτό πρέπει να με τιμωρείς και να με βρίζεις και να λες ότι γεννήθηκα για το ράφι, τα σκοτάδια και την μοναξιά αλλά ο Σπύρος γεννήθηκε για να πάει στην κόλαση! Μόνο εκεί ανήκει... Στην κόλαση....