Η "σημαδεμενη"

10

Η Μαρία έκανε πολύ καιρό να βγει από το Σπιτι.
Και όταν βγήκε τελικά, κυκλοφορούσε με μια μπλε σκούρα μαντίλα της Μελπως, της Μελπως που πάλευε να ζητήσει συγνώμη αλλά έβρισκε τοίχο, η Μαρία είχε γίνει ζόμπι, δεν μιλούσε, έτρωγε πολύ λίγο ίσα για να μην πεθάνει, έκλαιγε όλη μέρα.
Πριν λίγες ημέρες είχαν βγει και τα αποτελέσματα των ιατροδικαστική εξέτασεων και το πόρισμα ήταν φυσικά : βιασμός
Αλλα αυτό δεν έκλεισε τα άτομα ανθρώπων όπως της Μπελλας, που είχε χάσει την δουλειά της μιας και ο γιατρός την έδιωξε αμέσως από βοηθό του και τώρα έκανε κουτσομπολιό από εκδίκηση.
Μπροστά περνούσε η Μαρία και πίσω της, της φώναζαν "πουτανα", ""χαλασμένη"," ατιμασμενη"," "παστρικια" .
Ο Σπύρος συνελήφθη αλλα τον άφησαν ελευθερο με εγγύηση μέχρι να γίνει η δικη, κάποιοι τον έβριζαν αλλά πέρασαν σχεδόν αλώβητος και έπαθε όλο το κρίμα στην Μαρία, όπως η Μέδουσα που η Αθήνα την μετρεψε σε τέρας επειδή την βίασε μέσα στο ιερό της, ενώ ο βιαστής της ο Ποσειδώνας, δεν πλήρωσε ποτέ και η Μέδουσα έζησε μια ζωή "καταραμένη", "σημαδεμενη".
Ετσι και η Μαρία....

Μια δυο μέρες αργότερα μια παρέα από άνδρες κυκλωσαν τη Μαρία.
Κόσμος πολύς ήταν εκεί, αλλά δεν έκαναν τίποτα, ούτε καν φώναξαν για βοήθεια.
-Πάμε, πάμε θα μπλέξουμε... Είπανε
και το έβαλαν στα πόδια.
Εκείνοι οι άνδρες ήταν όλοι τύφλα στο μεθύσι.
Την άρπαξαν και την κουρεψαν τα μαλλια με ένα μεγάλο ψαλίδι.
-Παλιοπουτανα.... Βρόμα.... Πορνη... Ενας από αυτούς, έβγαλε το καπέλο του.
Ηταν ο Σπύρος.
Την χαστούκισε και τις εριχνε κλωτσιες.
-Πηγές στην πολιτσμανους, μωρή καριόλα, τώρα θα δεις...
Την έσυρε από τα κοντά πια μαλλιά της με το πρόσωπο στο χώμα να τις γρατζουνάει το πρόσωπο που γέμισε αίματα.
Με ελεύθερο χέρι του έβγαλε ένα μικρό μαχαίρι, έσκισε το μανίκι της και χάραξε το μπράτσο της αρχικα του επάνω του.
-Για να θυμάσαι ποιος σου πήρε την παρθενιά, πουτανα...
Γύρισε στους φίλους τους.
-Ελατε παιδιά, θα την πάρω ένα χέρι και σας την δινω να την πάρετε και εσείς...
Εσκιζε τα ρούχα της Μαρίας, που ούρλιαζε βοήθεια.
Ευτυχώς, ο Τάκης ο μπακάλης που τους είδε να κυνηγούν τη Μαρία, έτρεξε στο σπίτι του που ήταν σχετικά κοντά να πάρει την καραμπίνα του.
Γύρισε και τους απείλησε.
-Κωλοπαιδα, μακριά από τη κοπέλα. Φωναξε
Αυτοί τον έβρισαν και γελούσαν και μόνο όταν ο Τάκης πυροβόλησε πολύ κοντά τους έκαναν πίσω.
Πέταξαν τα σιουδακια τους κάνω, αλλά ο Σπύρος δεν άφησε την Μαρία, παρά μόνο στον δεύτερο πυροβόλησμο.
Κοίταξε τον Τάκη.
-Έλα ρε Τάκη, άφησε μας να παίξουμε και θα σε αφήσω να γαμησεις και εσύ την πουτανα.
-Στο διάβολο, άρρωστε. Φύγε μακριά απο το κορίτσι, αλλιώς σε σκότωσα. Ξέρεις ότι στο πόλεμο κάνεις δεν ήξερε καλύτερο σημάδι από εμένα.... Άνετα σας "στέλνω" και τους τρεις...
-Τάκη θα το πληρώσεις αυτό. Σου ορκίζομαι θα σε ξεσπάσω σε ότι έχεις, αδερφές, φίλες, ξάδερφες... Θα περάσουν "όμορφα" στα χεράκια μου... Ούτε η κωλογρια η μάνα σου δεν θα γλυτώσει το "πέρασμα"... Ειπε ο Σπύρος, που δεν κρύβονταν πια και έβγαλε όλη του την αρρώστια στην επιφάνεια.
-Κάνε κάνα αστείο και θα σε βρούνε κομμένο σε κομμάτια παλζ, μαλακα.
Ο Σπύρος κούνησε το κεφάλι.
-Κοίτα μαγκιες, ο μπακάλης...
Γελούσε υστερικά.
-Θα στο κλείσω και το μπουρδελομαγαζο σου, Τάκη. Έχω δύναμη εγώ...
-Θα σου έλεγα που να την βάλεις την δύναμη σου.. Δρόμο, κωλόπαιδο!