DOKUMA KRALİÇESİ

~KAZA GELİYORUM DEMEZ.~(12)

    
*Edep sadece kadına özgü bir şeyse, Hz. Yusuf'un sakındığı neydi?..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ceyhankarakurt Bu bölümü Sevgili Kızçeye hediye ediyorum._❤
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

  Başımdaki ağrıyla gözlerimi açmaya çalıştım her ne kadar zorlansam da. Sonunda gözlerim açıldığında, annemlerin sesi ilişti kulağıma.

   "Gözlerini açtı, çok şükür Allah'ım, çok şükür."

  "Zişan iyi misin abicim, bir yerin ağrıyor mu?" abimin endişeli bir şekilde sorduğu soruya olumlu anlamda başımı sallayacaktım ki, başımda beliren ağrıyla yüzümü buruşturdum. Böyle olunca babam hemen doktoru çağırdı.

  Annem gidecekmişim gibi elimi sımsıkı tutmuştu, abim de hemen yanındaydı. Babamda kapının eşiğinde mahzun bir şekilde bana bakıyordu.

   "İyiyim, merak etmeyin." dedim tebessüm etmeye çalışarak.

  "Çok şükür, çok şükür." diyende annemdi.

Ben en son ne olduğunu hatırlamaya çalışırken kapı iki kez tıklatıldı ve Nergiz içeri girdi. Hemen gelip elimden tuttu.

"Nasılsın canım, iyi misin, nasıl oldu?" bu kız bu kadar meraklı değildi ya.

"Kızım biraz soluklansın, kendine gelsin, sonra anlatır her şeyi." dedi annem. Kalbinin kırılmayacağını biliyordu, ondandı böyle konuşması. Nergiz annemi çok sever, alınmaz zaten.

  "Haklısın Ayşe Teyze, ben biraz merak ettim." dedi utangaç bir şekilde, annemde ona tebessümle karşılık verdi. Abim ve babam burda olmasaydı daha rahat olurdu.

Az sonra Doktor Bey gelmişti içeriye, biraz tuhaftı. Babama baktıktan sonra bana döndü.

   "Kusura bakmayın Zişan Hanım, gerçekten çok özür dilerim. İstemeyerek oldu. Ben sizin geri döneceğinizi kestiremedim, sinyalleri yakmanıza rağmen." nasıl yani, bana çarpan kişi bu muydu? Anlamamış gözlerle baktığımı gören abim açıklama gereği duymuş olacak ki, konuşmaya başladı.

  "Abicim, arabana arkadan vuran kişi Doktor Bey. Zaten seni hastaneye getiren de o."

  "Anladım."  dedim dalgın bir şekilde.

  "Nasıl yani, bu kadar mı? İyi misiniz?" dedi doktor. Kendimi toparlayarak ona döndüm.

  "İyiyim, önemli değil. İsteyerek yapmamışsınız sonuçta." kafasını bir kaç kez sallayarak.

  "Tabiki isteyerek yapmadım, ben niye bana zararı dokunmamış birine bilerek zarar vereyim ki?" adam haklı. Başımı sallamakla yetindim. Bu sırada babam Doktor Bey'e:
"Zişan'ın durumu nasıl?" diye sordu.

  "Durumu iyi, sadece birkaç gün baş ağrısı ve baş dönmeleri olabilir. Onun içinde dinlenmesi gerek. İlaçta yazacağım, alırsınız." annem ve abim bir oh çekti.

  "Siz reçeteyi bana verin, ben hemen gidip alayım." diyen abimdi. O da korkmuştu belliki.

Doktor Bey "Tamam." dedikten sonra bana dönerek: "Tekrardan kusura bakmayın, geçmiş olsun." dedi.

  "Önemli değil, teşekkür ederim." dedim tebessüm ederek. Sonra Doktor Bey odadan çıktı, abimde hemen arkasından çıktı. Herhalde ilaçları almaya gidecek.

  Yarım saat sonra abim geldiğinde bizde taburcu olup gerekli işlemleri yapmıştık ve şuan evde kendi yatağımdayım.

  Annemin getirdiği tarhana çorbasını her ne kadar sevmesemde annemin rahat bırakmayacağını bildiğim için içtim, hemen ardından ilaçlarımı almıştım.