Scars And Stars |✓ (Dela Vega Series #3)

Chapter 1

Chapter 1

"Thank you talaga ha. Ingat ka. Message me when you got home." I smiled and waved my hand to Gab, my date. Hinintay ko lang siyang makaalis bago tuluyang pumasok sa bahay namin.

My classmate Cara introduced Gab to me. He's a first year college student taking BS Food Technology. We just had a simple dinner at their restaurant. We've talked a lot about his program. Iyon lang din naman ang same interest naming dalawa. I've learned a lot from him during that dinner. Pinakinggan ko talagang mabuti ang mga tips niya because I am also planning to take the same program as him.

I admit he's a nice guy but we both agreed to not have another date. Kung magkakaroon man, friendly date na lang. Sabi ko nga kanina, mas bagay pa kaming maging magkapatid or mag tropa. Which is true naman talaga na sinangayunan niya rin. Hindi talaga marunong pumili si Cara ng irereto sa akin as a boyfriend kahit sinabi ko na sa kaniya ang characteristics ng guy na gusto ko.

Ever since nakapagtapos ako ng high school plinano ko na talagang maghanap ng lalaking babagay sa akin at mamahalin ako. Hindi na naman ako masyadong bata. 16 na ako. Pwede na 'yon.

Si Mama ang bumungad sa akin pagkabukas ko ng pinto. Naka upo siya sa may sala at mukhang seryosong seryoso. Hindi ko tuloy maiwasang kabahan.

"Hi, Ma. Kumain na kayo?"

"Have a sit. We have to talk, Mary Shantal." Mas lalo akong kinabahan nang banggitin niya ang buong pangalan ko sa mariing tono.

Kaagad kong sinunod ang sinabi niya. Sa sobrang dami kong kalokohan at kasinungalingan sa kaniya, hindi ko alam kung alin na doon ang nalaman niya. Tungkol ba 'to sa pakikipag-date ko, sa pag ubos ko ng allowance ko o sa iba ko pang kasalanan?

"Explain yourself. Why are you doing this to me?"

My mom is always serious. I'm used to that. But now that I know that she's mad, I will admit that I'm scared. Really scared.

"D-doing what po?" I gulped as I tried to look at her eyes. Kinakabahan talaga ako sa kung ano man ang nalaman niya.

"You said you will took ABM just like what your bestfriend did. I even bragged about that to your Lolo Fidel. That you will be an accountant just like your Tito Fil."

Kaagad akong yumuko nang makita ang galit sa mga mata niya. She's not yelling and that's what scares me more.

"I'm letting you do whatever you want, Shantal. I'm giving everything I can give as your mother. Hindi ako mahigpit sa'yo. This is the only thing I asked you to do for me pero hindi mo pala ginawa. Kung hindi ko pa malalaman sa iba, hindi mo sasabihin sa akin."

I took a deep sigh and bite my lower lip. "S-sorry po. I'm really sorry, Ma."

"Sorry? Talaga ba, Shantal? Kinabukasan mo at ng mga kapatid mo ang nakasalalay rito. We already talk about this but you still do what you want. You're selfish!" Ramdam ko ang gigil ni Mama sa boses niya. Alam ko namang kasalanan ko pero hindi niya ako naiintindihan. "I am so disappointed to you."

My eyes well up as I heard those words... again. Bakit ba hindi pa ako nasasanay? Palagi naman siyang disappointed sa akin e.

"I'm sorry that I lied." I took a deep sigh. "I'm sorry that I had to lie, Ma. Kasi even though I told you a lot of times, gusto mo pa rin dapat ang masunod. I don't want what you wanted for me. Gusto kong maging chef kagaya ni Papa."

Kahit noong bata pa lang ako ay sinasabi ko na sa kaniya 'yon. Malinaw sa kaniya na iyon ang gusto ko.

"I also told you a lot of times na wala kang mapapala sa pagluluto na yan,"