Scars And Stars |✓ (Dela Vega Series #3)

Chapter 32

CHAPTER 32

"How are you, Mary? I'm glad to see you again."

"Nakakatulog na po ako ng maayos. Though there are times na sumasagi pa rin sa isip ko ang mga negative thoughts, go with the flow na lang ako. I'm trying to find the beauty in my life. Unlike before, medyo magaan na ang pakiramdam ko ngayon."

I remember eating pasta with Tessa habang nasa Italy kami and I suddenly thought about happiness. I feel happy doing simple things. Ganoon din noong nagpunta kami nila Tita Roce sa Palawan at Bukidnon. Ilang beses kong sinabi na masaya ako. Napansin ko rin ang mga pagbabago sa akin. Isa na ulit ako sa pinaka maingay. Excited na ulit ako sa mga challenges. I suddenly love doing things again. It seems like while traveling, I found myself. I feel free again. Hindi ko nakakalimutan ang mga masasakit na pinagdaanan ko noon pero natutunan ko na yakapin ang mga bakas na iniwan noon. And that's a good thing I guess?

"That's good to hear. Malaki ang naging improvement mo ever since bumalik ka sa New York."

He's right. "Maybe having Laira and my friends around really help me a lot."

"Do you think you'll be okay here? You mentioned last time that you will stay here for good. Laira and your friends is not here. Okay lang ba 'yon sa 'yo?"

Sandali akong napaisip bago tumango. Sa tinggin ko magiging okay naman ako. "Marami rin po akong kaibigan dito sa Pilipinas. And malaki rin ang naitulong sa akin ng presensiya nila Lolo and Tito Fil. Dahil sa kanila, naramdaman ko ulit ang pakiramdam na may pamilya."

"How about your father? Handa ka na bang harapin siya ulit?"

Doon ako hindi nakasagot. I don't know kung handa na ba ako. Hindi ko pa alam kung paano siya haharapin. I don't know if I will react different this time.

Dr. Mateo gave me another psychological test again. Mas mababang dose na ng gamot ang ibinigay niya sa akin ngayon pero kailangan ko pang bumalik ulit.

Right after that ay dumiretsyo na muna ako sa bahay nila Lolo Fidel. Noong nakaraan niya pa ako gustong makita kaso nga lang ay nasa Bukidnon kami that time ng mga kaibigan ko kaya si Dale na lang muna ang pinapunta ko. I was supposed to meet Kuya Jackson and Ate Mica because I want to see Chanty. Ibibigay ko sana ang pasalubong ko sa kaniya at gusto ko rin siyang maka-bonding. After that ay plano ko rin sanang makipagkita kay Cara at Joshua para matuloy na ang inuman namin. I have a lot plans. Iyon nga lang ay wala sa mga iyon ang natuloy dahil nagkaroon ng problema si Viviane.

Nag-book agad ako ng flight papunta sa Seoul.

"What happened?" I asked one of her group members. If I'm not mistaken people call her Soobin. She's a pure Korean and leader of their group.

"Sorry..." Sabi niya sa akin bago tumingin sa isa sa mga member pa nila. Nag-usap sila gamit ang korean language kaya hindi ko maintindihan.

"She's not confident in speaking in English." Sabi sa akin ni K. That's her stage name. She's the main vocalist in their group and she's also a pure korean but she grew up in America. I think siya rin ang nag-reach out sa akin kaya ko nalaman na hindi okay ang kapatid ko. "V is having a hard time right now and I think you're the only one who can help her."

"Where is she?" Kailangan ko siyang makita.

"She have a schedule today with Yohan. I don't know where but I think they will come back later."

Nagsimula na siyang magkwento. Nahuhuli niya raw na palihim na umiiyak si Viviane sa gabi. Naging tahimik na rin siya compared sa usual na masiyahing Viviane na kilala nila. She tried to comfort her pero hindi raw talaga nagsasabi si Viviane. Pati ang ugali na 'yon ay namana niya sa akin and nag-aalala ako sa kaniya.