Silent Heart

Kabanata 7

Kabanata 7: She

"The sun is already sleeping." She whispered.

The sea breeze lingered on our skin. We're sitting at the seashore while gazing at the perfect black canvas with a white freckles scattered above us.

"You left me before sunset, you entered in my life again before sunrise and now, I am with you in the world's darkest hours."

Napangiti ako sa tinuran niya. I looked at her. Nakatutok ang mga nata niya sa madilim at malawak na kalawakan. Sumilay ang isang ngiti sa labi niya nang mapansin na nakatitig ako sa kaniya. Her eyes glimmered that made me see her brown orbs.

"I will stay with you until the sun rise and light up the whole world." I retorted.

She grinned. "Aba, bumabawi ka na sa akin ngayon ah." Naging pilya ang ngiti niya. "Dapat lang! Ilang taon kang nawala, 'no!"

"Hindi mo man lang ba ako hinanap?" I asked, curious.

Umiling siya. "Hindi na. I already lose hope, when I heard to my parents that you went to New York." Sagot niya.

Napangiti ako. Kahit papaano nagkaroon siya ng balita sa akin. Akala ko, noong umalis ako, tuluyan na niya akong kinalimutan at tuluyan na siyang nawalan ng pake. I guess, I was wrong.

"It's already cold. Pasok na tayo?" Alok niya sa akin. Tumango lang ako.

Siya ang naunang tumayo bago ako. Pinagpagan namin ang damit nang may sumamang buhangin sa damit. Tahimik kaming bumalik sa cottage namin. Naghahanda na sila ng makakain para sa gabihan.

"Uso maghiwalay, ano?" May halong pang-aasar sa boses ni Claire nang mapansin kaming dalawa ni Jaime.

"I will not let that happen, Claire." Sagot naman sa kaniya ni Jaime.

Pumasok na kami at nakitulong na rin. Tumabi ako kay Drei. Nangunot ang noo ko nang bigla siyang lumayo sa akin at parang hindi ako napansin. I tried again. Muli na naman siyang lumayo.

Seriously? What's wrong with her?

Kanina pa niya ako hindi pinapansin. Kaninang umaga pa. Pagkatapos naming kumain ni Jaime sa garden, hindi na niya ako kinibo. I tried to talk to her but, it was useless. And, now, she's avoiding me again.

"Drei..."

"Not now, Celestine." Sagot niya sa akin at muli na namang lumayo sa akin.

Napasinghap na lang ako. Fine, I surrender. Yes, I think this is not the right time to talk to her. Baka umabot kami sa away. She's an angel. Baka ako and sumagad sa linya at hindi ko mapigilan ang sarili kong komprontahin siya.

"Is it my fault why Drei is avoiding you?" Inosenteng bulong sa akin ni Jaime.

I shook my head. "No. Don't think about it. Baka pagod lang siya sa biyahe." Pangungumbinsi ko sa kaniya pati na rin sa sarili ko.

Tumango lang siya at tinuloy na ang pagtitimpla ng juice. Napatingin ako kay Lara dahil kita ko sa peripheral view ko na nakatitig siya akin habang nag-aayos ng kubyertos sa lamesa.

We all silently had dinner. Walang umimik sa aming lahat. Na para bang walang gustong magsalita sa amin. Napapansin ko rin ang pagsulyap sa akin ni Lara, pati na rin si Ashanti.

Pagkatapos kumain ay nagtulong-tulong ang lahat, except for Jamie. They didn't let Jaime do the chores. Nakaupo lang siya sa gilid habang pinapanood kaming gumalaw.

"Can I talk to you?" Tanong sa akin ni Lara. "In private." Dugtong pa niya kaya napatango ako.

Lumabas kami sa cottage at dumiretso sa hindi mataong lugar. Hindi ko alam kung anong tatanungin niya pero, kinakabahan ako. She's intimidating. One wrong word and I am dead.